ಔಂಕಾರ

(ಪುಟ: 12)

ਅਮਰ ਅਜਾਚੀ ਹਰਿ ਮਿਲੇ ਤਿਨ ਕੈ ਹਉ ਬਲਿ ਜਾਉ ॥

amar ajaachee har mile tin kai hau bal jaau |

ಅಮರ ಮತ್ತು ಅಳೆಯಲಾಗದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದವರಿಗೆ ನಾನು ತ್ಯಾಗ.

ਤਿਨ ਕੀ ਧੂੜਿ ਅਘੁਲੀਐ ਸੰਗਤਿ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਉ ॥

tin kee dhoorr aghuleeai sangat mel milaau |

ಅವರ ಪಾದದ ಧೂಳು ಮುಕ್ತಿಯನ್ನು ತರುತ್ತದೆ; ಅವರ ಕಂಪನಿಯಲ್ಲಿ, ನಾವು ಲಾರ್ಡ್ಸ್ ಯೂನಿಯನ್‌ನಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಿದ್ದೇವೆ.

ਮਨੁ ਦੀਆ ਗੁਰਿ ਆਪਣੈ ਪਾਇਆ ਨਿਰਮਲ ਨਾਉ ॥

man deea gur aapanai paaeaa niramal naau |

ನಾನು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸನ್ನು ನನ್ನ ಗುರುಗಳಿಗೆ ಕೊಟ್ಟು ನಿರ್ಮಲ ನಾಮವನ್ನು ಪಡೆದೆ.

ਜਿਨਿ ਨਾਮੁ ਦੀਆ ਤਿਸੁ ਸੇਵਸਾ ਤਿਸੁ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਾਉ ॥

jin naam deea tis sevasaa tis balihaarai jaau |

ನನಗೆ ನಾಮ್ ನೀಡಿದವನನ್ನು ನಾನು ಸೇವಿಸುತ್ತೇನೆ; ನಾನು ಅವನಿಗೆ ಬಲಿಯಾಗಿದ್ದೇನೆ.

ਜੋ ਉਸਾਰੇ ਸੋ ਢਾਹਸੀ ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ॥

jo usaare so dtaahasee tis bin avar na koe |

ಕಟ್ಟುವವನು ಕೆಡವುತ್ತಾನೆ; ಅವನ ಹೊರತು ಬೇರೆ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ.

ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਤਿਸੁ ਸੰਮੑਲਾ ਤਾ ਤਨਿ ਦੂਖੁ ਨ ਹੋਇ ॥੩੧॥

guraparasaadee tis samalaa taa tan dookh na hoe |31|

ಗುರುವಿನ ಕೃಪೆಯಿಂದ, ನಾನು ಅವನನ್ನು ಆಲೋಚಿಸುತ್ತೇನೆ, ಮತ್ತು ನಂತರ ನನ್ನ ದೇಹವು ನೋವಿನಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿಲ್ಲ. ||31||

ਣਾ ਕੋ ਮੇਰਾ ਕਿਸੁ ਗਹੀ ਣਾ ਕੋ ਹੋਆ ਨ ਹੋਗੁ ॥

naa ko meraa kis gahee naa ko hoaa na hog |

ಯಾರೂ ನನ್ನವರಲ್ಲ - ಯಾರ ಗೌನ್ ಹಿಡಿದು ಹಿಡಿಯಲಿ? ಯಾರೂ ಎಂದಿಗೂ ಇರಲಿಲ್ಲ, ಮತ್ತು ಯಾರೂ ನನ್ನವರಾಗುವುದಿಲ್ಲ.

ਆਵਣਿ ਜਾਣਿ ਵਿਗੁਚੀਐ ਦੁਬਿਧਾ ਵਿਆਪੈ ਰੋਗੁ ॥

aavan jaan vigucheeai dubidhaa viaapai rog |

ದ್ವಂದ್ವ-ಮನಸ್ಸಿನ ರೋಗಕ್ಕೆ ತುತ್ತಾಗಿ ಹಾಳಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾನೆ.

ਣਾਮ ਵਿਹੂਣੇ ਆਦਮੀ ਕਲਰ ਕੰਧ ਗਿਰੰਤਿ ॥

naam vihoone aadamee kalar kandh girant |

ಭಗವಂತನ ನಾಮದ ಕೊರತೆಯಿರುವ ಜೀವಿಗಳು ಉಪ್ಪಿನ ಸ್ತಂಭಗಳಂತೆ ಕುಸಿಯುತ್ತವೆ.

ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਕਿਉ ਛੂਟੀਐ ਜਾਇ ਰਸਾਤਲਿ ਅੰਤਿ ॥

vin naavai kiau chhootteeai jaae rasaatal ant |

ಹೆಸರಿಲ್ಲದೆ, ಅವರು ಹೇಗೆ ಬಿಡುಗಡೆಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಬಹುದು? ಅವರು ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ನರಕಕ್ಕೆ ಬೀಳುತ್ತಾರೆ.

ਗਣਤ ਗਣਾਵੈ ਅਖਰੀ ਅਗਣਤੁ ਸਾਚਾ ਸੋਇ ॥

ganat ganaavai akharee aganat saachaa soe |

ಸೀಮಿತ ಸಂಖ್ಯೆಯ ಪದಗಳನ್ನು ಬಳಸಿ, ನಾವು ಅನಿಯಮಿತ ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನನ್ನು ವಿವರಿಸುತ್ತೇವೆ.

