Oankaar

(Leathanach: 13)

ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਛੂਟੀਐ ਕਿਰਪਾ ਆਪਿ ਕਰੇਇ ॥

guraparasaadee chhootteeai kirapaa aap karee |

De réir Ghráinne Ghúrú, scaoiltear iad, nuair a dheonaíonn Sé Féin a Ghrás.

ਅਪਣੈ ਹਾਥਿ ਵਡਾਈਆ ਜੈ ਭਾਵੈ ਤੈ ਦੇਇ ॥੩੩॥

apanai haath vaddaaeea jai bhaavai tai dee |33|

Is ina Lámha a luíonn móruaisleacht na glóire. Beannaíonn sé dóibh siúd a bhfuil sé sásta leo. ||33||

ਥਰ ਥਰ ਕੰਪੈ ਜੀਅੜਾ ਥਾਨ ਵਿਹੂਣਾ ਹੋਇ ॥

thar thar kanpai jeearraa thaan vihoonaa hoe |

Bíonn crith agus crith ar an anam, nuair a chailleann sé a fheistiú agus a thacaíocht.

ਥਾਨਿ ਮਾਨਿ ਸਚੁ ਏਕੁ ਹੈ ਕਾਜੁ ਨ ਫੀਟੈ ਕੋਇ ॥

thaan maan sach ek hai kaaj na feettai koe |

Ní thugann ach tacaíocht an Fhíor-Thiarna onóir agus glóir. Tríd é, ní bhíonn saothair duine ar neamhní riamh.

ਥਿਰੁ ਨਾਰਾਇਣੁ ਥਿਰੁ ਗੁਰੂ ਥਿਰੁ ਸਾਚਾ ਬੀਚਾਰੁ ॥

thir naaraaein thir guroo thir saachaa beechaar |

Tá an Tiarna síoraí agus seasmhach go deo; tá an Gúrú seasmhach, agus tá an machnamh ar an bhFíor-Thiarna seasmhach.

ਸੁਰਿ ਨਰ ਨਾਥਹ ਨਾਥੁ ਤੂ ਨਿਧਾਰਾ ਆਧਾਰੁ ॥

sur nar naathah naath too nidhaaraa aadhaar |

A Thiarna agus a Mháistir na n-aingeal, fir agus máistrí Yogic, Is tú tacaíocht na ndaoine gan tacaíocht.

ਸਰਬੇ ਥਾਨ ਥਨੰਤਰੀ ਤੂ ਦਾਤਾ ਦਾਤਾਰੁ ॥

sarabe thaan thanantaree too daataa daataar |

ngach áit agus idir spás, Is tusa an Bronntóir, an Bronntóir Mór.

ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਏਕੁ ਤੂ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਰਾਵਾਰੁ ॥

jah dekhaa tah ek too ant na paaraavaar |

Cibé áit a bhfuilim, feicim ann thú, a Thiarna; Níl aon deireadh nó teorainn agat.

ਥਾਨ ਥਨੰਤਰਿ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਗੁਰਸਬਦੀ ਵੀਚਾਰਿ ॥

thaan thanantar rav rahiaa gurasabadee veechaar |

Tá tú ag dul tríd na háiteanna agus na hidirspásanna; ag machnamh ar Fhocal Shabad an Ghúrú, Faightear thú.

ਅਣਮੰਗਿਆ ਦਾਨੁ ਦੇਵਸੀ ਵਡਾ ਅਗਮ ਅਪਾਰੁ ॥੩੪॥

anamangiaa daan devasee vaddaa agam apaar |34|

Tugann tú bronntanais fiú nuair nach n-iarrtar iad; Tá tú iontach, dorochtana agus gan teorainn. ||34||

ਦਇਆ ਦਾਨੁ ਦਇਆਲੁ ਤੂ ਕਰਿ ਕਰਿ ਦੇਖਣਹਾਰੁ ॥

deaa daan deaal too kar kar dekhanahaar |

A Thiarna na Trócaireach, is tú ionchorprú na trócaire; ag cruthú an Chruthú, féach tú é.

ਦਇਆ ਕਰਹਿ ਪ੍ਰਭ ਮੇਲਿ ਲੈਹਿ ਖਿਨ ਮਹਿ ਢਾਹਿ ਉਸਾਰਿ ॥

deaa kareh prabh mel laihi khin meh dtaeh usaar |

Cith do thrócaire orm, le do thoil, a Dhia, agus aonaigh mé leat féin. Ar an toirt, scriosann tú agus a atógáil.

ਦਾਨਾ ਤੂ ਬੀਨਾ ਤੁਹੀ ਦਾਨਾ ਕੈ ਸਿਰਿ ਦਾਨੁ ॥

daanaa too beenaa tuhee daanaa kai sir daan |

Tá tú uile-ciallmhar agus uile-fheiceálach; Is tusa an Bronntóir is Mó de na bronntanais go léir.

ਦਾਲਦ ਭੰਜਨ ਦੁਖ ਦਲਣ ਗੁਰਮੁਖਿ ਗਿਆਨੁ ਧਿਆਨੁ ॥੩੫॥

daalad bhanjan dukh dalan guramukh giaan dhiaan |35|

Is é Díothóir na bochtaineachta é, agus Scriostóir an phian; tuigeann an Gurmukh eagna spioradálta agus machnaimh. ||35||

ਧਨਿ ਗਇਐ ਬਹਿ ਝੂਰੀਐ ਧਨ ਮਹਿ ਚੀਤੁ ਗਵਾਰ ॥

dhan geaai beh jhooreeai dhan meh cheet gavaar |

Cailleann sé a shaibhreas, ghlaoidh sé in aimhréidh; tá comhfhios an amadáin gafa sa rachmas.

ਧਨੁ ਵਿਰਲੀ ਸਚੁ ਸੰਚਿਆ ਨਿਰਮਲੁ ਨਾਮੁ ਪਿਆਰਿ ॥

dhan viralee sach sanchiaa niramal naam piaar |

Mar is tearc iad na daoine a chruinníonn saibhreas na Fírinne, agus a thugann grá do Naam gan Smál, Ainm an Tiarna.

ਧਨੁ ਗਇਆ ਤਾ ਜਾਣ ਦੇਹਿ ਜੇ ਰਾਚਹਿ ਰੰਗਿ ਏਕ ॥

dhan geaa taa jaan dehi je raacheh rang ek |

Más rud é, trí do shaibhreas a chailleadh, go bhféadfadh tú a bheith gafa i nGrá an Aon-Tiarna, ansin lig dó dul.

ਮਨੁ ਦੀਜੈ ਸਿਰੁ ਸਉਪੀਐ ਭੀ ਕਰਤੇ ਕੀ ਟੇਕ ॥

man deejai sir saupeeai bhee karate kee ttek |

Tiomnaigh d'intinn, agus géill do cheann; ná lorg ach Tacaíocht an Tiarna Cruthaitheoir.

ਧੰਧਾ ਧਾਵਤ ਰਹਿ ਗਏ ਮਨ ਮਹਿ ਸਬਦੁ ਅਨੰਦੁ ॥

dhandhaa dhaavat reh ge man meh sabad anand |

Tagann deireadh le cúrsaí saolta agus le fánaíocht, nuair a bhíonn an aigne líonta le aoibhneas an tSabad.

ਦੁਰਜਨ ਤੇ ਸਾਜਨ ਭਏ ਭੇਟੇ ਗੁਰ ਗੋਵਿੰਦ ॥

durajan te saajan bhe bhette gur govind |

Éiríonn fiú naimhde duine ina gcairde, ag bualadh leis an nGúrú, Tiarna na Cruinne.