Shabad Hazare

(Página: 3)


ਲੈਨਿ ਜੋ ਤੇਰਾ ਨਾਉ ਤਿਨਾ ਕੈ ਹੰਉ ਸਦ ਕੁਰਬਾਨੈ ਜਾਉ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
lain jo teraa naau tinaa kai hnau sad kurabaanai jaau |1| rahaau |

A aquellos que toman tu nombre, soy por siempre un sacrificio. (1-pausa)

ਕਾਇਆ ਰੰਙਣਿ ਜੇ ਥੀਐ ਪਿਆਰੇ ਪਾਈਐ ਨਾਉ ਮਜੀਠ ॥
kaaeaa rangan je theeai piaare paaeeai naau majeetth |

Si el cuerpo es la tela para teñir y es teñido con el color fijo de la planta rubia de Tu Nombre,

ਰੰਙਣ ਵਾਲਾ ਜੇ ਰੰਙੈ ਸਾਹਿਬੁ ਐਸਾ ਰੰਗੁ ਨ ਡੀਠ ॥੨॥
rangan vaalaa je rangai saahib aaisaa rang na ddeetth |2|

y si Tú, oh Señor Maestro, eres Quien tiñe, entonces Raro y Maravilloso es ese Color.(2)

ਜਿਨ ਕੇ ਚੋਲੇ ਰਤੜੇ ਪਿਆਰੇ ਕੰਤੁ ਤਿਨਾ ਕੈ ਪਾਸਿ ॥
jin ke chole ratarre piaare kant tinaa kai paas |

Aquéllos cuya túnica es teñida de ésta manera, tendrán siempre al Señor con ellos.

ਧੂੜਿ ਤਿਨਾ ਕੀ ਜੇ ਮਿਲੈ ਜੀ ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਕੀ ਅਰਦਾਸਿ ॥੩॥
dhoorr tinaa kee je milai jee kahu naanak kee aradaas |3|

Nanak busca nada más que el Polvo de sus Pies y sólo reza por esto.(3)

ਆਪੇ ਸਾਜੇ ਆਪੇ ਰੰਗੇ ਆਪੇ ਨਦਰਿ ਕਰੇਇ ॥
aape saaje aape range aape nadar karee |

Él, el Señor Mismo, por Su Gracia, nos brinda Su Color.

ਨਾਨਕ ਕਾਮਣਿ ਕੰਤੈ ਭਾਵੈ ਆਪੇ ਹੀ ਰਾਵੇਇ ॥੪॥੧॥੩॥
naanak kaaman kantai bhaavai aape hee raavee |4|1|3|

Dice Nanak, si la novia Alma está complaciendo al Señor, entonces Él, de Sí Mismo, disfruta de ella.(4-1-3)

ਤਿਲੰਗ ਮਃ ੧ ॥
tilang mahalaa 1 |

Tilang, Mejl Guru Nanak, Primer Canal Divino.

ਇਆਨੜੀਏ ਮਾਨੜਾ ਕਾਇ ਕਰੇਹਿ ॥
eaanarree maanarraa kaae karehi |

Oh, novia ignorante, ¿Por qué te enorgulleces tanto,

ਆਪਨੜੈ ਘਰਿ ਹਰਿ ਰੰਗੋ ਕੀ ਨ ਮਾਣੇਹਿ ॥
aapanarrai ghar har rango kee na maanehi |

y no gozas del Amor de tu Esposo en tu propio hogar?

ਸਹੁ ਨੇੜੈ ਧਨ ਕੰਮਲੀਏ ਬਾਹਰੁ ਕਿਆ ਢੂਢੇਹਿ ॥
sahu nerrai dhan kamalee baahar kiaa dtoodtehi |

Pues tan cerca está tu Señor y lo buscas tan lejos y por otras partes.

ਭੈ ਕੀਆ ਦੇਹਿ ਸਲਾਈਆ ਨੈਣੀ ਭਾਵ ਕਾ ਕਰਿ ਸੀਗਾਰੋ ॥
bhai keea dehi salaaeea nainee bhaav kaa kar seegaaro |

Aplica el Colirio de Su Reverencia a tus ojos y decora tu ser con Su Amor,

ਤਾ ਸੋਹਾਗਣਿ ਜਾਣੀਐ ਲਾਗੀ ਜਾ ਸਹੁ ਧਰੇ ਪਿਆਰੋ ॥੧॥
taa sohaagan jaaneeai laagee jaa sahu dhare piaaro |1|

pues sólo así serás la verdadera Esposa, cuando ames a tu Señor. (1)

ਇਆਣੀ ਬਾਲੀ ਕਿਆ ਕਰੇ ਜਾ ਧਨ ਕੰਤ ਨ ਭਾਵੈ ॥
eaanee baalee kiaa kare jaa dhan kant na bhaavai |

Oh tonto ignorante, ¿De qué te sirve tu belleza cuando al Mismo Señor no le gusta?

ਕਰਣ ਪਲਾਹ ਕਰੇ ਬਹੁਤੇਰੇ ਸਾ ਧਨ ਮਹਲੁ ਨ ਪਾਵੈ ॥
karan palaah kare bahutere saa dhan mahal na paavai |

Lloras y gritas por Él, pero no te posas en la Mansión del Señor.

ਵਿਣੁ ਕਰਮਾ ਕਿਛੁ ਪਾਈਐ ਨਾਹੀ ਜੇ ਬਹੁਤੇਰਾ ਧਾਵੈ ॥
vin karamaa kichh paaeeai naahee je bahuteraa dhaavai |

Sin acciones verdaderas, por más que uno vaya y venga por todas partes, ¿qué puede uno en realidad encontrar?

ਲਬ ਲੋਭ ਅਹੰਕਾਰ ਕੀ ਮਾਤੀ ਮਾਇਆ ਮਾਹਿ ਸਮਾਣੀ ॥
lab lobh ahankaar kee maatee maaeaa maeh samaanee |

? Intoxicada con el ego, la avaricia y el orgullo,

ਇਨੀ ਬਾਤੀ ਸਹੁ ਪਾਈਐ ਨਾਹੀ ਭਈ ਕਾਮਣਿ ਇਆਣੀ ॥੨॥
einee baatee sahu paaeeai naahee bhee kaaman eaanee |2|

la esposa es envuelta en la ilusión y de ésta forma la pobre ignorante no encuentra a su Esposo.(2)

ਜਾਇ ਪੁਛਹੁ ਸੋਹਾਗਣੀ ਵਾਹੈ ਕਿਨੀ ਬਾਤੀ ਸਹੁ ਪਾਈਐ ॥
jaae puchhahu sohaaganee vaahai kinee baatee sahu paaeeai |

Ve y pregunta a las verdaderas Esposas, ¿Cómo lograron estar con su Señor?

ਜੋ ਕਿਛੁ ਕਰੇ ਸੋ ਭਲਾ ਕਰਿ ਮਾਨੀਐ ਹਿਕਮਤਿ ਹੁਕਮੁ ਚੁਕਾਈਐ ॥
jo kichh kare so bhalaa kar maaneeai hikamat hukam chukaaeeai |

Ellas dicen que se someten a Su Voluntad, dejando de ser voluntariosas y dejando atrás su astucia.