ഒംകാർ

(പേജ്: 13)

ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਛੂਟੀਐ ਕਿਰਪਾ ਆਪਿ ਕਰੇਇ ॥

guraparasaadee chhootteeai kirapaa aap karee |

ഗുരുവിൻ്റെ കൃപയാൽ, അവൻ തന്നെ തൻ്റെ കൃപ നൽകുമ്പോൾ അവർ മോചിതരാകുന്നു.

ਅਪਣੈ ਹਾਥਿ ਵਡਾਈਆ ਜੈ ਭਾਵੈ ਤੈ ਦੇਇ ॥੩੩॥

apanai haath vaddaaeea jai bhaavai tai dee |33|

മഹത്വമേറിയ മഹത്വം അവൻ്റെ കൈകളിലാണ്. താൻ പ്രസാദിക്കുന്നവരെ അവൻ അനുഗ്രഹിക്കുന്നു. ||33||

ਥਰ ਥਰ ਕੰਪੈ ਜੀਅੜਾ ਥਾਨ ਵਿਹੂਣਾ ਹੋਇ ॥

thar thar kanpai jeearraa thaan vihoonaa hoe |

കെട്ടുറപ്പും പിന്തുണയും നഷ്ടപ്പെടുമ്പോൾ ആത്മാവ് വിറയ്ക്കുകയും കുലുങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നു.

ਥਾਨਿ ਮਾਨਿ ਸਚੁ ਏਕੁ ਹੈ ਕਾਜੁ ਨ ਫੀਟੈ ਕੋਇ ॥

thaan maan sach ek hai kaaj na feettai koe |

യഥാർത്ഥ കർത്താവിൻ്റെ പിന്തുണ മാത്രമേ ബഹുമാനവും മഹത്വവും കൊണ്ടുവരൂ. അതിലൂടെ ഒരാളുടെ പ്രവൃത്തികൾ ഒരിക്കലും പാഴാവില്ല.

ਥਿਰੁ ਨਾਰਾਇਣੁ ਥਿਰੁ ਗੁਰੂ ਥਿਰੁ ਸਾਚਾ ਬੀਚਾਰੁ ॥

thir naaraaein thir guroo thir saachaa beechaar |

കർത്താവ് ശാശ്വതനും എന്നേക്കും സ്ഥിരതയുള്ളവനുമാണ്; ഗുരു സ്ഥിരനാണ്, യഥാർത്ഥ ഭഗവാനെക്കുറിച്ചുള്ള ധ്യാനം സ്ഥിരമാണ്.

ਸੁਰਿ ਨਰ ਨਾਥਹ ਨਾਥੁ ਤੂ ਨਿਧਾਰਾ ਆਧਾਰੁ ॥

sur nar naathah naath too nidhaaraa aadhaar |

ദൈവമേ, മാലാഖമാരുടെയും മനുഷ്യരുടെയും യോഗാചാര്യന്മാരുടെയും നാഥനേ, നീ പിന്തുണയില്ലാത്തവരുടെ പിന്തുണയാണ്.

ਸਰਬੇ ਥਾਨ ਥਨੰਤਰੀ ਤੂ ਦਾਤਾ ਦਾਤਾਰੁ ॥

sarabe thaan thanantaree too daataa daataar |

എല്ലാ സ്ഥലങ്ങളിലും ഇടങ്ങളിലും, നിങ്ങളാണ് ദാതാവ്, മഹത്തായ ദാതാവ്.

ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਏਕੁ ਤੂ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਰਾਵਾਰੁ ॥

jah dekhaa tah ek too ant na paaraavaar |

കർത്താവേ, ഞാൻ എവിടെ നോക്കിയാലും അവിടെ ഞാൻ നിന്നെ കാണുന്നു; നിങ്ങൾക്ക് അവസാനമോ പരിമിതികളോ ഇല്ല.

ਥਾਨ ਥਨੰਤਰਿ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਗੁਰਸਬਦੀ ਵੀਚਾਰਿ ॥

thaan thanantar rav rahiaa gurasabadee veechaar |

നിങ്ങൾ സ്ഥലങ്ങളിലും ഇടങ്ങളിലും വ്യാപിക്കുകയും വ്യാപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു; ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലെ വചനം പ്രതിഫലിപ്പിക്കുമ്പോൾ, നിങ്ങളെ കണ്ടെത്തി.

ਅਣਮੰਗਿਆ ਦਾਨੁ ਦੇਵਸੀ ਵਡਾ ਅਗਮ ਅਪਾਰੁ ॥੩੪॥

anamangiaa daan devasee vaddaa agam apaar |34|

അവർ ആവശ്യപ്പെടാത്തപ്പോൾ പോലും നിങ്ങൾ സമ്മാനങ്ങൾ നൽകുന്നു; നീ മഹാനും അപ്രാപ്യനും അനന്തവുമാണ്. ||34||

ਦਇਆ ਦਾਨੁ ਦਇਆਲੁ ਤੂ ਕਰਿ ਕਰਿ ਦੇਖਣਹਾਰੁ ॥

deaa daan deaal too kar kar dekhanahaar |

കാരുണ്യവാനായ കർത്താവേ, നീ കരുണയുടെ മൂർത്തീഭാവമാണ്; സൃഷ്ടിയെ സൃഷ്ടിക്കുന്നു, നിങ്ങൾ അത് കാണുന്നു.

