سک سمرِدهي - ਸਲੋਕ ਮਃ ੫ ॥ ਬਾਰਿ ਵਿਡਾਨੜੈ ਹੁੰਮਸ ਧੁੰਮਸ ਕੂਕਾ ਪਈਆ ਰਾਹੀ ॥

ਸਲੋਕ ਮਃ ੫ ॥

salok mahalaa 5 |

سالڪ، پنجون مهل:

ਬਾਰਿ ਵਿਡਾਨੜੈ ਹੁੰਮਸ ਧੁੰਮਸ ਕੂਕਾ ਪਈਆ ਰਾਹੀ ॥

baar viddaanarrai hunmas dhunmas kookaa peea raahee |

دنيا جي هن عجيب جنگل ۾، افراتفري ۽ مونجهارو آهي. روڊن تان گوڙ گونجڻ لڳو.

ਤਉ ਸਹ ਸੇਤੀ ਲਗੜੀ ਡੋਰੀ ਨਾਨਕ ਅਨਦ ਸੇਤੀ ਬਨੁ ਗਾਹੀ ॥੧॥

tau sah setee lagarree ddoree naanak anad setee ban gaahee |1|

مون کي توسان پيار آهي، اي منهنجا مالڪ! اي نانڪ، مان خوشيءَ سان جهنگ پار ڪريان ٿو. ||1||

شبد جي معلومات

عنوان:	راگ گوجری
لکڻ وارو:	گرو ارجن دیو جی
صفحو:	520
لائن نمبر:	13

راگ گوجری

راگ گجريءَ لاءِ جيڪڏهن ڪا مثالي تمثيل آهي، ته اُها ريگستان ۾ اڪيلائيءَ ۾ ويڙهيل ماڻهوءَ جي آهي، جنهن جا هٿ ڪپيل آهن، پاڻيءَ ۾ آهن. بهرحال، اهو تڏهن ئي ٿيندو آهي جڏهن پاڻي آهستي آهستي انهن جي گڏيل هٿن مان وهڻ لڳندو آهي ته ماڻهوءَ کي پاڻيءَ جي اصل اهميت ۽ اهميت جو احساس ٿيندو آهي. اهڙي طرح راگ گجري ٻڌندڙ کي وقت گذرڻ جي احساس ۽ آگاهي جي طرف وٺي وڃي ٿو ۽ اهڙيءَ طرح پاڻ وقت جي قيمتي فطرت جو قدر ڪري ٿو. وحي ٻڌندڙن کي پنهنجي موت ۽ موت جي آگاهي ۽ اعتراف ۾ آڻيندو آهي، انهن کي پنهنجي باقي زندگي جي وقت کي وڌيڪ عقلمنديء سان استعمال ڪرڻ لاء.