Salok, Pumed Mehl:
Yn y goedwig ryfeddol hon o'r byd, mae anhrefn a dryswch; shrieks yn deillio o'r priffyrdd.
Yr wyf mewn cariad â thi, O fy Arglwydd Gŵr; O Nanak, rwy'n croesi'r jyngl yn llawen. ||1||
Os oes cyffelybiaeth berffaith ar gyfer Raag Gujari, dyna fyddai rhywun sydd wedi'i ynysu yn yr anialwch, sydd â'i ddwylo wedi'u cwpanu, yn dal dŵr. Fodd bynnag, dim ond pan fydd y dŵr yn dechrau trylifo'n araf trwy eu dwylo wedi'u huno y daw'r person i sylweddoli gwir werth a phwysigrwydd y dŵr. Yn yr un modd mae Raag Gujari yn arwain y gwrandäwr i sylweddoli a dod yn ymwybodol o amser yn mynd heibio ac yn y modd hwn daw i werthfawrogi natur werthfawr amser ei hun. Mae'r datguddiad yn dod â'r gwrandäwr i ymwybyddiaeth a chyfaddefiad o'u marwolaeth a'u marwoldeb eu hunain, gan wneud iddynt ddefnyddio'u 'amser bywyd' sy'n weddill yn ddoethach.