ਦਇਆ ਕਰਹਿ ਪ੍ਰਭ ਮੇਲਿ ਲੈਹਿ ਖਿਨ ਮਹਿ ਢਾਹਿ ਉਸਾਰਿ ॥

deaa kareh prabh mel laihi khin meh dtaeh usaar |

ദൈവമേ, അങ്ങയുടെ കാരുണ്യം എന്നിൽ ചൊരിഞ്ഞ് എന്നെ അങ്ങുമായി ഒന്നിപ്പിക്കണമേ. തൽക്ഷണം, നിങ്ങൾ നശിപ്പിക്കുകയും പുനർനിർമ്മിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

ਦਾਨਾ ਤੂ ਬੀਨਾ ਤੁਹੀ ਦਾਨਾ ਕੈ ਸਿਰਿ ਦਾਨੁ ॥

daanaa too beenaa tuhee daanaa kai sir daan |

നീ സർവ്വജ്ഞാനിയും എല്ലാം കാണുന്നവനും ആകുന്നു; എല്ലാ ദാതാക്കളിലും ഏറ്റവും വലിയ ദാതാവാണ് നിങ്ങൾ.

ਦਾਲਦ ਭੰਜਨ ਦੁਖ ਦਲਣ ਗੁਰਮੁਖਿ ਗਿਆਨੁ ਧਿਆਨੁ ॥੩੫॥

daalad bhanjan dukh dalan guramukh giaan dhiaan |35|

അവൻ ദാരിദ്ര്യത്തിൻ്റെ നിർമ്മാർജ്ജനമാണ്, വേദന നശിപ്പിക്കുന്നവനാണ്; ഗുരുമുഖൻ ആത്മീയ ജ്ഞാനവും ധ്യാനവും തിരിച്ചറിയുന്നു. ||35||

ਧਨਿ ਗਇਐ ਬਹਿ ਝੂਰੀਐ ਧਨ ਮਹਿ ਚੀਤੁ ਗਵਾਰ ॥

dhan geaai beh jhooreeai dhan meh cheet gavaar |

സമ്പത്ത് നഷ്ടപ്പെട്ടു, അവൻ വേദനയോടെ നിലവിളിക്കുന്നു; മൂഢൻ്റെ ബോധം സമ്പത്തിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്നു.

ਧਨੁ ਵਿਰਲੀ ਸਚੁ ਸੰਚਿਆ ਨਿਰਮਲੁ ਨਾਮੁ ਪਿਆਰਿ ॥

dhan viralee sach sanchiaa niramal naam piaar |

സത്യത്തിൻ്റെ സമ്പത്ത് ശേഖരിക്കുകയും, ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമത്തെ സ്നേഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവർ എത്ര വിരളമാണ്.

ਧਨੁ ਗਇਆ ਤਾ ਜਾਣ ਦੇਹਿ ਜੇ ਰਾਚਹਿ ਰੰਗਿ ਏਕ ॥

dhan geaa taa jaan dehi je raacheh rang ek |

നിങ്ങളുടെ സമ്പത്ത് നഷ്‌ടപ്പെടുന്നതിലൂടെ, നിങ്ങൾ ഏകദൈവത്തിൻ്റെ സ്‌നേഹത്തിൽ ലയിച്ചേക്കാം എങ്കിൽ, അത് വെറുതെ വിടുക.

ਮਨੁ ਦੀਜੈ ਸਿਰੁ ਸਉਪੀਐ ਭੀ ਕਰਤੇ ਕੀ ਟੇਕ ॥

man deejai sir saupeeai bhee karate kee ttek |

നിങ്ങളുടെ മനസ്സ് സമർപ്പിക്കുക, നിങ്ങളുടെ തല സമർപ്പിക്കുക; സൃഷ്ടാവായ നാഥൻ്റെ പിന്തുണ മാത്രം തേടുക.

ਧੰਧਾ ਧਾਵਤ ਰਹਿ ਗਏ ਮਨ ਮਹਿ ਸਬਦੁ ਅਨੰਦੁ ॥

dhandhaa dhaavat reh ge man meh sabad anand |

ശബ്ദത്തിൻ്റെ ആനന്ദത്താൽ മനസ്സ് നിറയുമ്പോൾ ലൗകിക കാര്യങ്ങളും അലഞ്ഞുതിരിവുകളും അവസാനിക്കുന്നു.

ਦੁਰਜਨ ਤੇ ਸਾਜਨ ਭਏ ਭੇਟੇ ਗੁਰ ਗੋਵਿੰਦ ॥

durajan te saajan bhe bhette gur govind |

ഒരുവൻ്റെ ശത്രുക്കൾ പോലും മിത്രങ്ങളാകുന്നു, പ്രപഞ്ചനാഥനായ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു.