Ang mundo ay mahirap para sa mga hangal, makasarili manmukh;
nagsasanay ng Shabad, ang isa ay ngumunguya ng bakal.
Kilalanin ang Isang Panginoon, sa loob at labas.
O Nanak, napatay ang apoy, sa pamamagitan ng Kasiyahan ng Kalooban ng Tunay na Guru. ||46||
Dahil sa Tunay na Takot sa Diyos, ang pagmamataas ay naalis;
mapagtanto na Siya ay Isa, at pag-isipan ang Shabad.
Sa Tunay na Shabad na nananatili sa kaibuturan ng puso,
ang katawan at isipan ay pinalamig at pinapaginhawa, at nakukulayan ng Pag-ibig ng Panginoon.
Ang apoy ng sekswal na pagnanasa, galit at katiwalian ay napatay.
O Nanak, ipinagkaloob ng Minamahal ang Kanyang Sulyap ng Biyaya. ||47||
"Ang buwan ng isip ay malamig at madilim; paano ito naliliwanagan?
Paano sumikat ang araw nang napakatalino?
Paano maaalis ang patuloy na nagbabantay na tingin ng Kamatayan?
Sa anong pag-unawa napanatili ang karangalan ng Gurmukh?
Sino ang mandirigma, na sumasakop sa Kamatayan?
Ibigay mo sa amin ang iyong maalalahang tugon, O Nanak." ||48||
Ang pagbibigay ng boses sa Shabad, ang buwan ng isip ay iluminado ng walang hanggan.
Kapag ang araw ay naninirahan sa bahay ng buwan, ang kadiliman ay napapawi.
Ang kasiyahan at sakit ay pareho lamang, kapag ang isa ay tumanggap ng Suporta ng Naam, ang Pangalan ng Panginoon.
Siya mismo ang nagliligtas, at dinadala tayo sa kabila.