Isa akong sakripisyo sa mga makakatagpo ng walang kamatayan at di-masusukat na Panginoon.
Ang alabok ng kanilang mga paa ay nagdudulot ng kalayaan; sa kanilang kumpanya, tayo ay nagkakaisa sa Lord's Union.
Ibinigay ko ang aking isip sa aking Guru, at natanggap ang Immaculate Name.
Naglilingkod ako sa Isa na nagbigay sa akin ng Naam; Isa akong sakripisyo sa Kanya.
Ang nagtatayo, ay nagwawasak din; walang iba kundi Siya.
Sa Biyaya ni Guru, pinagmumuni-muni ko Siya, at pagkatapos ay hindi nagdurusa sa sakit ang aking katawan. ||31||
Walang sinuman ang akin - kaninong gown ang dapat kong hawakan at hawakan? Walang sinuman, at walang sinuman ang magiging akin.
Darating at aalis, ang isa ay nasisira, dinaranas ng sakit ng dalawahang pag-iisip.
Yaong mga nilalang na kulang sa Naam, ang Pangalan ng Panginoon, ay gumuho tulad ng mga haliging asin.
Kung wala ang Pangalan, paano sila makakahanap ng paglaya? Nahuhulog sila sa impiyerno sa huli.
Gamit ang limitadong bilang ng mga salita, inilalarawan natin ang walang limitasyong Tunay na Panginoon.
Ang mangmang ay kulang sa pang-unawa. Kung wala ang Guru, walang espirituwal na karunungan.
Ang hiwalay na kaluluwa ay parang sirang kuwerdas ng gitara, na hindi nag-vibrate sa tunog nito.
Pinag-iisa ng Diyos ang mga kaluluwang nagkahiwalay sa Kanyang sarili, na ginigising ang kanilang kapalaran. ||32||
Ang katawan ay ang puno, at ang isip ay ang ibon; ang mga ibon sa puno ay ang limang pandama.
Sinisilip nila ang diwa ng katotohanan, at sumanib sa Isang Panginoon. Hindi sila kailanman nakulong.
Ngunit ang iba ay nagmamadaling lumipad, nang makita nila ang pagkain.
Ang kanilang mga balahibo ay pinutol, at sila ay nahuhuli sa silong; sa pamamagitan ng kanilang mga pagkakamali, sila ay nahuli sa kapahamakan.
Kung wala ang Tunay na Panginoon, paano makakahanap ng kalayaan ang sinuman? Ang hiyas ng Maluwalhating Papuri ng Panginoon ay nagmumula sa karma ng mabubuting kilos.
Kapag Siya mismo ang nagpalaya sa kanila, saka lamang sila pinalaya. Siya Mismo ang Dakilang Guro.