ਪ੍ਰਭਾਤੀ ॥
प्रभाती ॥

प्रभाते:

ਅਵਲਿ ਅਲਹ ਨੂਰੁ ਉਪਾਇਆ ਕੁਦਰਤਿ ਕੇ ਸਭ ਬੰਦੇ ॥
अवलि अलह नूरु उपाइआ कुदरति के सभ बंदे ॥

प्रथम, अल्लाहने प्रकाश निर्माण केला; मग, त्याच्या सर्जनशील शक्तीने, त्याने सर्व नश्वर प्राणी बनवले.

ਏਕ ਨੂਰ ਤੇ ਸਭੁ ਜਗੁ ਉਪਜਿਆ ਕਉਨ ਭਲੇ ਕੋ ਮੰਦੇ ॥੧॥
एक नूर ते सभु जगु उपजिआ कउन भले को मंदे ॥१॥

एका प्रकाशातून, संपूर्ण ब्रह्मांड उजळले. मग चांगले कोण आणि वाईट कोण? ||1||

ਲੋਗਾ ਭਰਮਿ ਨ ਭੂਲਹੁ ਭਾਈ ॥
लोगा भरमि न भूलहु भाई ॥

हे लोकांनो, हे भाग्याच्या भावंडांनो, संशयाने भ्रमित होऊ नका.

ਖਾਲਿਕੁ ਖਲਕ ਖਲਕ ਮਹਿ ਖਾਲਿਕੁ ਪੂਰਿ ਰਹਿਓ ਸ੍ਰਬ ਠਾਂਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
खालिकु खलक खलक महि खालिकु पूरि रहिओ स्रब ठांई ॥१॥ रहाउ ॥

सृष्टी निर्मात्यामध्ये आहे, आणि निर्माता सृष्टीमध्ये आहे, संपूर्णपणे सर्वत्र व्यापलेला आणि व्यापलेला आहे. ||1||विराम||

ਮਾਟੀ ਏਕ ਅਨੇਕ ਭਾਂਤਿ ਕਰਿ ਸਾਜੀ ਸਾਜਨਹਾਰੈ ॥
माटी एक अनेक भांति करि साजी साजनहारै ॥

चिकणमाती एकच आहे, परंतु फॅशनरने ती विविध प्रकारे तयार केली आहे.

ਨਾ ਕਛੁ ਪੋਚ ਮਾਟੀ ਕੇ ਭਾਂਡੇ ਨਾ ਕਛੁ ਪੋਚ ਕੁੰਭਾਰੈ ॥੨॥
ना कछु पोच माटी के भांडे ना कछु पोच कुंभारै ॥२॥

मातीच्या भांड्यात काहीही चूक नाही - कुंभाराची काहीही चूक नाही. ||2||

ਸਭ ਮਹਿ ਸਚਾ ਏਕੋ ਸੋਈ ਤਿਸ ਕਾ ਕੀਆ ਸਭੁ ਕਛੁ ਹੋਈ ॥
सभ महि सचा एको सोई तिस का कीआ सभु कछु होई ॥

एकच खरा परमेश्वर सर्वांमध्ये राहतो; त्याच्या बनवण्याने, सर्व काही तयार होते.

ਹੁਕਮੁ ਪਛਾਨੈ ਸੁ ਏਕੋ ਜਾਨੈ ਬੰਦਾ ਕਹੀਐ ਸੋਈ ॥੩॥
हुकमु पछानै सु एको जानै बंदा कहीऐ सोई ॥३॥

ज्याला त्याच्या आदेशाची जाणीव होते, तो एकच परमेश्वराला ओळखतो. तो एकटाच परमेश्वराचा दास आहे असे म्हणतात. ||3||

ਅਲਹੁ ਅਲਖੁ ਨ ਜਾਈ ਲਖਿਆ ਗੁਰਿ ਗੁੜੁ ਦੀਨਾ ਮੀਠਾ ॥
अलहु अलखु न जाई लखिआ गुरि गुड़ु दीना मीठा ॥

परमेश्वर अल्लाह अदृश्य आहे; त्याला पाहता येत नाही. गुरूंनी मला या गोड गुळाचा आशीर्वाद दिला आहे.

ਕਹਿ ਕਬੀਰ ਮੇਰੀ ਸੰਕਾ ਨਾਸੀ ਸਰਬ ਨਿਰੰਜਨੁ ਡੀਠਾ ॥੪॥੩॥
कहि कबीर मेरी संका नासी सरब निरंजनु डीठा ॥४॥३॥

कबीर म्हणतात, माझी चिंता आणि भीती दूर झाली आहे; मी सर्वत्र व्याप्त पवित्र परमेश्वर पाहतो. ||4||3||

Sri Guru Granth Sahib
शबद माहिती

शीर्षक: राग प्रभाती
लेखक: भगत कबीर
पान: 1349 - 1350
ओळ क्रमांक: 18 - 4

राग प्रभाती

परभतीत व्यक्त झालेल्या भावना आत्यंतिक भक्तीच्या आहेत; तो ज्या अस्तित्वाला समर्पित आहे त्याच्याबद्दल तीव्र आत्मविश्वास आणि प्रेम आहे. ही आपुलकी ज्ञान, सामान्यज्ञान आणि सविस्तर अभ्यासातून निर्माण होते. म्हणून त्या अस्तित्वात स्वतःला झोकून देण्याची एक समज आणि विचारात घेतलेली इच्छा आहे.