സിദ്ധ ഗോഷ്ട്

(പേജ്: 13)

ਜਗੁ ਕਰੜਾ ਮਨਮੁਖੁ ਗਾਵਾਰੁ ॥

jag kararraa manamukh gaavaar |

വിഡ്ഢി, സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖന് ലോകം പ്രയാസകരമാണ്;

ਸਬਦੁ ਕਮਾਈਐ ਖਾਈਐ ਸਾਰੁ ॥

sabad kamaaeeai khaaeeai saar |

ശബാദ് പരിശീലിക്കുമ്പോൾ ഒരാൾ ഇരുമ്പ് ചവയ്ക്കുന്നു.

ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ॥

antar baahar eko jaanai |

അകത്തും പുറത്തും ഏകനായ കർത്താവിനെ അറിയുക.

ਨਾਨਕ ਅਗਨਿ ਮਰੈ ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਭਾਣੈ ॥੪੬॥

naanak agan marai satigur kai bhaanai |46|

ഓ നാനാക്ക്, യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ ഇച്ഛയുടെ പ്രസാദത്താൽ അഗ്നി അണഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ||46||

ਸਚ ਭੈ ਰਾਤਾ ਗਰਬੁ ਨਿਵਾਰੈ ॥

sach bhai raataa garab nivaarai |

യഥാർത്ഥ ദൈവഭയത്താൽ പ്രേരിതനായി, അഹങ്കാരം എടുത്തുകളയുന്നു;

ਏਕੋ ਜਾਤਾ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰੈ ॥

eko jaataa sabad veechaarai |

അവൻ ഏകനാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കുകയും ശബ്ദത്തെ ധ്യാനിക്കുകയും ചെയ്യുക.

ਸਬਦੁ ਵਸੈ ਸਚੁ ਅੰਤਰਿ ਹੀਆ ॥

sabad vasai sach antar heea |

ഹൃദയത്തിൽ ആഴത്തിൽ വസിക്കുന്ന യഥാർത്ഥ ശബ്ദത്തോടെ,

ਤਨੁ ਮਨੁ ਸੀਤਲੁ ਰੰਗਿ ਰੰਗੀਆ ॥

tan man seetal rang rangeea |

ശരീരവും മനസ്സും കുളിർപ്പിക്കുകയും ശാന്തമാക്കുകയും കർത്താവിൻ്റെ സ്നേഹത്താൽ നിറയുകയും ചെയ്യുന്നു.

ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਬਿਖੁ ਅਗਨਿ ਨਿਵਾਰੇ ॥

kaam krodh bikh agan nivaare |

ലൈംഗികാഭിലാഷത്തിൻ്റെയും കോപത്തിൻ്റെയും അഴിമതിയുടെയും അഗ്നി അണയുന്നു.

ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਨਦਰਿ ਪਿਆਰੇ ॥੪੭॥

naanak nadaree nadar piaare |47|

ഓ നാനാക്ക്, പ്രിയപ്പെട്ടവൻ തൻ്റെ കൃപയുടെ നോട്ടം നൽകുന്നു. ||47||

ਕਵਨ ਮੁਖਿ ਚੰਦੁ ਹਿਵੈ ਘਰੁ ਛਾਇਆ ॥

kavan mukh chand hivai ghar chhaaeaa |

"മനസ്സിൻ്റെ ചന്ദ്രൻ തണുത്തതും ഇരുണ്ടതുമാണ്; അത് എങ്ങനെ പ്രകാശിക്കും?

ਕਵਨ ਮੁਖਿ ਸੂਰਜੁ ਤਪੈ ਤਪਾਇਆ ॥

kavan mukh sooraj tapai tapaaeaa |

എങ്ങനെയാണ് സൂര്യൻ ഇത്ര ഉജ്ജ്വലമായി ജ്വലിക്കുന്നത്?

ਕਵਨ ਮੁਖਿ ਕਾਲੁ ਜੋਹਤ ਨਿਤ ਰਹੈ ॥

kavan mukh kaal johat nit rahai |

മരണത്തിൻ്റെ നിരന്തര നോട്ടം എങ്ങനെ തിരിച്ചുവിടും?

ਕਵਨ ਬੁਧਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਤਿ ਰਹੈ ॥

kavan budh guramukh pat rahai |

ഏത് ധാരണയിലൂടെയാണ് ഗുർമുഖിൻ്റെ ബഹുമാനം സംരക്ഷിക്കപ്പെടുന്നത്?

ਕਵਨੁ ਜੋਧੁ ਜੋ ਕਾਲੁ ਸੰਘਾਰੈ ॥

kavan jodh jo kaal sanghaarai |

ആരാണ് മരണത്തെ കീഴടക്കുന്ന പോരാളി?

ਬੋਲੈ ਬਾਣੀ ਨਾਨਕੁ ਬੀਚਾਰੈ ॥੪੮॥

bolai baanee naanak beechaarai |48|

ഓ നാനാക്ക്, നിങ്ങളുടെ ചിന്താപൂർവ്വമായ മറുപടി ഞങ്ങൾക്ക് തരൂ." ||48||

ਸਬਦੁ ਭਾਖਤ ਸਸਿ ਜੋਤਿ ਅਪਾਰਾ ॥

sabad bhaakhat sas jot apaaraa |

ശബ്ദത്തിന് ശബ്ദം നൽകി, മനസ്സിൻ്റെ ചന്ദ്രൻ അനന്തതയാൽ പ്രകാശിക്കുന്നു.

ਸਸਿ ਘਰਿ ਸੂਰੁ ਵਸੈ ਮਿਟੈ ਅੰਧਿਆਰਾ ॥

sas ghar soor vasai mittai andhiaaraa |

ചന്ദ്രൻ്റെ ഗൃഹത്തിൽ സൂര്യൻ വസിക്കുമ്പോൾ ഇരുട്ട് നീങ്ങുന്നു.

ਸੁਖੁ ਦੁਖੁ ਸਮ ਕਰਿ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰਾ ॥

sukh dukh sam kar naam adhaaraa |

ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമത്തിൻ്റെ പിന്തുണ സ്വീകരിക്കുമ്പോൾ സന്തോഷവും വേദനയും ഒന്നുതന്നെയാണ്.

ਆਪੇ ਪਾਰਿ ਉਤਾਰਣਹਾਰਾ ॥

aape paar utaaranahaaraa |

അവൻ തന്നെ രക്ഷിക്കുകയും നമ്മെ കടത്തിവിടുകയും ചെയ്യുന്നു.