Οανκάρ

(Σελίδα: 12)

ਅਮਰ ਅਜਾਚੀ ਹਰਿ ਮਿਲੇ ਤਿਨ ਕੈ ਹਉ ਬਲਿ ਜਾਉ ॥

amar ajaachee har mile tin kai hau bal jaau |

Είμαι θυσία σε όσους συναντούν τον αθάνατο και αμέτρητο Κύριο.

ਤਿਨ ਕੀ ਧੂੜਿ ਅਘੁਲੀਐ ਸੰਗਤਿ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਉ ॥

tin kee dhoorr aghuleeai sangat mel milaau |

Η σκόνη των ποδιών τους φέρνει χειραφέτηση. στην παρέα τους, είμαστε ενωμένοι στην Ένωση του Κυρίου.

ਮਨੁ ਦੀਆ ਗੁਰਿ ਆਪਣੈ ਪਾਇਆ ਨਿਰਮਲ ਨਾਉ ॥

man deea gur aapanai paaeaa niramal naau |

Έδωσα το μυαλό μου στον Γκουρού μου και έλαβα το Άμωμο Όνομα.

ਜਿਨਿ ਨਾਮੁ ਦੀਆ ਤਿਸੁ ਸੇਵਸਾ ਤਿਸੁ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਾਉ ॥

jin naam deea tis sevasaa tis balihaarai jaau |

Υπηρετώ Αυτόν που μου έδωσε το Ναάμ. Είμαι θυσία σε Αυτόν.

ਜੋ ਉਸਾਰੇ ਸੋ ਢਾਹਸੀ ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ॥

jo usaare so dtaahasee tis bin avar na koe |

Αυτός που χτίζει, επίσης γκρεμίζει. δεν υπάρχει άλλος εκτός από Αυτόν.

ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਤਿਸੁ ਸੰਮੑਲਾ ਤਾ ਤਨਿ ਦੂਖੁ ਨ ਹੋਇ ॥੩੧॥

guraparasaadee tis samalaa taa tan dookh na hoe |31|

Με τη Χάρη του Γκουρού, Τον συλλογίζομαι και τότε το σώμα μου δεν υποφέρει από πόνο. ||31||

ਣਾ ਕੋ ਮੇਰਾ ਕਿਸੁ ਗਹੀ ਣਾ ਕੋ ਹੋਆ ਨ ਹੋਗੁ ॥

naa ko meraa kis gahee naa ko hoaa na hog |

Κανείς δεν είναι δικός μου - ποιανού το φόρεμα να πιάσω και να κρατήσω; Κανείς δεν ήταν ποτέ, και κανείς δεν θα γίνει ποτέ δικός μου.

ਆਵਣਿ ਜਾਣਿ ਵਿਗੁਚੀਐ ਦੁਬਿਧਾ ਵਿਆਪੈ ਰੋਗੁ ॥

aavan jaan vigucheeai dubidhaa viaapai rog |

Πηγαίνοντας και φεύγοντας, καταστρέφεται κανείς, ταλαιπωρείται από την ασθένεια της διττής σκέψης.

ਣਾਮ ਵਿਹੂਣੇ ਆਦਮੀ ਕਲਰ ਕੰਧ ਗਿਰੰਤਿ ॥

naam vihoone aadamee kalar kandh girant |

Αυτά τα όντα που δεν έχουν το Ναάμ, το Όνομα του Κυρίου, καταρρέουν σαν στύλοι αλατιού.

ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਕਿਉ ਛੂਟੀਐ ਜਾਇ ਰਸਾਤਲਿ ਅੰਤਿ ॥

vin naavai kiau chhootteeai jaae rasaatal ant |

Χωρίς το Όνομα, πώς μπορούν να βρουν απελευθέρωση; Πέφτουν στην κόλαση στο τέλος.

