جے (گوپال) آپ میہر کرے تاں ستگورو دی کرپا نال (اس پھاہی توں) نکل سکیدا ہے۔
(گن گاون دیاں) اہ بخششاں اس دے آپنے ہتھ وچ ہن، اسے نوں ہی دیندا ہے جو اس نوں بھاؤندا ہے ۔۔33۔۔
(جدوں اہ) نمانی جند (گوپال دا) سہارا گنوا بیٹھدی ہے تاں تھرتھر کمبدی ہے؛
(ہر ویلے سہمی رہندی ہے) (پر جس نوں، ہے گوپال) سہارا دین والا تے آدر دین والا توں سچا آپ ہیں اس دا کاج (زندگی دا منورتھ) نہیں وگڑدا۔
(اس دے سر اتے توں) پربھو کائم ہیں، گرو راکھا ہے، تیرے گناں دی ویچار اس دے ہردے وچ ٹکی ہوئی ہے۔
اس دے واستے دیوتیاں منکھاں تے ناتھاں دا بھی توں ہی ناتھ ہیں؛ توں ہی نیاسریاں دا آسرا ہیں۔
(ہے گوپال!) توں ہر تھاں موجود ہیں، توں داتیاں دا داتا ہیں؛
میں جدھر تکدا ہاں توں ہی توں ہیں، تیرا انت تیرا ارلا پارلا بنا لبھیا نہیں جا سکدا۔
(ہے پانڈے!) ستگورو دے شبد دی وچار وچ (جڑیاں) ہر تھاں اہ گوپال ہی موجود (دسدا ہے)؛
ناہ منگیاں بھی اہ (ہریک جیو نوں) دان دیندا ہے، اہ سبھ توں وڈا ہے، اگمّ ہے تے بیئنت ہے ۔۔34۔۔
(ہے گوپال!) توں دیال ہیں، توں (جیواں اتے) دیا کر کے بخشش کر کے ویکھ رہا ہیں (بھاو، خش ہندا ہیں)۔
ہے گوپال-پربھو! (جس اتے توں) میہر کردا ہیں اس نوں آپنے (چرناں) وچ جوڑ لیندا ہیں، توں اک پل وچ ڈھاہ کے اسارن دے سمرتھ ہیں۔
(ہے گوپال!) توں (جیواں دے دل دی) جانن والا ہیں تے پرکھن والا ہیں، توں دانیاں دا دانا ہیں،
دلدر تے دکھّ ناس کرن والا ہیں؛ توں آپنے نال ڈونگھی سانجھ (تے آپنے چرناں دی) سرت ستگورو دی راہیں دیندا ہیں ۔۔35۔۔
مورکھ منکھّ دا من (سدا) دھن وچ (رہندا) ہے، (اس لئی) جے دھن چلا جائے تاں بیٹھا جھردا ہے۔
ورلے بندیاں نے پیار نال (گوپال دا) پوتر نام-روپ سچا دھن اکٹھا کیتا ہے۔
(ہے پانڈے! گوپال نال چتّ جوڑیاں) جے دھن گواچدا ہے تاں گواچن دیہ،
(پر ہاں) جے توں اک پربھو دے پیار وچ جڑ سکیں (تاں اس دی خاتر) من بھی دے دینا چاہیدا ہے، سر بھی ارپن کر دینا چاہیدا ہے؛ (اہ سبھ کجھ دے کے) پھر بھی کرتار دی (میہر دی) آس رکھنی چاہیدی ہے۔
جنھاں منکھاں دے من وچ (ستگورو دا) شبد (وسّ پیندا) ہے (رام-نام دا) آنند (آ جاندا) ہے، اہ (مایا دے) دھندھیاں وچ بھٹکن توں رہِ جاندے ہن،
(کیونکِ) گرو پرماتما نوں ملیاں اہ مندے توں چنگے بن جاندے ہن۔