ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |

پهرين مهل:

ਮਾਸੁ ਮਾਸੁ ਕਰਿ ਮੂਰਖੁ ਝਗੜੇ ਗਿਆਨੁ ਧਿਆਨੁ ਨਹੀ ਜਾਣੈ ॥
maas maas kar moorakh jhagarre giaan dhiaan nahee jaanai |

بيوقوف گوشت ۽ گوشت جي باري ۾ بحث ڪندا آهن، پر اهي مراقبت ۽ روحاني حڪمت بابت ڪجھ به نٿا ڄاڻن.

ਕਉਣੁ ਮਾਸੁ ਕਉਣੁ ਸਾਗੁ ਕਹਾਵੈ ਕਿਸੁ ਮਹਿ ਪਾਪ ਸਮਾਣੇ ॥
kaun maas kaun saag kahaavai kis meh paap samaane |

گوشت ڇا کي چئبو آھي ۽ سائي ڀاڄين کي ڇا چئبو آھي؟ ڇا گناهه ڏانهن وٺي ٿو؟

ਗੈਂਡਾ ਮਾਰਿ ਹੋਮ ਜਗ ਕੀਏ ਦੇਵਤਿਆ ਕੀ ਬਾਣੇ ॥
gainddaa maar hom jag kee devatiaa kee baane |

ديوتائن جي عادت هئي ته گينڊا مارڻ ۽ جلائي نذراني جي دعوت ڪندا هئا.

ਮਾਸੁ ਛੋਡਿ ਬੈਸਿ ਨਕੁ ਪਕੜਹਿ ਰਾਤੀ ਮਾਣਸ ਖਾਣੇ ॥
maas chhodd bais nak pakarreh raatee maanas khaane |

جيڪي گوشت کي ڇڏي ڏين ٿا، ۽ ان جي ڀرسان ويهڻ وقت پنهنجون نڪون پڪڙين ٿا، رات جو ماڻهن کي کائي ويندا آهن.

ਫੜੁ ਕਰਿ ਲੋਕਾਂ ਨੋ ਦਿਖਲਾਵਹਿ ਗਿਆਨੁ ਧਿਆਨੁ ਨਹੀ ਸੂਝੈ ॥
farr kar lokaan no dikhalaaveh giaan dhiaan nahee soojhai |

اهي منافقت ڪندا آهن، ۽ ٻين ماڻهن جي اڳيان ڏيکاريندا آهن، پر اهي مراقبت يا روحاني حڪمت بابت ڪجهه به نٿا سمجهن.

ਨਾਨਕ ਅੰਧੇ ਸਿਉ ਕਿਆ ਕਹੀਐ ਕਹੈ ਨ ਕਹਿਆ ਬੂਝੈ ॥
naanak andhe siau kiaa kaheeai kahai na kahiaa boojhai |

اي نانڪ، انڌن کي ڇا چئجي؟ اهي جواب نٿا ڏئي سگهن، يا سمجهي به نٿا سگهن ته ڇا چئجي.

ਅੰਧਾ ਸੋਇ ਜਿ ਅੰਧੁ ਕਮਾਵੈ ਤਿਸੁ ਰਿਦੈ ਸਿ ਲੋਚਨ ਨਾਹੀ ॥
andhaa soe ji andh kamaavai tis ridai si lochan naahee |

اهي ئي انڌا آهن، جيڪي انڌو ڪم ڪن ٿا. انهن جي دل ۾ اکيون ناهن.

ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਕੀ ਰਕਤੁ ਨਿਪੰਨੇ ਮਛੀ ਮਾਸੁ ਨ ਖਾਂਹੀ ॥
maat pitaa kee rakat nipane machhee maas na khaanhee |

اهي پنهنجي ماءُ ۽ پيءُ جي رت مان پيدا ٿين ٿا، پر اهي مڇي يا گوشت نه ٿا کائين.

ਇਸਤ੍ਰੀ ਪੁਰਖੈ ਜਾਂ ਨਿਸਿ ਮੇਲਾ ਓਥੈ ਮੰਧੁ ਕਮਾਹੀ ॥
eisatree purakhai jaan nis melaa othai mandh kamaahee |

پر جڏهن مرد ۽ عورتون رات جو ملن ٿا، اهي گوشت ۾ گڏ ٿين ٿا.

