پهرين مهل:
بيوقوف گوشت ۽ گوشت جي باري ۾ بحث ڪندا آهن، پر اهي مراقبت ۽ روحاني حڪمت بابت ڪجھ به نٿا ڄاڻن.
گوشت ڇا کي چئبو آھي ۽ سائي ڀاڄين کي ڇا چئبو آھي؟ ڇا گناهه ڏانهن وٺي ٿو؟
ديوتائن جي عادت هئي ته گينڊا مارڻ ۽ جلائي نذراني جي دعوت ڪندا هئا.
جيڪي گوشت کي ڇڏي ڏين ٿا، ۽ ان جي ڀرسان ويهڻ وقت پنهنجون نڪون پڪڙين ٿا، رات جو ماڻهن کي کائي ويندا آهن.
اهي منافقت ڪندا آهن، ۽ ٻين ماڻهن جي اڳيان ڏيکاريندا آهن، پر اهي مراقبت يا روحاني حڪمت بابت ڪجهه به نٿا سمجهن.
اي نانڪ، انڌن کي ڇا چئجي؟ اهي جواب نٿا ڏئي سگهن، يا سمجهي به نٿا سگهن ته ڇا چئجي.
اهي ئي انڌا آهن، جيڪي انڌو ڪم ڪن ٿا. انهن جي دل ۾ اکيون ناهن.
اهي پنهنجي ماءُ ۽ پيءُ جي رت مان پيدا ٿين ٿا، پر اهي مڇي يا گوشت نه ٿا کائين.
پر جڏهن مرد ۽ عورتون رات جو ملن ٿا، اهي گوشت ۾ گڏ ٿين ٿا.
جسم ۾ اسين ڄاول آهيون، ۽ گوشت ۾ اسين پيدا ٿيا آهيون؛ اسان گوشت جا برتن آهيون.
اي عالم، تون پاڻ کي هوشيار سڏائيندي به روحاني حڪمت ۽ مراقبي جي ڪا به خبر نه ٿو رکين.
اي مالڪ، توهان سمجهو ٿا ته ٻاهر جو گوشت خراب آهي، پر جيڪي توهان جي گهر ۾ آهن انهن جو گوشت سٺو آهي.
سڀ جاندار ۽ مخلوق گوشت آهن؛ روح جسم ۾ پنهنجو گهر ورتو آهي.
اُهي کائين ٿا جيڪي نه کائجن ٿا. اهي رد ڪن ٿا ۽ ڇڏي ڏين ٿا جيڪي کائي سگهن ٿا. انهن وٽ هڪ استاد آهي جيڪو انڌو آهي.
جسم ۾ اسين ڄاول آهيون، ۽ گوشت ۾ اسين پيدا ٿيا آهيون؛ اسان گوشت جا برتن آهيون.
اي عالم، تون پاڻ کي هوشيار سڏائيندي به روحاني حڪمت ۽ مراقبي جي ڪا به خبر نه ٿو رکين.
پراڻن ۾ گوشت جي اجازت آهي، بائبل ۽ قرآن ۾ گوشت جي اجازت آهي. چئن سالن کان وٺي، گوشت استعمال ڪيو ويو آهي.
اهو مقدس دعوتن ۽ شادي جي جشن ۾ نمايان آهي؛ ان ۾ گوشت استعمال ٿيندو آهي.
عورتون، مرد، بادشاه ۽ شهنشاهه گوشت مان پيدا ٿين ٿا.
جيڪڏهن تون انهن کي جهنم ۾ ويندي ڏسن ته انهن کان خيرات نه وٺ.
ڏيڻ وارو دوزخ ۾ وڃي ٿو، جڏهن ته وصول ڪندڙ جنت ۾ وڃي ٿو- هي ظلم ڏسو.
توهان پنهنجي پاڻ کي نه سمجهندا آهيو، پر توهان ٻين ماڻهن کي تبليغ ڪندا آهيو. اي پنڊت، تون سچ پچ ڏاهو آهين.
اي پنڊت، توکي خبر ناهي ته گوشت ڪٿان آيو.
اناج، ڪمند ۽ ڪپهه پاڻيءَ مان پيدا ٿين ٿا. ٽي جهان پاڻي مان پيدا ٿيا.
پاڻي چوي ٿو، "مان ڪيترن ئي طريقن سان سٺو آهيان." پر پاڻي ڪيتريون ئي صورتون وٺندو آهي.
انهن لذيذ شين کي ڇڏي، هڪ سچو سنياسي، هڪ جدا ٿيل سنت بڻجي وڃي ٿو. نانڪ ڌيان ڏئي ٿو ۽ ڳالهائي ٿو. ||2||
ملهار روح مان احساسن جو هڪ رابطو آهي، جيڪو ذهن کي ڏيکاري ٿو ته ڪيئن ٿڌي ۽ تازگي پيدا ٿئي ٿي. ذهن هميشه جلدي ۽ بغير ڪوشش جي پنهنجن مقصدن تائين پهچڻ جي خواهش سان جلندو آهي، پر هن راگ ۾ بيان ڪيل جذبات ذهن کي آرام ۽ پورو ڪرڻ جي قابل آهن. اهو ذهن کي هن سڪون ۾ آڻڻ جي قابل آهي، اطمينان ۽ اطمينان جو احساس آڻيندو.