شبد ہزارے

(صفحو: 3)

ਲੈਨਿ ਜੋ ਤੇਰਾ ਨਾਉ ਤਿਨਾ ਕੈ ਹੰਉ ਸਦ ਕੁਰਬਾਨੈ ਜਾਉ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

lain jo teraa naau tinaa kai hnau sad kurabaanai jaau |1| rahaau |

جن تي تنهنجو نالو وٺي، مان هميشه لاءِ قربان آهيان. ||1||روڪ||

ਕਾਇਆ ਰੰਙਣਿ ਜੇ ਥੀਐ ਪਿਆਰੇ ਪਾਈਐ ਨਾਉ ਮਜੀਠ ॥

kaaeaa rangan je theeai piaare paaeeai naau majeetth |

اي محبوب، جيڪڏهن جسم رنگ جي وات بڻجي وڃي، ۽ نالو ان ۾ رنگ جي صورت ۾ رکيو وڃي،

ਰੰਙਣ ਵਾਲਾ ਜੇ ਰੰਙੈ ਸਾਹਿਬੁ ਐਸਾ ਰੰਗੁ ਨ ਡੀਠ ॥੨॥

rangan vaalaa je rangai saahib aaisaa rang na ddeetth |2|

۽ جيڪڏهن ڊائر جيڪو هن ڪپڙي کي رنگي ٿو اهو رب مالڪ آهي - اي، اهڙو رنگ اڳ ڪڏهن به نه ڏٺو آهي! ||2||

ਜਿਨ ਕੇ ਚੋਲੇ ਰਤੜੇ ਪਿਆਰੇ ਕੰਤੁ ਤਿਨਾ ਕੈ ਪਾਸਿ ॥

jin ke chole ratarre piaare kant tinaa kai paas |

جن جون شالون رنگيون آهن، اي محبوب، انهن جو رب هميشه ساڻن گڏ آهي.

ਧੂੜਿ ਤਿਨਾ ਕੀ ਜੇ ਮਿਲੈ ਜੀ ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਕੀ ਅਰਦਾਸਿ ॥੩॥

dhoorr tinaa kee je milai jee kahu naanak kee aradaas |3|

مون کي انهن عاجز انسانن جي مٽي سان نوازيو، اي پيارا رب. نانڪ چوي ٿو، هي منهنجي دعا آهي. ||3||

ਆਪੇ ਸਾਜੇ ਆਪੇ ਰੰਗੇ ਆਪੇ ਨਦਰਿ ਕਰੇਇ ॥

aape saaje aape range aape nadar karee |

هو پاڻ ٺاهي ٿو، ۽ هو پاڻ اسان کي متاثر ڪري ٿو. هو پاڻ پنهنجي فضل جي نظر عطا ڪري ٿو.

ਨਾਨਕ ਕਾਮਣਿ ਕੰਤੈ ਭਾਵੈ ਆਪੇ ਹੀ ਰਾਵੇਇ ॥੪॥੧॥੩॥

naanak kaaman kantai bhaavai aape hee raavee |4|1|3|

اي نانڪ، جيڪڏهن روح جي ڪنوار پنهنجي مڙس کي راضي ڪري ٿي، ته هو پاڻ ان کي مزو ڏئي ٿو. ||4||1||3||

ਤਿਲੰਗ ਮਃ ੧ ॥

tilang mahalaa 1 |

تلنگ، پهرين مهل:

ਇਆਨੜੀਏ ਮਾਨੜਾ ਕਾਇ ਕਰੇਹਿ ॥

eaanarree maanarraa kaae karehi |

اي بيوقوف ۽ جاهل روح جي زال، تون ايڏو غرور ڇو آهين؟

ਆਪਨੜੈ ਘਰਿ ਹਰਿ ਰੰਗੋ ਕੀ ਨ ਮਾਣੇਹਿ ॥

aapanarrai ghar har rango kee na maanehi |

پنهنجي نفس جي گهر ۾، پنهنجي رب جي محبت جو مزو ڇو نه ٿا وٺو؟

ਸਹੁ ਨੇੜੈ ਧਨ ਕੰਮਲੀਏ ਬਾਹਰੁ ਕਿਆ ਢੂਢੇਹਿ ॥

sahu nerrai dhan kamalee baahar kiaa dtoodtehi |

تنهنجو مڙس رب تمام ويجهو آهي، اي بيوقوف ڪنوار؛ تون هن کي ٻاهر ڇو ڳولين ٿو؟

ਭੈ ਕੀਆ ਦੇਹਿ ਸਲਾਈਆ ਨੈਣੀ ਭਾਵ ਕਾ ਕਰਿ ਸੀਗਾਰੋ ॥

bhai keea dehi salaaeea nainee bhaav kaa kar seegaaro |

خدا جي خوف کي پنهنجين اکين کي سجائڻ لاءِ مشڪ وانگر لاڳو ڪريو ۽ رب جي محبت کي پنهنجو زيور بڻايو.