ਗਣਤ ਗਣਾਵੈ ਅਖਰੀ ਅਗਣਤੁ ਸਾਚਾ ਸੋਇ ॥

ganat ganaavai akharee aganat saachaa soe |

Χρησιμοποιώντας έναν περιορισμένο αριθμό λέξεων, περιγράφουμε τον απεριόριστο Αληθινό Κύριο.

ਅਗਿਆਨੀ ਮਤਿਹੀਣੁ ਹੈ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਗਿਆਨੁ ਨ ਹੋਇ ॥

agiaanee matiheen hai gur bin giaan na hoe |

Οι αδαείς στερούνται κατανόησης. Χωρίς τον Γκουρού, δεν υπάρχει πνευματική σοφία.

ਤੂਟੀ ਤੰਤੁ ਰਬਾਬ ਕੀ ਵਾਜੈ ਨਹੀ ਵਿਜੋਗਿ ॥

toottee tant rabaab kee vaajai nahee vijog |

Η χωρισμένη ψυχή είναι σαν τη σπασμένη χορδή μιας κιθάρας, που δεν δονεί τον ήχο της.

ਵਿਛੁੜਿਆ ਮੇਲੈ ਪ੍ਰਭੂ ਨਾਨਕ ਕਰਿ ਸੰਜੋਗ ॥੩੨॥

vichhurriaa melai prabhoo naanak kar sanjog |32|

Ο Θεός ενώνει τις χωρισμένες ψυχές με τον εαυτό Του, αφυπνίζοντας το πεπρωμένο τους. ||32||

ਤਰਵਰੁ ਕਾਇਆ ਪੰਖਿ ਮਨੁ ਤਰਵਰਿ ਪੰਖੀ ਪੰਚ ॥

taravar kaaeaa pankh man taravar pankhee panch |

Το σώμα είναι το δέντρο και το μυαλό είναι το πουλί. τα πουλιά στο δέντρο είναι οι πέντε αισθήσεις.

ਤਤੁ ਚੁਗਹਿ ਮਿਲਿ ਏਕਸੇ ਤਿਨ ਕਉ ਫਾਸ ਨ ਰੰਚ ॥

tat chugeh mil ekase tin kau faas na ranch |

Ραφτούν στην ουσία της πραγματικότητας και συγχωνεύονται με τον Έναν Κύριο. Δεν παγιδεύονται ποτέ καθόλου.

ਉਡਹਿ ਤ ਬੇਗੁਲ ਬੇਗੁਲੇ ਤਾਕਹਿ ਚੋਗ ਘਣੀ ॥

auddeh ta begul begule taakeh chog ghanee |

Οι άλλοι όμως πετάνε βιαστικά, όταν βλέπουν το φαγητό.

ਪੰਖ ਤੁਟੇ ਫਾਹੀ ਪੜੀ ਅਵਗੁਣਿ ਭੀੜ ਬਣੀ ॥

pankh tutte faahee parree avagun bheerr banee |

Τα φτερά τους κόβονται και πιάνονται στη θηλιά. μέσα από τα λάθη τους, πιάνονται στην καταστροφή.

ਬਿਨੁ ਸਾਚੇ ਕਿਉ ਛੂਟੀਐ ਹਰਿ ਗੁਣ ਕਰਮਿ ਮਣੀ ॥

bin saache kiau chhootteeai har gun karam manee |

Χωρίς τον Αληθινό Κύριο, πώς μπορεί κάποιος να βρει απελευθέρωση; Το κόσμημα των Δόξας του Κυρίου προέρχεται από το κάρμα των καλών πράξεων.

ਆਪਿ ਛਡਾਏ ਛੂਟੀਐ ਵਡਾ ਆਪਿ ਧਣੀ ॥

aap chhaddaae chhootteeai vaddaa aap dhanee |

Όταν ο Ίδιος τους απελευθερώνει, μόνο τότε απελευθερώνονται. Ο Ίδιος είναι ο Μέγας Διδάσκαλος.