ഒംകാർ

(പേജ്: 14)

ਬਨੁ ਬਨੁ ਫਿਰਤੀ ਢੂਢਤੀ ਬਸਤੁ ਰਹੀ ਘਰਿ ਬਾਰਿ ॥

ban ban firatee dtoodtatee basat rahee ghar baar |

കാടുകളിൽ നിന്ന് കാടുകളിലേക്ക് അലഞ്ഞു തിരിയുമ്പോൾ, ആ കാര്യങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ സ്വന്തം ഹൃദയത്തിൻ്റെ വീട്ടിനുള്ളിൽ ഉണ്ടെന്ന് നിങ്ങൾ കണ്ടെത്തും.

ਸਤਿਗੁਰਿ ਮੇਲੀ ਮਿਲਿ ਰਹੀ ਜਨਮ ਮਰਣ ਦੁਖੁ ਨਿਵਾਰਿ ॥੩੬॥

satigur melee mil rahee janam maran dukh nivaar |36|

യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനാൽ ഐക്യപ്പെടുക, നിങ്ങൾ ഐക്യത്തോടെ നിലനിൽക്കും, ജനനമരണ വേദനകൾ അവസാനിക്കും. ||36||

ਨਾਨਾ ਕਰਤ ਨ ਛੂਟੀਐ ਵਿਣੁ ਗੁਣ ਜਮ ਪੁਰਿ ਜਾਹਿ ॥

naanaa karat na chhootteeai vin gun jam pur jaeh |

വിവിധ ആചാരങ്ങളിലൂടെ ഒരാൾ മോചനം കണ്ടെത്തുന്നില്ല. പുണ്യമില്ലാതെ, ഒരാളെ മരണ നഗരത്തിലേക്ക് അയയ്ക്കുന്നു.

ਨਾ ਤਿਸੁ ਏਹੁ ਨ ਓਹੁ ਹੈ ਅਵਗੁਣਿ ਫਿਰਿ ਪਛੁਤਾਹਿ ॥

naa tis ehu na ohu hai avagun fir pachhutaeh |

ഒരാൾക്ക് ഇഹലോകമോ പരലോകമോ ഉണ്ടാകില്ല; പാപകരമായ തെറ്റുകൾ ചെയ്താൽ, അവസാനം പശ്ചാത്തപിക്കുകയും പശ്ചാത്തപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

ਨਾ ਤਿਸੁ ਗਿਆਨੁ ਨ ਧਿਆਨੁ ਹੈ ਨਾ ਤਿਸੁ ਧਰਮੁ ਧਿਆਨੁ ॥

naa tis giaan na dhiaan hai naa tis dharam dhiaan |

അവന് ആത്മീയ ജ്ഞാനമോ ധ്യാനമോ ഇല്ല; ധാർമിക വിശ്വാസമോ ധ്യാനമോ അല്ല.

ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਨਿਰਭਉ ਕਹਾ ਕਿਆ ਜਾਣਾ ਅਭਿਮਾਨੁ ॥

vin naavai nirbhau kahaa kiaa jaanaa abhimaan |

പേരില്ലാതെ ഒരാൾക്ക് എങ്ങനെ നിർഭയനാകാൻ കഴിയും? അഹംഭാവം അയാൾക്ക് എങ്ങനെ മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയും?

ਥਾਕਿ ਰਹੀ ਕਿਵ ਅਪੜਾ ਹਾਥ ਨਹੀ ਨਾ ਪਾਰੁ ॥

thaak rahee kiv aparraa haath nahee naa paar |

ഞാൻ വളരെ ക്ഷീണിതനാണ് - എനിക്ക് എങ്ങനെ അവിടെയെത്തും? ഈ സമുദ്രത്തിന് അടിയോ അവസാനമോ ഇല്ല.

ਨਾ ਸਾਜਨ ਸੇ ਰੰਗੁਲੇ ਕਿਸੁ ਪਹਿ ਕਰੀ ਪੁਕਾਰ ॥

naa saajan se rangule kis peh karee pukaar |

എനിക്ക് സഹായം ചോദിക്കാൻ കഴിയുന്ന സ്നേഹമുള്ള കൂട്ടാളികളൊന്നുമില്ല.

ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਿਉ ਪ੍ਰਿਉ ਜੇ ਕਰੀ ਮੇਲੇ ਮੇਲਣਹਾਰੁ ॥

naanak priau priau je karee mele melanahaar |

ഓ നാനാക്ക്, "പ്രിയപ്പെട്ടവനേ, പ്രിയനേ" എന്ന് നിലവിളിച്ചുകൊണ്ട്, ഞങ്ങൾ യൂണിറ്ററുമായി ഐക്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.

