Shabad Hazare

(Seite: 3)

ਲੈਨਿ ਜੋ ਤੇਰਾ ਨਾਉ ਤਿਨਾ ਕੈ ਹੰਉ ਸਦ ਕੁਰਬਾਨੈ ਜਾਉ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

lain jo teraa naau tinaa kai hnau sad kurabaanai jaau |1| rahaau |

Für diejenigen, die Deinen Namen annehmen, bin ich auf ewig ein Opfer. ||1||Pause||

ਕਾਇਆ ਰੰਙਣਿ ਜੇ ਥੀਐ ਪਿਆਰੇ ਪਾਈਐ ਨਾਉ ਮਜੀਠ ॥

kaaeaa rangan je theeai piaare paaeeai naau majeetth |

Wenn der Körper zum Färberbottich wird, oh Geliebter, und der Name als Farbe in ihn hineingelegt wird,

ਰੰਙਣ ਵਾਲਾ ਜੇ ਰੰਙੈ ਸਾਹਿਬੁ ਐਸਾ ਰੰਗੁ ਨ ਡੀਠ ॥੨॥

rangan vaalaa je rangai saahib aaisaa rang na ddeetth |2|

und wenn der Färber, der diesen Stoff färbt, der Lord Master ist – oh, eine solche Farbe hat man noch nie gesehen! ||2||

ਜਿਨ ਕੇ ਚੋਲੇ ਰਤੜੇ ਪਿਆਰੇ ਕੰਤੁ ਤਿਨਾ ਕੈ ਪਾਸਿ ॥

jin ke chole ratarre piaare kant tinaa kai paas |

Diejenigen, deren Schals so gefärbt sind, oh Geliebter, ihr Ehemann, der Herr, ist immer bei ihnen.

ਧੂੜਿ ਤਿਨਾ ਕੀ ਜੇ ਮਿਲੈ ਜੀ ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਕੀ ਅਰਦਾਸਿ ॥੩॥

dhoorr tinaa kee je milai jee kahu naanak kee aradaas |3|

Segne mich mit dem Staub dieser bescheidenen Wesen, oh lieber Herr. „Dies ist mein Gebet“, sagt Nanak. ||3||

ਆਪੇ ਸਾਜੇ ਆਪੇ ਰੰਗੇ ਆਪੇ ਨਦਰਿ ਕਰੇਇ ॥

aape saaje aape range aape nadar karee |

Er selbst erschafft, und er selbst erfüllt uns. Er selbst schenkt uns seinen Blick der Gnade.

ਨਾਨਕ ਕਾਮਣਿ ਕੰਤੈ ਭਾਵੈ ਆਪੇ ਹੀ ਰਾਵੇਇ ॥੪॥੧॥੩॥

naanak kaaman kantai bhaavai aape hee raavee |4|1|3|

O Nanak, wenn die Seelenbraut ihrem Gemahl, dem Herrn, gefällt, erfreut Er Selbst sich an ihr. ||4||1||3||

ਤਿਲੰਗ ਮਃ ੧ ॥

tilang mahalaa 1 |

Tilang, Erster Mehl:

ਇਆਨੜੀਏ ਮਾਨੜਾ ਕਾਇ ਕਰੇਹਿ ॥

eaanarree maanarraa kaae karehi |

O dumme und unwissende Seelenbraut, warum bist du so stolz?

ਆਪਨੜੈ ਘਰਿ ਹਰਿ ਰੰਗੋ ਕੀ ਨ ਮਾਣੇਹਿ ॥

aapanarrai ghar har rango kee na maanehi |

Warum genießen Sie die Liebe Ihres Herrn nicht in Ihrem eigenen Zuhause?

ਸਹੁ ਨੇੜੈ ਧਨ ਕੰਮਲੀਏ ਬਾਹਰੁ ਕਿਆ ਢੂਢੇਹਿ ॥

sahu nerrai dhan kamalee baahar kiaa dtoodtehi |

Dein Herr, dein Gemahl, ist dir so nahe, o dumme Braut, warum suchst du ihn draußen?