ਮਾਸਹੁ ਨਿੰਮੇ ਮਾਸਹੁ ਜੰਮੇ ਹਮ ਮਾਸੈ ਕੇ ਭਾਂਡੇ ॥
maasahu ninme maasahu jame ham maasai ke bhaandde |

جسم ۾ اسين ڄاول آهيون، ۽ گوشت ۾ اسين پيدا ٿيا آهيون؛ اسان گوشت جا برتن آهيون.

ਗਿਆਨੁ ਧਿਆਨੁ ਕਛੁ ਸੂਝੈ ਨਾਹੀ ਚਤੁਰੁ ਕਹਾਵੈ ਪਾਂਡੇ ॥
giaan dhiaan kachh soojhai naahee chatur kahaavai paandde |

اي عالم، تون پاڻ کي هوشيار سڏائيندي به روحاني حڪمت ۽ مراقبي جي ڪا به خبر نه ٿو رکين.

ਬਾਹਰ ਕਾ ਮਾਸੁ ਮੰਦਾ ਸੁਆਮੀ ਘਰ ਕਾ ਮਾਸੁ ਚੰਗੇਰਾ ॥
baahar kaa maas mandaa suaamee ghar kaa maas changeraa |

اي مالڪ، توهان سمجهو ٿا ته ٻاهر جو گوشت خراب آهي، پر جيڪي توهان جي گهر ۾ آهن انهن جو گوشت سٺو آهي.

ਜੀਅ ਜੰਤ ਸਭਿ ਮਾਸਹੁ ਹੋਏ ਜੀਇ ਲਇਆ ਵਾਸੇਰਾ ॥
jeea jant sabh maasahu hoe jee leaa vaaseraa |

سڀ جاندار ۽ مخلوق گوشت آهن؛ روح جسم ۾ پنهنجو گهر ورتو آهي.

ਅਭਖੁ ਭਖਹਿ ਭਖੁ ਤਜਿ ਛੋਡਹਿ ਅੰਧੁ ਗੁਰੂ ਜਿਨ ਕੇਰਾ ॥
abhakh bhakheh bhakh taj chhoddeh andh guroo jin keraa |

اُهي کائين ٿا جيڪي نه کائجن ٿا. اهي رد ڪن ٿا ۽ ڇڏي ڏين ٿا جيڪي کائي سگهن ٿا. انهن وٽ هڪ استاد آهي جيڪو انڌو آهي.

ਮਾਸਹੁ ਨਿੰਮੇ ਮਾਸਹੁ ਜੰਮੇ ਹਮ ਮਾਸੈ ਕੇ ਭਾਂਡੇ ॥
maasahu ninme maasahu jame ham maasai ke bhaandde |

جسم ۾ اسين ڄاول آهيون، ۽ گوشت ۾ اسين پيدا ٿيا آهيون؛ اسان گوشت جا برتن آهيون.

ਗਿਆਨੁ ਧਿਆਨੁ ਕਛੁ ਸੂਝੈ ਨਾਹੀ ਚਤੁਰੁ ਕਹਾਵੈ ਪਾਂਡੇ ॥
giaan dhiaan kachh soojhai naahee chatur kahaavai paandde |

اي عالم، تون پاڻ کي هوشيار سڏائيندي به روحاني حڪمت ۽ مراقبي جي ڪا به خبر نه ٿو رکين.

ਮਾਸੁ ਪੁਰਾਣੀ ਮਾਸੁ ਕਤੇਬਂੀ ਚਹੁ ਜੁਗਿ ਮਾਸੁ ਕਮਾਣਾ ॥
maas puraanee maas katebanee chahu jug maas kamaanaa |

پراڻن ۾ گوشت جي اجازت آهي، بائبل ۽ قرآن ۾ گوشت جي اجازت آهي. چئن سالن کان وٺي، گوشت استعمال ڪيو ويو آهي.

ਜਜਿ ਕਾਜਿ ਵੀਆਹਿ ਸੁਹਾਵੈ ਓਥੈ ਮਾਸੁ ਸਮਾਣਾ ॥
jaj kaaj veeaeh suhaavai othai maas samaanaa |

اهو مقدس دعوتن ۽ شادي جي جشن ۾ نمايان آهي؛ ان ۾ گوشت استعمال ٿيندو آهي.