ਜਿਨਿ ਵਿਛੋੜੀ ਸੋ ਮੇਲਸੀ ਗੁਰ ਕੈ ਹੇਤਿ ਅਪਾਰਿ ॥੩੭॥

jin vichhorree so melasee gur kai het apaar |37|

എന്നെ വേർപെടുത്തിയവൻ എന്നെ വീണ്ടും ഒന്നിപ്പിക്കുന്നു; ഗുരുവിനോടുള്ള എൻ്റെ സ്നേഹം അനന്തമാണ്. ||37||

ਪਾਪੁ ਬੁਰਾ ਪਾਪੀ ਕਉ ਪਿਆਰਾ ॥

paap buraa paapee kau piaaraa |

പാപം മോശമാണ്, പക്ഷേ അത് പാപിക്ക് പ്രിയപ്പെട്ടതാണ്.

ਪਾਪਿ ਲਦੇ ਪਾਪੇ ਪਾਸਾਰਾ ॥

paap lade paape paasaaraa |

അവൻ പാപത്താൽ സ്വയം ഭാരം വഹിക്കുന്നു, പാപത്തിലൂടെ തൻ്റെ ലോകത്തെ വികസിപ്പിക്കുന്നു.

ਪਰਹਰਿ ਪਾਪੁ ਪਛਾਣੈ ਆਪੁ ॥

parahar paap pachhaanai aap |

സ്വയം മനസ്സിലാക്കുന്ന ഒരാളിൽ നിന്ന് പാപം വളരെ അകലെയാണ്.

ਨਾ ਤਿਸੁ ਸੋਗੁ ਵਿਜੋਗੁ ਸੰਤਾਪੁ ॥

naa tis sog vijog santaap |

ദുഃഖമോ വേർപിരിയലോ അവനെ അലട്ടുന്നില്ല.

ਨਰਕਿ ਪੜੰਤਉ ਕਿਉ ਰਹੈ ਕਿਉ ਬੰਚੈ ਜਮਕਾਲੁ ॥

narak parrantau kiau rahai kiau banchai jamakaal |

നരകത്തിൽ വീഴുന്നത് എങ്ങനെ ഒഴിവാക്കാം? അവൻ എങ്ങനെയാണ് മരണത്തിൻ്റെ ദൂതനെ വഞ്ചിക്കാൻ കഴിയുക?

ਕਿਉ ਆਵਣ ਜਾਣਾ ਵੀਸਰੈ ਝੂਠੁ ਬੁਰਾ ਖੈ ਕਾਲੁ ॥

kiau aavan jaanaa veesarai jhootth buraa khai kaal |

വരുന്നതും പോയതും എങ്ങനെ മറക്കും? അസത്യം മോശമാണ്, മരണം ക്രൂരമാണ്.

ਮਨੁ ਜੰਜਾਲੀ ਵੇੜਿਆ ਭੀ ਜੰਜਾਲਾ ਮਾਹਿ ॥

man janjaalee verriaa bhee janjaalaa maeh |

മനസ്സ് പിണക്കങ്ങളാൽ പൊതിഞ്ഞിരിക്കുന്നു, അത് പിണക്കങ്ങളിൽ വീഴുന്നു.

ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਕਿਉ ਛੂਟੀਐ ਪਾਪੇ ਪਚਹਿ ਪਚਾਹਿ ॥੩੮॥

vin naavai kiau chhootteeai paape pacheh pachaeh |38|

പേരില്ലാതെ ഒരാൾക്ക് എങ്ങനെ രക്ഷിക്കാനാകും? അവർ പാപത്തിൽ ചീഞ്ഞഴുകിപ്പോകുന്നു. ||38||

ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਫਾਹੀ ਫਾਸੈ ਕਊਆ ॥

fir fir faahee faasai kaooaa |

വീണ്ടും വീണ്ടും കാക്ക കെണിയിൽ വീഴുന്നു.

ਫਿਰਿ ਪਛੁਤਾਨਾ ਅਬ ਕਿਆ ਹੂਆ ॥

fir pachhutaanaa ab kiaa hooaa |

അപ്പോൾ അവൻ ഖേദിക്കുന്നു, പക്ഷേ ഇപ്പോൾ എന്തുചെയ്യാൻ കഴിയും?