ਭੈ ਕੀਆ ਦੇਹਿ ਸਲਾਈਆ ਨੈਣੀ ਭਾਵ ਕਾ ਕਰਿ ਸੀਗਾਰੋ ॥

bhai keea dehi salaaeea nainee bhaav kaa kar seegaaro |

Wenden Sie die Furcht Gottes als Schmücke Ihrer Augen an und machen Sie die Liebe des Herrn zu Ihrem Schmuck.

ਤਾ ਸੋਹਾਗਣਿ ਜਾਣੀਐ ਲਾਗੀ ਜਾ ਸਹੁ ਧਰੇ ਪਿਆਰੋ ॥੧॥

taa sohaagan jaaneeai laagee jaa sahu dhare piaaro |1|

Dann wirst du als ergebene und treue Seelenbraut bekannt sein, wenn du die Liebe zu deinem Ehemann, deinem Herrn, in dir birgst. ||1||

ਇਆਣੀ ਬਾਲੀ ਕਿਆ ਕਰੇ ਜਾ ਧਨ ਕੰਤ ਨ ਭਾਵੈ ॥

eaanee baalee kiaa kare jaa dhan kant na bhaavai |

Was kann die dumme junge Braut tun, wenn sie ihrem Ehemann, dem Herrn, nicht gefällt?

ਕਰਣ ਪਲਾਹ ਕਰੇ ਬਹੁਤੇਰੇ ਸਾ ਧਨ ਮਹਲੁ ਨ ਪਾਵੈ ॥

karan palaah kare bahutere saa dhan mahal na paavai |

Sie kann noch so oft flehen und betteln, doch wird solch eine Braut nie in die Gegenwart des Herrn gelangen.

ਵਿਣੁ ਕਰਮਾ ਕਿਛੁ ਪਾਈਐ ਨਾਹੀ ਜੇ ਬਹੁਤੇਰਾ ਧਾਵੈ ॥

vin karamaa kichh paaeeai naahee je bahuteraa dhaavai |

Ohne das Karma der guten Taten wird nichts erreicht, auch wenn sie wie verrückt umherläuft.

ਲਬ ਲੋਭ ਅਹੰਕਾਰ ਕੀ ਮਾਤੀ ਮਾਇਆ ਮਾਹਿ ਸਮਾਣੀ ॥

lab lobh ahankaar kee maatee maaeaa maeh samaanee |

Sie ist berauscht von Gier, Stolz und Egoismus und vertieft in Maya.

ਇਨੀ ਬਾਤੀ ਸਹੁ ਪਾਈਐ ਨਾਹੀ ਭਈ ਕਾਮਣਿ ਇਆਣੀ ॥੨॥

einee baatee sahu paaeeai naahee bhee kaaman eaanee |2|

Auf diese Weise kann sie ihren Ehemann, den Herrn, nicht gewinnen. Die junge Braut ist so dumm! ||2||

ਜਾਇ ਪੁਛਹੁ ਸੋਹਾਗਣੀ ਵਾਹੈ ਕਿਨੀ ਬਾਤੀ ਸਹੁ ਪਾਈਐ ॥

jaae puchhahu sohaaganee vaahai kinee baatee sahu paaeeai |

Gehen Sie und fragen Sie die glücklichen Bräute mit der reinen Seele, wie sie zu ihrem Ehemann gekommen sind, Herr?

ਜੋ ਕਿਛੁ ਕਰੇ ਸੋ ਭਲਾ ਕਰਿ ਮਾਨੀਐ ਹਿਕਮਤਿ ਹੁਕਮੁ ਚੁਕਾਈਐ ॥

jo kichh kare so bhalaa kar maaneeai hikamat hukam chukaaeeai |

Was auch immer der Herr tut, akzeptiere es als gut; lege deine eigene Klugheit und deinen Eigensinn ab.