ਇਸਤ੍ਰੀ ਪੁਰਖ ਨਿਪਜਹਿ ਮਾਸਹੁ ਪਾਤਿਸਾਹ ਸੁਲਤਾਨਾਂ ॥
eisatree purakh nipajeh maasahu paatisaah sulataanaan |

عورتون، مرد، بادشاه ۽ شهنشاهه گوشت مان پيدا ٿين ٿا.

ਜੇ ਓਇ ਦਿਸਹਿ ਨਰਕਿ ਜਾਂਦੇ ਤਾਂ ਉਨੑ ਕਾ ਦਾਨੁ ਨ ਲੈਣਾ ॥
je oe diseh narak jaande taan una kaa daan na lainaa |

جيڪڏهن تون انهن کي جهنم ۾ ويندي ڏسن ته انهن کان خيرات نه وٺ.

ਦੇਂਦਾ ਨਰਕਿ ਸੁਰਗਿ ਲੈਦੇ ਦੇਖਹੁ ਏਹੁ ਧਿਙਾਣਾ ॥
dendaa narak surag laide dekhahu ehu dhingaanaa |

ڏيڻ وارو دوزخ ۾ وڃي ٿو، جڏهن ته وصول ڪندڙ جنت ۾ وڃي ٿو- هي ظلم ڏسو.

ਆਪਿ ਨ ਬੂਝੈ ਲੋਕ ਬੁਝਾਏ ਪਾਂਡੇ ਖਰਾ ਸਿਆਣਾ ॥
aap na boojhai lok bujhaae paandde kharaa siaanaa |

توهان پنهنجي پاڻ کي نه سمجهندا آهيو، پر توهان ٻين ماڻهن کي تبليغ ڪندا آهيو. اي پنڊت، تون سچ پچ ڏاهو آهين.

ਪਾਂਡੇ ਤੂ ਜਾਣੈ ਹੀ ਨਾਹੀ ਕਿਥਹੁ ਮਾਸੁ ਉਪੰਨਾ ॥
paandde too jaanai hee naahee kithahu maas upanaa |

اي پنڊت، توکي خبر ناهي ته گوشت ڪٿان آيو.

ਤੋਇਅਹੁ ਅੰਨੁ ਕਮਾਦੁ ਕਪਾਹਾਂ ਤੋਇਅਹੁ ਤ੍ਰਿਭਵਣੁ ਗੰਨਾ ॥
toeiahu an kamaad kapaahaan toeiahu tribhavan ganaa |

اناج، ڪمند ۽ ڪپهه پاڻيءَ مان پيدا ٿين ٿا. ٽي جهان پاڻي مان پيدا ٿيا.

ਤੋਆ ਆਖੈ ਹਉ ਬਹੁ ਬਿਧਿ ਹਛਾ ਤੋਐ ਬਹੁਤੁ ਬਿਕਾਰਾ ॥
toaa aakhai hau bahu bidh hachhaa toaai bahut bikaaraa |

پاڻي چوي ٿو، "مان ڪيترن ئي طريقن سان سٺو آهيان." پر پاڻي ڪيتريون ئي صورتون وٺندو آهي.

ਏਤੇ ਰਸ ਛੋਡਿ ਹੋਵੈ ਸੰਨਿਆਸੀ ਨਾਨਕੁ ਕਹੈ ਵਿਚਾਰਾ ॥੨॥
ete ras chhodd hovai saniaasee naanak kahai vichaaraa |2|

انهن لذيذ شين کي ڇڏي، هڪ سچو سنياسي، هڪ جدا ٿيل سنت بڻجي وڃي ٿو. نانڪ ڌيان ڏئي ٿو ۽ ڳالهائي ٿو. ||2||

Sri Guru Granth Sahib
شبد جي معلومات

عنوان: راگ ملار
لکڻ وارو: گرو نانک دیو جی
صفحو: 1289 - 1290
لائن نمبر: 15 - 9

راگ ملار

ملهار روح مان احساسن جو هڪ رابطو آهي، جيڪو ذهن کي ڏيکاري ٿو ته ڪيئن ٿڌي ۽ تازگي پيدا ٿئي ٿي. ذهن هميشه جلدي ۽ بغير ڪوشش جي پنهنجن مقصدن تائين پهچڻ جي خواهش سان جلندو آهي، پر هن راگ ۾ بيان ڪيل جذبات ذهن کي آرام ۽ پورو ڪرڻ جي قابل آهن. اهو ذهن کي هن سڪون ۾ آڻڻ جي قابل آهي، اطمينان ۽ اطمينان جو احساس آڻيندو.