Is deacair an domhan ar an manmukh amaideach, féin-willed;
ag cleachtadh an Shabad, chews duine iarann.
Bíodh aithne agat ar an Tiarna amháin, istigh agus amuigh.
A Nanak, múchtar an tine, trí Phléisiúr Uacht an Fhíor-Ghúrú. ||46||
Iontach le Fíor-eagla Dé, baintear mórtas as;
tuig go bhfuil Sé a hAon, agus déan machnamh ar an Seabóid.
Agus an Fíor-Shabad ag cloí go domhain sa chroí,
tá an corp agus an intinn fuaraithe agus soothed, agus daite le Grá an Tiarna.
Múchtar tine an dúil ghnéis, na feirge agus na caimiléireachta.
A Nanak, tugann an Duine Gáireach A Sracfhéachaint ar Ghrás. ||47||
"Tá gealach na hintinne fionnuar agus dorcha; conas a chuirtear solas uirthi?
Conas a lasann an ghrian chomh iontach sin?
Conas is féidir radharc faire leanúnach an Bháis a iompú ar shiúl?
Cén tuiscint a chaomhnaítear onóir na nGurmukh?
Cé hé an laoch, a conquers Bás?
Tabhair dúinn do fhreagra tuisceanach, a Nanak." ||48||
Ag tabhairt guth don Shabad, tá gealach na hintinne soilsithe le héigríoch.
Nuair a chomhnóidh an ghrian i dteach na gealaí, cuirtear an dorchadas ar ceal.
Tá pléisiúir agus pian díreach mar a chéile, nuair a thógann duine Tacaíocht Naam, Ainm an Tiarna.
Sábhálann sé é féin, agus iompraíonn sé trasna orainn.