ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ਮਾਂਝ ਮਹਲਾ ੫ ॥
मांझ महला ५ ॥माझ, पाचवी मेहल:
ਝੂਠਾ ਮੰਗਣੁ ਜੇ ਕੋਈ ਮਾਗੈ ॥
झूठा मंगणु जे कोई मागै ॥जो खोटी भेट मागतो,
ਤਿਸ ਕਉ ਮਰਤੇ ਘੜੀ ਨ ਲਾਗੈ ॥
तिस कउ मरते घड़ी न लागै ॥मरायला एक क्षणही लागणार नाही.
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਜੋ ਸਦ ਹੀ ਸੇਵੈ ਸੋ ਗੁਰ ਮਿਲਿ ਨਿਹਚਲੁ ਕਹਣਾ ॥੧॥
पारब्रहमु जो सद ही सेवै सो गुर मिलि निहचलु कहणा ॥१॥परंतु जो नित्य परात्पर भगवंताची सेवा करतो आणि गुरूंना भेटतो तो अमर आहे असे म्हणतात. ||1||
ਪ੍ਰੇਮ ਭਗਤਿ ਜਿਸ ਕੈ ਮਨਿ ਲਾਗੀ ॥
प्रेम भगति जिस कै मनि लागी ॥ज्याचे मन प्रेमळ भक्तिपूजेसाठी समर्पित आहे
ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਅਨਦਿਨੁ ਨਿਤਿ ਜਾਗੀ ॥
गुण गावै अनदिनु निति जागी ॥रात्रंदिवस त्याची स्तुती गातो आणि सदैव जागृत आणि जागृत राहतो.
ਬਾਹ ਪਕੜਿ ਤਿਸੁ ਸੁਆਮੀ ਮੇਲੈ ਜਿਸ ਕੈ ਮਸਤਕਿ ਲਹਣਾ ॥੨॥
बाह पकड़ि तिसु सुआमी मेलै जिस कै मसतकि लहणा ॥२॥ज्याच्या कपाळावर असे प्रारब्ध लिहिलेले असते, त्या व्यक्तीचा हात हातात घेऊन प्रभु आणि स्वामी स्वतःमध्ये विलीन होतात. ||2||
ਚਰਨ ਕਮਲ ਭਗਤਾਂ ਮਨਿ ਵੁਠੇ ॥
चरन कमल भगतां मनि वुठे ॥त्यांचे कमळ चरण त्यांच्या भक्तांच्या मनात वास करतात.
ਵਿਣੁ ਪਰਮੇਸਰ ਸਗਲੇ ਮੁਠੇ ॥
विणु परमेसर सगले मुठे ॥दिव्य परमेश्वराशिवाय सर्व लुटले जातात.
ਸੰਤ ਜਨਾਂ ਕੀ ਧੂੜਿ ਨਿਤ ਬਾਂਛਹਿ ਨਾਮੁ ਸਚੇ ਕਾ ਗਹਣਾ ॥੩॥
संत जनां की धूड़ि नित बांछहि नामु सचे का गहणा ॥३॥मी त्याच्या विनम्र सेवकांच्या चरणांची धूळ पाहतो. खऱ्या परमेश्वराचे नाम हेच माझे शृंगार आहे. ||3||
ਊਠਤ ਬੈਠਤ ਹਰਿ ਹਰਿ ਗਾਈਐ ॥
ऊठत बैठत हरि हरि गाईऐ ॥उभे राहून आणि खाली बसून मी हर, हरचे नामस्मरण करतो.
ਜਿਸੁ ਸਿਮਰਤ ਵਰੁ ਨਿਹਚਲੁ ਪਾਈਐ ॥
जिसु सिमरत वरु निहचलु पाईऐ ॥त्याचे स्मरण केल्याने मला माझा शाश्वत पती प्राप्त होतो.
ਨਾਨਕ ਕਉ ਪ੍ਰਭ ਹੋਇ ਦਇਆਲਾ ਤੇਰਾ ਕੀਤਾ ਸਹਣਾ ॥੪॥੪੩॥੫੦॥
नानक कउ प्रभ होइ दइआला तेरा कीता सहणा ॥४॥४३॥५०॥देव नानकांवर कृपाळू झाला आहे. मी तुमची इच्छा आनंदाने स्वीकारतो. ||4||43||50||
राग माझ
राग माझ हे शिखांचे पाचवे गुरु (श्री गुरु अर्जुन देव जी) यांनी रचले होते. रागाचा उगम पंजाबी लोकसंगीतावर आधारित आहे आणि त्याचे सार 'ऑशियन' च्या माझा प्रदेशातील परंपरेपासून प्रेरित आहे; एखाद्या प्रिय व्यक्तीच्या परत येण्याची वाट पाहण्याचा आणि तळमळण्याचा खेळ. या रागामुळे निर्माण झालेल्या भावनांची तुलना अनेकदा विभक्त झाल्यानंतर आपल्या मुलाच्या परत येण्याची वाट पाहणाऱ्या आईशी केली गेली आहे. तिला मुलाच्या परत येण्याची अपेक्षा आणि आशा आहे, जरी त्याच क्षणी तिला त्यांच्या घरी परतण्याच्या अनिश्चिततेची वेदनादायक जाणीव आहे. हा राग आत्यंतिक प्रेमाची भावना जिवंत करतो आणि हे वियोगाच्या दु:खाने आणि वेदनांनी ठळक केले आहे.