"എന്താണ് അടിസ്ഥാനം, എല്ലാറ്റിൻ്റെയും ഉറവിടം? ഈ കാലഘട്ടത്തിൽ എന്ത് പഠിപ്പിക്കലാണ്?
ആരാണ് നിങ്ങളുടെ ഗുരു? താങ്കൾ ആരുടെ ശിഷ്യനാണ്?
നിങ്ങൾ ബന്ധമില്ലാതെ തുടരുന്ന ആ സംസാരം എന്താണ്?
ഓ നാനാക്ക്, ഞങ്ങൾ പറയുന്നത് കേൾക്കൂ, ചെറിയ കുട്ടി.
ഞങ്ങൾ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങളിൽ നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായം അറിയിക്കുക.
ഭയാനകമായ ലോക-സമുദ്രത്തിലൂടെ എങ്ങനെയാണ് ശബ്ദത്തിന് നമ്മെ കൊണ്ടുപോകാൻ കഴിയുക?" ||43||
വായുവിൽ നിന്നാണ് തുടക്കം. ഇത് യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങളുടെ കാലമാണ്.
ശബാദ് ഗുരുവാണ്, അവനിൽ ഞാൻ സ്നേഹപൂർവ്വം എൻ്റെ ബോധം കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നു; ഞാൻ ചൈലയാണ്, ശിഷ്യനാണ്.
പറയാത്ത സംസാരം പറയുമ്പോൾ ഞാൻ അറ്റാച്ച് ആയി തുടരുന്നു.
നാനാക്ക്, യുഗങ്ങളിലുടനീളം, ലോകത്തിൻ്റെ നാഥൻ എൻ്റെ ഗുരുവാണ്.
ഏകദൈവത്തിൻ്റെ വചനമായ ശബാദിൻ്റെ പ്രഭാഷണം ഞാൻ ധ്യാനിക്കുന്നു.
ഗുരുമുഖൻ അഹംഭാവത്തിൻ്റെ തീ കെടുത്തുന്നു. ||44||
"മെഴുക് പല്ലുകൾ കൊണ്ട് ഒരാൾക്ക് എങ്ങനെ ഇരുമ്പ് ചവയ്ക്കാനാകും?
അഹങ്കാരം ഇല്ലാതാക്കുന്ന ആ ഭക്ഷണം എന്താണ്?
മഞ്ഞിൻ്റെ ഭവനമായ കൊട്ടാരത്തിൽ അഗ്നി വസ്ത്രം ധരിച്ച് എങ്ങനെ ജീവിക്കും?
കുലുങ്ങാതെ ഇരിക്കാവുന്ന ആ ഗുഹ എവിടെയാണ്?
അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും വ്യാപിക്കുന്ന ആരെയാണ് നാം അറിയേണ്ടത്?
മനസ്സിനെ അതിൽത്തന്നെ ലയിപ്പിക്കുന്ന ധ്യാനം എന്താണ്?" ||45||
ഉള്ളിൽ നിന്ന് അഹംഭാവത്തെയും വ്യക്തിത്വത്തെയും ഉന്മൂലനം ചെയ്യുക,
ദ്വൈതത്തെ മായ്ച്ച്, മർത്യൻ ദൈവവുമായി ഒന്നായിത്തീരുന്നു.