"Ano ang ugat, ang pinagmulan ng lahat? Anong mga turo ang taglay para sa mga panahong ito?
Sino ang iyong guro? kaninong alagad ka?
Ano ang pananalita na iyon, kung saan nananatili kang hindi nakakabit?
Makinig sa aming sinasabi, O Nanak, ikaw na bata.
Ibigay sa amin ang iyong opinyon sa aming sinabi.
Paano tayo dadalhin ng Shabad sa kakila-kilabot na mundo-karagatan?" ||43||
Mula sa himpapawid ang simula. Ito ang edad ng Mga Aral ng Tunay na Guru.
Ang Shabad ay ang Guru, kung saan buong pagmamahal kong itinuon ang aking kamalayan; Ako ang chaylaa, ang disipulo.
Sa pagsasalita ng Unspoken Speech, nananatili akong hindi nakadikit.
Nanak, sa buong panahon, ang Panginoon ng Mundo ang aking Guru.
Pinag-iisipan ko ang sermon ng Shabad, ang Salita ng Nag-iisang Diyos.
Pinapatay ng Gurmukh ang apoy ng egotismo. ||44||
"Sa mga ngipin ng waks, paano ngumunguya ng bakal?
Ano ang pagkain na iyon, na nag-aalis ng pagmamataas?
Paano mabubuhay ang isang tao sa palasyo, ang tahanan ng niyebe, na nakasuot ng mga damit na apoy?
Nasaan ang yungib na iyon, kung saan maaaring manatiling hindi natitinag?
Sino ang dapat nating malaman na lumaganap dito at doon?
Ano ang pagninilay-nilay na iyon, na humahantong sa isip na masipsip sa sarili nito?" ||45||
Pag-alis ng egotismo at indibidwalismo mula sa loob,
at binubura ang duality, ang mortal ay nagiging isa sa Diyos.