Sidh Gosht

(Página: 13)


ਜਗੁ ਕਰੜਾ ਮਨਮੁਖੁ ਗਾਵਾਰੁ ॥
jag kararraa manamukh gaavaar |

practicando el Shabd uno mastica el hierro

ਸਬਦੁ ਕਮਾਈਐ ਖਾਈਐ ਸਾਰੁ ॥
sabad kamaaeeai khaaeeai saar |

y conoce al Señor dentro y fuera.

ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ॥
antar baahar eko jaanai |

Oh, dice Nanak el fuego es apagado

ਨਾਨਕ ਅਗਨਿ ਮਰੈ ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਭਾਣੈ ॥੪੬॥
naanak agan marai satigur kai bhaanai |46|

simplemente por el Placer de la Voluntad del Verdadero Guru.(46)

ਸਚ ਭੈ ਰਾਤਾ ਗਰਬੁ ਨਿਵਾਰੈ ॥
sach bhai raataa garab nivaarai |

Inmerso en el Temor Reverencial del Uno Verdadero, uno apacigua su propio ego,

ਏਕੋ ਜਾਤਾ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰੈ ॥
eko jaataa sabad veechaarai |

comprende que Él es Uno y medita en el Shabd.

ਸਬਦੁ ਵਸੈ ਸਚੁ ਅੰਤਰਿ ਹੀਆ ॥
sabad vasai sach antar heea |

Con el Verdadero Shabd uno habita en lo profundo del corazón,

ਤਨੁ ਮਨੁ ਸੀਤਲੁ ਰੰਗਿ ਰੰਗੀਆ ॥
tan man seetal rang rangeea |

su cuerpo y mente son refrescados y se tiñe con el Color del Amor del Señor.

ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਬਿਖੁ ਅਗਨਿ ਨਿਵਾਰੇ ॥
kaam krodh bikh agan nivaare |

El Fuego de la lujuria, del enojo y de la corrupción es extinguido.

ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਨਦਰਿ ਪਿਆਰੇ ॥੪੭॥
naanak nadaree nadar piaare |47|

Oh, dice Nanak, es entonces cuando el Bienamado nos otorga Su Mirada de Gracia. (47)

ਕਵਨ ਮੁਖਿ ਚੰਦੁ ਹਿਵੈ ਘਰੁ ਛਾਇਆ ॥
kavan mukh chand hivai ghar chhaaeaa |

Dicen los Yoguis, ¿Cómo es que la luna de la mente enfría, como nieve, a la vida?

ਕਵਨ ਮੁਖਿ ਸੂਰਜੁ ਤਪੈ ਤਪਾਇਆ ॥
kavan mukh sooraj tapai tapaaeaa |

¿Cómo es que el sol de la Sabiduría se enciende?

ਕਵਨ ਮੁਖਿ ਕਾਲੁ ਜੋਹਤ ਨਿਤ ਰਹੈ ॥
kavan mukh kaal johat nit rahai |

¿Cómo puede uno sobreponerse a las limitaciones del tiempo?

ਕਵਨ ਬੁਧਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਤਿ ਰਹੈ ॥
kavan budh guramukh pat rahai |

¿Cómo se preserva el honor del Gurmukj?

ਕਵਨੁ ਜੋਧੁ ਜੋ ਕਾਲੁ ਸੰਘਾਰੈ ॥
kavan jodh jo kaal sanghaarai |

¿Quién es el guerrero que vence a la muerte?

ਬੋਲੈ ਬਾਣੀ ਨਾਨਕੁ ਬੀਚਾਰੈ ॥੪੮॥
bolai baanee naanak beechaarai |48|

Di, oh Nanak, ¿qué piensas de esto?(48)

ਸਬਦੁ ਭਾਖਤ ਸਸਿ ਜੋਤਿ ਅਪਾਰਾ ॥
sabad bhaakhat sas jot apaaraa |

Dijo el Guru, dando voz al Shabd, la luna de la mente es Iluminada Infinitamente

ਸਸਿ ਘਰਿ ਸੂਰੁ ਵਸੈ ਮਿਟੈ ਅੰਧਿਆਰਾ ॥
sas ghar soor vasai mittai andhiaaraa |

y la oscuridad interior se disipa cuando los vaivenes de la mente cesan y, apoyándose en el Naam, el Nombre del Señor,

ਸੁਖੁ ਦੁਖੁ ਸਮ ਕਰਿ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰਾ ॥
sukh dukh sam kar naam adhaaraa |

el placer y el dolor se vuelven lo mismo.

ਆਪੇ ਪਾਰਿ ਉਤਾਰਣਹਾਰਾ ॥
aape paar utaaranahaaraa |

Así Dios, por Sí Mismo, nos lleva y nos carga a través.