"Wat is die wortel, die bron van alles? Watter leringe hou vir hierdie tye in?
Wie is jou guru? Wie se dissipel is jy?
Wat is daardie toespraak, waardeur jy ongebonde bly?
Luister na wat ons sê, o Nanak, jou seuntjie.
Gee vir ons jou mening oor wat ons gesê het.
Hoe kan die Shabad ons oor die skrikwekkende wêreldoseaan dra?" ||43||
Uit die lug het die begin gekom. Dit is die ouderdom van die Ware Guru se leringe.
Die Shabad is die Guru, op wie ek my bewussyn liefdevol fokus; Ek is die chaylaa, die dissipel.
As ek die Onuitgesproke Toespraak praat, bly ek onverbonde.
Nanak, deur die eeue heen is die Here van die Wêreld my Guru.
Ek oordink die preek van die Shabad, die Woord van die Een God.
Die Gurmukh blus die vuur van egoïsme. ||44||
"Met tande van was, hoe kan 'n mens yster kou?
Wat is daardie kos, wat trots wegneem?
Hoe kan 'n mens in die paleis woon, die huis van sneeu, met klere van vuur aan?
Waar is daardie grot, waarbinne mens onwankelbaar kan bly?
Wie moet ons ken wat hier en daar deurdring?
Wat is daardie meditasie wat daartoe lei dat die verstand in homself geabsorbeer word?" ||45||
Die uitwissing van egotisme en individualisme van binne,
en deur dualiteit uit te wis, word die sterflike een met God.