ਤਾ ਸੋਹਾਗਣਿ ਜਾਣੀਐ ਲਾਗੀ ਜਾ ਸਹੁ ਧਰੇ ਪਿਆਰੋ ॥੧॥

taa sohaagan jaaneeai laagee jaa sahu dhare piaaro |1|

پوءِ، توهان هڪ وقف ۽ پرعزم روح دلہن جي طور تي سڃاتا ويندا، جڏهن توهان پنهنجي مڙس جي رب لاءِ محبت قائم ڪندي. ||1||

ਇਆਣੀ ਬਾਲੀ ਕਿਆ ਕਰੇ ਜਾ ਧਨ ਕੰਤ ਨ ਭਾਵੈ ॥

eaanee baalee kiaa kare jaa dhan kant na bhaavai |

بيوقوف جوان ڪنوار ڇا ڪري سگهي ٿي، جيڪڏهن هوء پنهنجي مڙس کي راضي نه آهي؟

ਕਰਣ ਪਲਾਹ ਕਰੇ ਬਹੁਤੇਰੇ ਸਾ ਧਨ ਮਹਲੁ ਨ ਪਾਵੈ ॥

karan palaah kare bahutere saa dhan mahal na paavai |

هوءَ ڪيترائي ڀيرا التجا ۽ التجا ڪري سگهي ٿي، پر پوءِ به، اهڙي ڪنوار کي رب جي درگاهه جي منزل حاصل نه ٿيندي.

ਵਿਣੁ ਕਰਮਾ ਕਿਛੁ ਪਾਈਐ ਨਾਹੀ ਜੇ ਬਹੁਤੇਰਾ ਧਾਵੈ ॥

vin karamaa kichh paaeeai naahee je bahuteraa dhaavai |

چڱن ڪمن جي ڪرم کان سواءِ، ڪجھ به حاصل نه ٿو ٿئي، جيتوڻيڪ هوءَ بزدليءَ سان ڊوڙڻ لڳي.

ਲਬ ਲੋਭ ਅਹੰਕਾਰ ਕੀ ਮਾਤੀ ਮਾਇਆ ਮਾਹਿ ਸਮਾਣੀ ॥

lab lobh ahankaar kee maatee maaeaa maeh samaanee |

هُوءَ لالچ، غرور ۽ انا ۾ مست ٿي مايا ۾ مگن آهي.

ਇਨੀ ਬਾਤੀ ਸਹੁ ਪਾਈਐ ਨਾਹੀ ਭਈ ਕਾਮਣਿ ਇਆਣੀ ॥੨॥

einee baatee sahu paaeeai naahee bhee kaaman eaanee |2|

هوءَ پنهنجي مڙس کي انهن طريقن سان حاصل نه ڪري سگهي. نوجوان ڪنوار ڏاڍي بيوقوف آهي! ||2||

ਜਾਇ ਪੁਛਹੁ ਸੋਹਾਗਣੀ ਵਾਹੈ ਕਿਨੀ ਬਾਤੀ ਸਹੁ ਪਾਈਐ ॥

jaae puchhahu sohaaganee vaahai kinee baatee sahu paaeeai |

وڃ ۽ پُڇ ته خوشنصيب، پاڪ روحن وارين ڪنوارن کان، هنن کي پنهنجي مڙس کي ڪيئن مليو؟

ਜੋ ਕਿਛੁ ਕਰੇ ਸੋ ਭਲਾ ਕਰਿ ਮਾਨੀਐ ਹਿਕਮਤਿ ਹੁਕਮੁ ਚੁਕਾਈਐ ॥

jo kichh kare so bhalaa kar maaneeai hikamat hukam chukaaeeai |

رب جيڪو ڪري ٿو، ان کي چڱائي طور قبول ڪريو. پنھنجي ھوشياريءَ ۽ خود ارادي کي ختم ڪريو.