او انکار

(صفحو: 12)

ਅਮਰ ਅਜਾਚੀ ਹਰਿ ਮਿਲੇ ਤਿਨ ਕੈ ਹਉ ਬਲਿ ਜਾਉ ॥

amar ajaachee har mile tin kai hau bal jaau |

مان قربان آهيان انهن تي جيڪي لافاني ۽ بيشمار رب کي ملن ٿا.

ਤਿਨ ਕੀ ਧੂੜਿ ਅਘੁਲੀਐ ਸੰਗਤਿ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਉ ॥

tin kee dhoorr aghuleeai sangat mel milaau |

انهن جي پيرن جي مٽي ڇوٽڪارو ڏئي ٿي. انهن جي صحبت ۾، اسين رب جي اتحاد ۾ متحد آهيون.

ਮਨੁ ਦੀਆ ਗੁਰਿ ਆਪਣੈ ਪਾਇਆ ਨਿਰਮਲ ਨਾਉ ॥

man deea gur aapanai paaeaa niramal naau |

مون پنھنجو دماغ پنھنجي گروءَ کي ڏنو، ۽ پاڪ نالو حاصل ڪيم.

ਜਿਨਿ ਨਾਮੁ ਦੀਆ ਤਿਸੁ ਸੇਵਸਾ ਤਿਸੁ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਾਉ ॥

jin naam deea tis sevasaa tis balihaarai jaau |

مان ان جي خدمت ڪريان ٿو جنهن مون کي نالو ڏنو آهي. مان هن تي قربان آهيان.

ਜੋ ਉਸਾਰੇ ਸੋ ਢਾਹਸੀ ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ॥

jo usaare so dtaahasee tis bin avar na koe |

جيڪو اڏائي ٿو، سو به ڊاهي ٿو. هن کان سواءِ ٻيو ڪوبه ناهي.

ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਤਿਸੁ ਸੰਮੑਲਾ ਤਾ ਤਨਿ ਦੂਖੁ ਨ ਹੋਇ ॥੩੧॥

guraparasaadee tis samalaa taa tan dookh na hoe |31|

گروءَ جي مهربانيءَ سان، مان هن تي غور ڪريان ٿو، ۽ پوءِ منهنجي جسم کي تڪليف نه ٿئي. ||31||

ਣਾ ਕੋ ਮੇਰਾ ਕਿਸੁ ਗਹੀ ਣਾ ਕੋ ਹੋਆ ਨ ਹੋਗੁ ॥

naa ko meraa kis gahee naa ko hoaa na hog |

ڪو به منهنجو ناهي - مان ڪنهن جي گاؤن کي پڪڙي وٺان؟ ڪو به نه هو، ۽ نه ڪڏهن منهنجو هوندو.

ਆਵਣਿ ਜਾਣਿ ਵਿਗੁਚੀਐ ਦੁਬਿਧਾ ਵਿਆਪੈ ਰੋਗੁ ॥

aavan jaan vigucheeai dubidhaa viaapai rog |

اچڻ ۽ وڃڻ، برباد ٿي، ٻهراڙيءَ جي مرض ۾ مبتلا.

ਣਾਮ ਵਿਹੂਣੇ ਆਦਮੀ ਕਲਰ ਕੰਧ ਗਿਰੰਤਿ ॥

naam vihoone aadamee kalar kandh girant |

اُهي مخلوق جن ۾ رب جي نالي جي کوٽ آهي، اهي لوڻ جي ٿنڀن وانگر ٽٽي پون ٿا.

ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਕਿਉ ਛੂਟੀਐ ਜਾਇ ਰਸਾਤਲਿ ਅੰਤਿ ॥

vin naavai kiau chhootteeai jaae rasaatal ant |

نالي کان سواءِ، اهي نجات ڪيئن ٿا ڳولين؟ اهي آخر ۾ جهنم ۾ پوندا.