ਅਗਿਆਨੀ ਮਤਿਹੀਣੁ ਹੈ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਗਿਆਨੁ ਨ ਹੋਇ ॥

agiaanee matiheen hai gur bin giaan na hoe |

ಅಜ್ಞಾನಿಗಳಿಗೆ ತಿಳುವಳಿಕೆಯ ಕೊರತೆಯಿದೆ. ಗುರುವಿಲ್ಲದೆ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಜ್ಞಾನವಿಲ್ಲ.

ਤੂਟੀ ਤੰਤੁ ਰਬਾਬ ਕੀ ਵਾਜੈ ਨਹੀ ਵਿਜੋਗਿ ॥

toottee tant rabaab kee vaajai nahee vijog |

ಬೇರ್ಪಟ್ಟ ಆತ್ಮವು ಗಿಟಾರ್‌ನ ಮುರಿದ ತಂತಿಯಂತಿದೆ, ಅದು ಅದರ ಧ್ವನಿಯನ್ನು ಕಂಪಿಸುವುದಿಲ್ಲ.

ਵਿਛੁੜਿਆ ਮੇਲੈ ਪ੍ਰਭੂ ਨਾਨਕ ਕਰਿ ਸੰਜੋਗ ॥੩੨॥

vichhurriaa melai prabhoo naanak kar sanjog |32|

ದೇವರು ಬೇರ್ಪಟ್ಟ ಆತ್ಮಗಳನ್ನು ತನ್ನೊಂದಿಗೆ ಒಂದುಗೂಡಿಸುತ್ತಾನೆ, ಅವರ ಹಣೆಬರಹವನ್ನು ಜಾಗೃತಗೊಳಿಸುತ್ತಾನೆ. ||32||

ਤਰਵਰੁ ਕਾਇਆ ਪੰਖਿ ਮਨੁ ਤਰਵਰਿ ਪੰਖੀ ਪੰਚ ॥

taravar kaaeaa pankh man taravar pankhee panch |

ದೇಹವು ಮರವಾಗಿದೆ, ಮತ್ತು ಮನಸ್ಸು ಪಕ್ಷಿಯಾಗಿದೆ; ಮರದಲ್ಲಿರುವ ಪಕ್ಷಿಗಳು ಪಂಚೇಂದ್ರಿಯಗಳು.

ਤਤੁ ਚੁਗਹਿ ਮਿਲਿ ਏਕਸੇ ਤਿਨ ਕਉ ਫਾਸ ਨ ਰੰਚ ॥

tat chugeh mil ekase tin kau faas na ranch |

ಅವರು ವಾಸ್ತವದ ಸಾರವನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಒಬ್ಬ ಭಗವಂತನೊಂದಿಗೆ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಅವರು ಎಂದಿಗೂ ಸಿಕ್ಕಿಬಿದ್ದಿಲ್ಲ.

ਉਡਹਿ ਤ ਬੇਗੁਲ ਬੇਗੁਲੇ ਤਾਕਹਿ ਚੋਗ ਘਣੀ ॥

auddeh ta begul begule taakeh chog ghanee |

ಆದರೆ ಇತರರು ಆಹಾರವನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ಅವಸರದಲ್ಲಿ ಹಾರಿಹೋಗುತ್ತಾರೆ.

ਪੰਖ ਤੁਟੇ ਫਾਹੀ ਪੜੀ ਅਵਗੁਣਿ ਭੀੜ ਬਣੀ ॥

pankh tutte faahee parree avagun bheerr banee |

ಅವುಗಳ ಗರಿಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ಅವರು ಕುಣಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ; ಅವರ ತಪ್ಪುಗಳ ಮೂಲಕ, ಅವರು ದುರಂತಕ್ಕೆ ಸಿಲುಕುತ್ತಾರೆ.

ਬਿਨੁ ਸਾਚੇ ਕਿਉ ਛੂਟੀਐ ਹਰਿ ਗੁਣ ਕਰਮਿ ਮਣੀ ॥

bin saache kiau chhootteeai har gun karam manee |

ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತ ಇಲ್ಲದೆ, ಯಾರಾದರೂ ಬಿಡುಗಡೆಯನ್ನು ಹೇಗೆ ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಬಹುದು? ಒಳ್ಳೆಯ ಕ್ರಿಯೆಗಳ ಕರ್ಮದಿಂದ ಭಗವಂತನ ಮಹಿಮೆಯ ಸ್ತುತಿಗಳ ರತ್ನವು ಬರುತ್ತದೆ.

ਆਪਿ ਛਡਾਏ ਛੂਟੀਐ ਵਡਾ ਆਪਿ ਧਣੀ ॥

aap chhaddaae chhootteeai vaddaa aap dhanee |

ಆತನೇ ಅವರನ್ನು ಬಿಡುಗಡೆಗೊಳಿಸಿದಾಗ ಮಾತ್ರ ಅವರು ಬಿಡುಗಡೆಯಾಗುತ್ತಾರೆ. ಅವನೇ ಮಹಾಗುರು.