સિધ ગોષ્ટ

(પાન: 13)

ਜਗੁ ਕਰੜਾ ਮਨਮੁਖੁ ਗਾਵਾਰੁ ॥

jag kararraa manamukh gaavaar |

મૂર્ખ, સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખ માટે સંસાર મુશ્કેલ છે;

ਸਬਦੁ ਕਮਾਈਐ ਖਾਈਐ ਸਾਰੁ ॥

sabad kamaaeeai khaaeeai saar |

શબ્દનો અભ્યાસ કરીને, એક લોખંડ ચાવે છે.

ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ॥

antar baahar eko jaanai |

એક પ્રભુને અંદર અને બહાર જાણો.

ਨਾਨਕ ਅਗਨਿ ਮਰੈ ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਭਾਣੈ ॥੪੬॥

naanak agan marai satigur kai bhaanai |46|

હે નાનક, સાચા ગુરુની ઈચ્છાથી અગ્નિ શમી જાય છે. ||46||

ਸਚ ਭੈ ਰਾਤਾ ਗਰਬੁ ਨਿਵਾਰੈ ॥

sach bhai raataa garab nivaarai |

ભગવાનના સાચા ભયથી રંગાયેલા, અભિમાન દૂર થાય છે;

ਏਕੋ ਜਾਤਾ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰੈ ॥

eko jaataa sabad veechaarai |

સમજો કે તે એક છે, અને શબ્દનું ચિંતન કરો.

ਸਬਦੁ ਵਸੈ ਸਚੁ ਅੰਤਰਿ ਹੀਆ ॥

sabad vasai sach antar heea |

સાચા શબ્દને હૃદયમાં ઊંડાણમાં રાખીને,

ਤਨੁ ਮਨੁ ਸੀਤਲੁ ਰੰਗਿ ਰੰਗੀਆ ॥

tan man seetal rang rangeea |

શરીર અને મન ઠંડક અને શાંત છે, અને ભગવાનના પ્રેમથી રંગીન છે.

ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਬਿਖੁ ਅਗਨਿ ਨਿਵਾਰੇ ॥

kaam krodh bikh agan nivaare |

જાતીય ઈચ્છા, ક્રોધ અને ભ્રષ્ટાચારની અગ્નિ શમી જાય છે.

ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਨਦਰਿ ਪਿਆਰੇ ॥੪੭॥

naanak nadaree nadar piaare |47|

ઓ નાનક, પ્યારું તેની કૃપાની નજર આપે છે. ||47||

ਕਵਨ ਮੁਖਿ ਚੰਦੁ ਹਿਵੈ ਘਰੁ ਛਾਇਆ ॥

kavan mukh chand hivai ghar chhaaeaa |

"મનનો ચંદ્ર ઠંડો અને શ્યામ છે; તે કેવી રીતે પ્રબુદ્ધ છે?

ਕਵਨ ਮੁਖਿ ਸੂਰਜੁ ਤਪੈ ਤਪਾਇਆ ॥

kavan mukh sooraj tapai tapaaeaa |

સૂર્ય આટલો તેજસ્વી કેવી રીતે ઝળકે છે?

ਕਵਨ ਮੁਖਿ ਕਾਲੁ ਜੋਹਤ ਨਿਤ ਰਹੈ ॥

kavan mukh kaal johat nit rahai |

મૃત્યુની સતત જાગ્રત નજર કેવી રીતે ફેરવી શકાય?

ਕਵਨ ਬੁਧਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਤਿ ਰਹੈ ॥

kavan budh guramukh pat rahai |

ગુરુમુખનું સન્માન કઈ સમજણથી સાચવવામાં આવે છે?

ਕਵਨੁ ਜੋਧੁ ਜੋ ਕਾਲੁ ਸੰਘਾਰੈ ॥

kavan jodh jo kaal sanghaarai |

મૃત્યુ પર વિજય મેળવનાર યોદ્ધા કોણ છે?

ਬੋਲੈ ਬਾਣੀ ਨਾਨਕੁ ਬੀਚਾਰੈ ॥੪੮॥

bolai baanee naanak beechaarai |48|

હે નાનક, અમને તમારો વિચારપૂર્વક જવાબ આપો." ||48||

ਸਬਦੁ ਭਾਖਤ ਸਸਿ ਜੋਤਿ ਅਪਾਰਾ ॥

sabad bhaakhat sas jot apaaraa |

શબ્દને અવાજ આપતાં મનનો ચંદ્ર અનંતથી પ્રકાશિત થાય છે.

ਸਸਿ ਘਰਿ ਸੂਰੁ ਵਸੈ ਮਿਟੈ ਅੰਧਿਆਰਾ ॥

sas ghar soor vasai mittai andhiaaraa |

જ્યારે સૂર્ય ચંદ્રના ઘરમાં વાસ કરે છે, ત્યારે અંધકાર દૂર થાય છે.

ਸੁਖੁ ਦੁਖੁ ਸਮ ਕਰਿ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰਾ ॥

sukh dukh sam kar naam adhaaraa |

સુખ અને દુઃખ એક જ છે, જ્યારે વ્યક્તિ ભગવાનના નામનો આધાર લે છે.

ਆਪੇ ਪਾਰਿ ਉਤਾਰਣਹਾਰਾ ॥

aape paar utaaranahaaraa |

તે પોતે બચાવે છે, અને આપણને વહન કરે છે.