Oankaar

(Pagina: 13)

ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਛੂਟੀਐ ਕਿਰਪਾ ਆਪਿ ਕਰੇਇ ॥

guraparasaadee chhootteeai kirapaa aap karee |

Guru gratia soluuntur, cum ipse suam dat gratiam.

ਅਪਣੈ ਹਾਥਿ ਵਡਾਈਆ ਜੈ ਭਾਵੈ ਤੈ ਦੇਇ ॥੩੩॥

apanai haath vaddaaeea jai bhaavai tai dee |33|

Gloriosa magnificentia in manibus eius. Eos cum quibus delectatur benedicit. ||33||

ਥਰ ਥਰ ਕੰਪੈ ਜੀਅੜਾ ਥਾਨ ਵਿਹੂਣਾ ਹੋਇ ॥

thar thar kanpai jeearraa thaan vihoonaa hoe |

Tremit et tremit anima, cum suam nauim et sustentationem amittit.

ਥਾਨਿ ਮਾਨਿ ਸਚੁ ਏਕੁ ਹੈ ਕਾਜੁ ਨ ਫੀਟੈ ਕੋਇ ॥

thaan maan sach ek hai kaaj na feettai koe |

Soli veri Domini subsidium, honorem et gloriam affert. Per eam opera numquam frustra sunt.

ਥਿਰੁ ਨਾਰਾਇਣੁ ਥਿਰੁ ਗੁਰੂ ਥਿਰੁ ਸਾਚਾ ਬੀਚਾਰੁ ॥

thir naaraaein thir guroo thir saachaa beechaar |

Dominus aeternus et stabilis in secula seculorum; Guru stabilis est, et contemplatio in Vero Domino stabilis est.

ਸੁਰਿ ਨਰ ਨਾਥਹ ਨਾਥੁ ਤੂ ਨਿਧਾਰਾ ਆਧਾਰੁ ॥

sur nar naathah naath too nidhaaraa aadhaar |

Domine ac Magister Angelorum, Hominumque Dominorum Yogic, tu es sustentans suffragia.

ਸਰਬੇ ਥਾਨ ਥਨੰਤਰੀ ਤੂ ਦਾਤਾ ਦਾਤਾਰੁ ॥

sarabe thaan thanantaree too daataa daataar |

Ubique et interstitiis, Tu es dator, magnus dator.

ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਏਕੁ ਤੂ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਰਾਵਾਰੁ ॥

jah dekhaa tah ek too ant na paaraavaar |

Ubicumque aspicio, ibi te video, Domine; Nulla tibi est finis, neque limitatio.

ਥਾਨ ਥਨੰਤਰਿ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਗੁਰਸਬਦੀ ਵੀਚਾਰਿ ॥

thaan thanantar rav rahiaa gurasabadee veechaar |

Permeis et permeis loca et intervalla; considerans Verbum Guru Shabad, invenis.

ਅਣਮੰਗਿਆ ਦਾਨੁ ਦੇਵਸੀ ਵਡਾ ਅਗਮ ਅਪਾਰੁ ॥੩੪॥

anamangiaa daan devasee vaddaa agam apaar |34|

Munera das etiam cum non petuntur; Magnus es, inaccessibilis et infinitus. ||34||

ਦਇਆ ਦਾਨੁ ਦਇਆਲੁ ਤੂ ਕਰਿ ਕਰਿ ਦੇਖਣਹਾਰੁ ॥

deaa daan deaal too kar kar dekhanahaar |

Misericors Domine, Forma misericordiae es; Creans creationem, tu videris.

ਦਇਆ ਕਰਹਿ ਪ੍ਰਭ ਮੇਲਿ ਲੈਹਿ ਖਿਨ ਮਹਿ ਢਾਹਿ ਉਸਾਰਿ ॥

deaa kareh prabh mel laihi khin meh dtaeh usaar |

Quaeso mihi, Deus, infunde misericordiam tuam, et me iunge tibi. in instanti destruitis et aedificatis.

ਦਾਨਾ ਤੂ ਬੀਨਾ ਤੁਹੀ ਦਾਨਾ ਕੈ ਸਿਰਿ ਦਾਨੁ ॥

daanaa too beenaa tuhee daanaa kai sir daan |

Sapiens es, et omnes videntes; Maximus dator omnium dantium es.

ਦਾਲਦ ਭੰਜਨ ਦੁਖ ਦਲਣ ਗੁਰਮੁਖਿ ਗਿਆਨੁ ਧਿਆਨੁ ॥੩੫॥

daalad bhanjan dukh dalan guramukh giaan dhiaan |35|

Ipse egestatis deletor, et vastator doloris. Gurmukh intelligit sapientiam et meditationem spiritualem. ||35||

ਧਨਿ ਗਇਐ ਬਹਿ ਝੂਰੀਐ ਧਨ ਮਹਿ ਚੀਤੁ ਗਵਾਰ ॥

dhan geaai beh jhooreeai dhan meh cheet gavaar |

Amissis opibus angoribus clamat; Stultae conscientiae divitiae occupantur.

ਧਨੁ ਵਿਰਲੀ ਸਚੁ ਸੰਚਿਆ ਨਿਰਮਲੁ ਨਾਮੁ ਪਿਆਰਿ ॥

dhan viralee sach sanchiaa niramal naam piaar |

Quam rari sunt qui colligunt veritatis opes, et immaculatum Naam nomen Domini amant!

ਧਨੁ ਗਇਆ ਤਾ ਜਾਣ ਦੇਹਿ ਜੇ ਰਾਚਹਿ ਰੰਗਿ ਏਕ ॥

dhan geaa taa jaan dehi je raacheh rang ek |

Si perdendo opes tuas in amore unius Domini fias absorbeatur, tunc solum desere.

ਮਨੁ ਦੀਜੈ ਸਿਰੁ ਸਉਪੀਐ ਭੀ ਕਰਤੇ ਕੀ ਟੇਕ ॥

man deejai sir saupeeai bhee karate kee ttek |

Dedicate animum, et deponite caput; quae- modo subsidium Creatoris Domini.

ਧੰਧਾ ਧਾਵਤ ਰਹਿ ਗਏ ਮਨ ਮਹਿ ਸਬਦੁ ਅਨੰਦੁ ॥

dhandhaa dhaavat reh ge man meh sabad anand |

Mundana negotia et errores cessant, cum mens Shabad beatitudine repletur.

ਦੁਰਜਨ ਤੇ ਸਾਜਨ ਭਏ ਭੇਟੇ ਗੁਰ ਗੋਵਿੰਦ ॥

durajan te saajan bhe bhette gur govind |

Etiam inimici amici fiunt, cum Guru, Domino universitatis, occurrentes.