ਗਣਤ ਗਣਾਵੈ ਅਖਰੀ ਅਗਣਤੁ ਸਾਚਾ ਸੋਇ ॥

ganat ganaavai akharee aganat saachaa soe |

محدود تعداد ۾ لفظن کي استعمال ڪندي، اسان لامحدود سچي رب کي بيان ڪريون ٿا.

ਅਗਿਆਨੀ ਮਤਿਹੀਣੁ ਹੈ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਗਿਆਨੁ ਨ ਹੋਇ ॥

agiaanee matiheen hai gur bin giaan na hoe |

جاهل عقل کان محروم آهن. گرو کان سواء، ڪو به روحاني حڪمت نه آهي.

ਤੂਟੀ ਤੰਤੁ ਰਬਾਬ ਕੀ ਵਾਜੈ ਨਹੀ ਵਿਜੋਗਿ ॥

toottee tant rabaab kee vaajai nahee vijog |

جدا ٿيل روح گٽار جي ٽٽل تار وانگر آهي، جيڪو پنهنجي آواز کي وائبرٽ نٿو ڪري.

ਵਿਛੁੜਿਆ ਮੇਲੈ ਪ੍ਰਭੂ ਨਾਨਕ ਕਰਿ ਸੰਜੋਗ ॥੩੨॥

vichhurriaa melai prabhoo naanak kar sanjog |32|

خدا جدا ٿيل روحن کي پاڻ سان گڏ ڪري، انهن جي تقدير کي جاڳائي ٿو. ||32||

ਤਰਵਰੁ ਕਾਇਆ ਪੰਖਿ ਮਨੁ ਤਰਵਰਿ ਪੰਖੀ ਪੰਚ ॥

taravar kaaeaa pankh man taravar pankhee panch |

جسم وڻ آهي، ۽ ذهن پکي آهي. وڻ ۾ موجود پکي پنج حواس آهن.

ਤਤੁ ਚੁਗਹਿ ਮਿਲਿ ਏਕਸੇ ਤਿਨ ਕਉ ਫਾਸ ਨ ਰੰਚ ॥

tat chugeh mil ekase tin kau faas na ranch |

اهي حقيقت جي جوهر کي پڪڙيندا آهن، ۽ هڪ رب سان ملن ٿا. اُهي ڪڏهن به ڦاٿل ناهن.

ਉਡਹਿ ਤ ਬੇਗੁਲ ਬੇਗੁਲੇ ਤਾਕਹਿ ਚੋਗ ਘਣੀ ॥

auddeh ta begul begule taakeh chog ghanee |

پر ٻيا تڪڙ ۾ ڀڄي ويندا آهن، جڏهن اهي کاڌو ڏسندا آهن.

ਪੰਖ ਤੁਟੇ ਫਾਹੀ ਪੜੀ ਅਵਗੁਣਿ ਭੀੜ ਬਣੀ ॥

pankh tutte faahee parree avagun bheerr banee |

سندن پنن کي ڪٽيو ويندو آهي، ۽ اهي ڦڦڙن ۾ پکڙيل آهن. انهن جي غلطين جي ڪري، اهي آفت ۾ پکڙيل آهن.

ਬਿਨੁ ਸਾਚੇ ਕਿਉ ਛੂਟੀਐ ਹਰਿ ਗੁਣ ਕਰਮਿ ਮਣੀ ॥

bin saache kiau chhootteeai har gun karam manee |

سچي پالڻهار کان سواءِ، ڪنهن کي نجات ڪيئن ملندي؟ رب جي شاندار حمد جو زيور چڱن عملن جي ڪرم سان اچي ٿو.

ਆਪਿ ਛਡਾਏ ਛੂਟੀਐ ਵਡਾ ਆਪਿ ਧਣੀ ॥

aap chhaddaae chhootteeai vaddaa aap dhanee |

جڏهن هو پاڻ انهن کي آزاد ڪري ٿو، تڏهن ئي اهي آزاد ٿين ٿا. هو پاڻ وڏو مالڪ آهي.