ماجه، پنجين مهل:
جيڪو پڇي ٿو ڪوڙو تحفو،
مرڻ ۾ هڪ لمحو به نه لڳندو.
پر جيڪو مسلسل خدا جي خدا جي خدمت ڪندو رهي ٿو ۽ گرو سان ملندو آهي، ان کي امر چيو ويندو آهي. ||1||
جنهن جو ذهن محبت جي عبادت لاءِ وقف آهي
رات ڏينهن سندس شان جا گيت ڳائيندو آهي ۽ هميشه جاڳندو ۽ باخبر رهندو آهي.
کيس هٿ وٺي، رب ۽ مالڪ پاڻ ۾ ضم ڪري ٿو، جنهن جي پيشاني تي اهڙي قسمت لکيل آهي. ||2||
هن جا لوٽس پير سندس عقيدتمندن جي ذهنن ۾ رهن ٿا.
رب کان سواءِ، سڀ لُٽي ويا آهن.
مون کي سندس ٻانهن جي پيرن جي مٽيءَ جي آرزو آهي. سچي رب جو نالو منهنجو سينگار آهي. ||3||
اٿي بيٺو، مان رب، هار، هار جو نالو ڳائيندو آهيان.
هن جي ياد ڪرڻ سان، مون کي پنهنجي ابدي مڙس کي ملي ٿو.
خدا نانڪ تي رحم ڪيو آهي. مان خوشيءَ سان تنهنجي مرضي قبول ڪريان ٿو. ||4||43||50||
راگ ماجھ کي پنجين سک گرو (شري گرو ارجن ديو جي) ترتيب ڏنو هو. راگ جو بنياد پنجابي لوڪ موسيقيءَ ۾ آهي ۽ ان جو جوهر ماجھا علائقي جي ’آشين‘ جي روايتن کان متاثر هو؛ ڪنهن پياري جي واپسيءَ لاءِ انتظار ۽ تڙپ جي راند، هن راڳ جي جذبن کي اڪثر هڪ ماءُ سان ڀيٽيو ويو آهي، جيڪو پنهنجي ٻار جي واپسيءَ جي انتظار ۾ ڊگهي عرصي کان پوءِ. هن کي ٻار جي واپسي جي اميد ۽ اميد آهي، جيتوڻيڪ ساڳئي وقت هوء دردناڪ طور تي انهن جي واپسي جي غير يقيني صورتحال کان واقف آهي. هي راگ انتهائي پيار جي جذبي کي زنده ڪري ٿو ۽ ان کي علحدگيءَ جي غم ۽ اذيت سان اجاگر ڪيو ويو آهي.