മാജ്, അഞ്ചാമത്തെ മെഹൽ:
തെറ്റായ സമ്മാനം ചോദിക്കുന്നവൻ,
മരിക്കാൻ ഒരു നിമിഷം പോലും എടുക്കില്ല.
എന്നാൽ പരമേശ്വരനെ നിരന്തരം സേവിക്കുകയും ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുകയും ചെയ്യുന്നവൻ അനശ്വരനാണെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു. ||1||
ഭക്തിനിർഭരമായ ആരാധനയിൽ മനസ്സ് അർപ്പിതമായ ഒരാൾ
രാവും പകലും അവൻ്റെ മഹത്വമുള്ള സ്തുതികൾ ആലപിക്കുന്നു, എന്നേക്കും ഉണർന്ന് ബോധവാനായി നിലകൊള്ളുന്നു.
അവനെ കൈപിടിച്ച്, കർത്താവും യജമാനനും തന്നിലേക്ക് ലയിക്കുന്നു, ആ വ്യക്തിയുടെ നെറ്റിയിൽ അത്തരമൊരു വിധി എഴുതിയിരിക്കുന്നു. ||2||
അവിടുത്തെ ഭക്തരുടെ മനസ്സിൽ അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ താമര പാദങ്ങൾ കുടികൊള്ളുന്നു.
അതീന്ദ്രിയമായ ഭഗവാൻ ഇല്ലെങ്കിൽ, എല്ലാം കൊള്ളയടിക്കപ്പെടുന്നു.
അവിടുത്തെ എളിയ സേവകരുടെ പാദങ്ങളിലെ പൊടികൾക്കായി ഞാൻ കൊതിക്കുന്നു. സത്യനാഥൻ്റെ നാമം എൻ്റെ അലങ്കാരമാണ്. ||3||
എഴുന്നേറ്റു നിന്ന് ഇരുന്നുകൊണ്ട് ഞാൻ ഭഗവാൻ്റെ നാമം പാടുന്നു, ഹർ, ഹർ.
അവനെ സ്മരിച്ചുകൊണ്ട് ധ്യാനിക്കുമ്പോൾ, ഞാൻ എൻ്റെ നിത്യഭർത്താവിനെ പ്രാപിക്കുന്നു.
നാനാക്കിനോട് ദൈവം കരുണയുള്ളവനായി. നിങ്ങളുടെ ഇഷ്ടം ഞാൻ സന്തോഷത്തോടെ സ്വീകരിക്കുന്നു. ||4||43||50||
അഞ്ചാമത്തെ സിഖ് ഗുരു (ശ്രീ ഗുരു അർജുൻ ദേവ് ജി) ആണ് രാഗ് മജ് രചിച്ചത്. രാഗിൻ്റെ ഉത്ഭവം പഞ്ചാബി നാടോടി സംഗീതത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമാണ്, അതിൻ്റെ സാരാംശം 'ഓസിയൻ' എന്ന മജാ പ്രദേശങ്ങളിലെ പാരമ്പര്യങ്ങളിൽ നിന്ന് പ്രചോദനം ഉൾക്കൊണ്ടതാണ്; പ്രിയപ്പെട്ട ഒരാളുടെ തിരിച്ചുവരവിനായി കാത്തിരിപ്പിൻ്റെയും കാത്തിരിപ്പിൻ്റെയും കളി. ഈ രാഗം ഉണർത്തുന്ന വികാരങ്ങളെ, ഒരു നീണ്ട വേർപിരിയലിന് ശേഷം തൻ്റെ കുഞ്ഞ് മടങ്ങിവരുന്നതിനായി കാത്തിരിക്കുന്ന ഒരു അമ്മയുടെ വികാരവുമായി പലപ്പോഴും താരതമ്യം ചെയ്യപ്പെടുന്നു. കുട്ടിയുടെ തിരിച്ചുവരവിനെക്കുറിച്ച് അവൾക്ക് ഒരു പ്രതീക്ഷയും പ്രതീക്ഷയും ഉണ്ട്, അതേ നിമിഷം തന്നെ അവർ വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങുന്നതിൻ്റെ അനിശ്ചിതത്വത്തെക്കുറിച്ച് അവൾ വേദനയോടെ മനസ്സിലാക്കുന്നു. ഈ രാഗം അങ്ങേയറ്റത്തെ പ്രണയത്തിൻ്റെ വികാരത്തെ ജീവസുറ്റതാക്കുന്നു, വേർപിരിയലിൻ്റെ ദുഃഖവും വേദനയും ഇത് എടുത്തുകാണിക്കുന്നു.