Immortalis ego et inmensus Dominus hostias obviantibus.
Pulvis pedum emancipationem facit; in eorum societate in Unione Domini coniungimur.
Animum dedi Guru meo, et Nomen Immaculatum accepi.
illi servio, qui mihi Naam dedit; Sacrificium ei sum.
Qui aedificat, etiam destruit; non est alius ab eo.
Per Guru gratia eum contemplor, et tunc corpus meum non patitur in dolore. ||31||
Nemo est meus, cuius togam teneam et teneam? Nullam nec semper erat, nec semper mi.
Veniens et eundo ruit, Duae mentis morbo laboratus.
Qui vero Naam nomine Domini carent, quasi columnae salis cadunt.
sine nomine quomodo possunt dimittere? Incumbunt in gehennam in fine.
Paucis verbis utentes, immensum verum Dominum describemus.
Indocti carent intellectu. Guru sine, non est sapientia spiritualis.
Anima separata est sicut chorda fracta citharae, quae sonum suum non vibrat;
Animas separatas Deus Se coniungit, eorum sortem excitans. ||32||
Corpus arbor est, animus ales est; Aves in arbore sunt quinque sensus.
Ad veritatem rei rimantur, et cum uno Domino confunduntur. Numquam omnino capiuntur.
Ceteri autem raptim avolant, cum viderint cibum.
Pennae eorum tonsae sunt, et laqueos comprehenderunt; per eorum errores capiuntur in calamitate.
Sine Domino vero quis inveniet remissionem? Gloriosae laudis Domini gemma per karma bonorum actuum venit.
Cum ipse eos dimittit, tunc demum dimittuntur. Ipse Magnus Magister est.