سیکه سامریدی - ਪ੍ਰਭਾਤੀ ॥ ਅਵਲਿ ਅਲਹ ਨੂਰੁ ਉਪਾਇਆ ਕੁਦਰਤਿ ਕੇ ਸਭ ਬੰਦੇ ॥

ਪ੍ਰਭਾਤੀ ॥

prabhaatee |

پرابهاتی:

ਅਵਲਿ ਅਲਹ ਨੂਰੁ ਉਪਾਇਆ ਕੁਦਰਤਿ ਕੇ ਸਭ ਬੰਦੇ ॥

aval alah noor upaaeaa kudarat ke sabh bande |

نخست، خداوند نور را آفرید. سپس با قدرت آفرینش خود همه موجودات فانی را آفرید.

ਏਕ ਨੂਰ ਤੇ ਸਭੁ ਜਗੁ ਉਪਜਿਆ ਕਉਨ ਭਲੇ ਕੋ ਮੰਦੇ ॥੧॥

ek noor te sabh jag upajiaa kaun bhale ko mande |1|

از یک نور، کل جهان سرازیر شد. پس چه کسی خوب است و چه کسی بد؟ ||1||

ਲੋਗਾ ਭਰਮਿ ਨ ਭੂਲਹੁ ਭਾਈ ॥

logaa bharam na bhoolahu bhaaee |

ای مردم، ای خواهران و برادران سرنوشت ساز، در فریب شک و تردید سرگردان نباشید.

ਖਾਲਿਕੁ ਖਲਕ ਖਲਕ ਮਹਿ ਖਾਲਿਕੁ ਪੂਰਿ ਰਹਿਓ ਸ੍ਰਬ ਠਾਂਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

khaalik khalak khalak meh khaalik poor rahio srab tthaanee |1| rahaau |

آفرينش در آفريننده است و خالق در آفرينش است و كاملاً همه جا را فرا گرفته و رسوخ مي كند. ||1||مکث||

ਮਾਟੀ ਏਕ ਅਨੇਕ ਭਾਂਤਿ ਕਰਿ ਸਾਜੀ ਸਾਜਨਹਾਰੈ ॥

maattee ek anek bhaant kar saajee saajanahaarai |

خاک رس همان است، اما مدگر آن را به طرق مختلف مد کرده است.

ਨਾ ਕਛੁ ਪੋਚ ਮਾਟੀ ਕੇ ਭਾਂਡੇ ਨਾ ਕਛੁ ਪੋਚ ਕੁੰਭਾਰੈ ॥੨॥

naa kachh poch maattee ke bhaandde naa kachh poch kunbhaarai |2|

گلدان گلی هیچ اشکالی ندارد - سفالگر هیچ اشکالی ندارد. ||2||

ਸਭ ਮਹਿ ਸਚਾ ਏਕੋ ਸੋਈ ਤਿਸ ਕਾ ਕੀਆ ਸਭੁ ਕਛੁ ਹੋਈ ॥

sabh meh sachaa eko soee tis kaa keea sabh kachh hoee |

پروردگار یکتا در همه جا ماندگار است. با ساختن او همه چیز ساخته می شود.

ਹੁਕਮੁ ਪਛਾਨੈ ਸੁ ਏਕੋ ਜਾਨੈ ਬੰਦਾ ਕਹੀਐ ਸੋਈ ॥੩॥

hukam pachhaanai su eko jaanai bandaa kaheeai soee |3|

هر كه حكم امر او را دريابد، پروردگار يكتا را شناخته است. گفته می شود که او تنها غلام خداوند است. ||3||

ਅਲਹੁ ਅਲਖੁ ਨ ਜਾਈ ਲਖਿਆ ਗੁਰਿ ਗੁੜੁ ਦੀਨਾ ਮੀਠਾ ॥

alahu alakh na jaaee lakhiaa gur gurr deenaa meetthaa |

خداوند غیب است; او دیده نمی شود. گورو با این ملاس شیرین به من برکت داده است.

ਕਹਿ ਕਬੀਰ ਮੇਰੀ ਸੰਕਾ ਨਾਸੀ ਸਰਬ ਨਿਰੰਜਨੁ ਡੀਠਾ ॥੪॥੩॥

keh kabeer meree sankaa naasee sarab niranjan ddeetthaa |4|3|

کبیر می گوید: نگرانی و ترس من برطرف شد. پروردگار پاک را می بینم که همه جا را فرا گرفته است. ||4||3||

اطلاعات شبد

عنوان:	راگ پربھاتی
نویسنده:	بھگت کبیر جی
صفحه:	1349 - 1350
شماره خط:	18 - 4

راگ پربھاتی

عواطفی که در پاربهاتی منتقل می‌شود، احساساتی هستند که از خودگذشتگی شدید هستند. اعتماد و عشق شدیدی نسبت به نهادی که به آن اختصاص دارد وجود دارد. این محبت ناشی از دانش، عقل سلیم و مطالعه دقیق است. بنابراین درک و اراده ای در نظر گرفته شده برای اختصاص دادن خود به آن موجودیت وجود دارد.