सुखमनी साहिब

(पान: 88)

ਤਉ ਸਗਨ ਅਪਸਗਨ ਕਹਾ ਬੀਚਾਰੈ ॥

तउ सगन अपसगन कहा बीचारै ॥

मग शुभ किंवा वाईट हे कोणी मानले?

ਜਹ ਆਪਨ ਊਚ ਆਪਨ ਆਪਿ ਨੇਰਾ ॥

जह आपन ऊच आपन आपि नेरा ॥

जेव्हा तो स्वतः उदात्त होता, आणि तो स्वतः जवळ होता,

ਤਹ ਕਉਨ ਠਾਕੁਰੁ ਕਉਨੁ ਕਹੀਐ ਚੇਰਾ ॥

तह कउन ठाकुरु कउनु कहीऐ चेरा ॥

मग कोणाला गुरु म्हणायचे आणि कोणाला शिष्य म्हणायचे?

ਬਿਸਮਨ ਬਿਸਮ ਰਹੇ ਬਿਸਮਾਦ ॥

बिसमन बिसम रहे बिसमाद ॥

परमेश्वराच्या अद्भूत आश्चर्याने आपण आश्चर्यचकित झालो आहोत.

ਨਾਨਕ ਅਪਨੀ ਗਤਿ ਜਾਨਹੁ ਆਪਿ ॥੫॥

नानक अपनी गति जानहु आपि ॥५॥

हे नानक, त्यालाच त्याची स्वतःची अवस्था माहीत आहे. ||5||

ਜਹ ਅਛਲ ਅਛੇਦ ਅਭੇਦ ਸਮਾਇਆ ॥

जह अछल अछेद अभेद समाइआ ॥

जेव्हा अभेद्य, अभेद्य, अस्पष्ट असा आत्ममग्न होता,

ਊਹਾ ਕਿਸਹਿ ਬਿਆਪਤ ਮਾਇਆ ॥

ऊहा किसहि बिआपत माइआ ॥

मग मायेने कोण भारावले होते?

ਆਪਸ ਕਉ ਆਪਹਿ ਆਦੇਸੁ ॥

आपस कउ आपहि आदेसु ॥

जेव्हा त्याने स्वतःला श्रद्धांजली अर्पण केली,

ਤਿਹੁ ਗੁਣ ਕਾ ਨਾਹੀ ਪਰਵੇਸੁ ॥

तिहु गुण का नाही परवेसु ॥

तेव्हा तीन गुण प्रचलित नव्हते.

ਜਹ ਏਕਹਿ ਏਕ ਏਕ ਭਗਵੰਤਾ ॥

जह एकहि एक एक भगवंता ॥

जेव्हा फक्त एक, एक आणि एकमेव परमेश्वर देव होता,

ਤਹ ਕਉਨੁ ਅਚਿੰਤੁ ਕਿਸੁ ਲਾਗੈ ਚਿੰਤਾ ॥

तह कउनु अचिंतु किसु लागै चिंता ॥

मग कोण चिंताग्रस्त नव्हते आणि कोणाला चिंता वाटली?

ਜਹ ਆਪਨ ਆਪੁ ਆਪਿ ਪਤੀਆਰਾ ॥

जह आपन आपु आपि पतीआरा ॥

जेव्हा तो स्वतःच स्वतःवर संतुष्ट होता,

ਤਹ ਕਉਨੁ ਕਥੈ ਕਉਨੁ ਸੁਨਨੈਹਾਰਾ ॥

तह कउनु कथै कउनु सुननैहारा ॥

मग कोण बोलले आणि कोणी ऐकले?

ਬਹੁ ਬੇਅੰਤ ਊਚ ਤੇ ਊਚਾ ॥

बहु बेअंत ऊच ते ऊचा ॥

तो अफाट आणि अमर्याद आहे, तो सर्वोच्च आहे.

ਨਾਨਕ ਆਪਸ ਕਉ ਆਪਹਿ ਪਹੂਚਾ ॥੬॥

नानक आपस कउ आपहि पहूचा ॥६॥

हे नानक, तोच स्वतःपर्यंत पोहोचू शकतो. ||6||

ਜਹ ਆਪਿ ਰਚਿਓ ਪਰਪੰਚੁ ਅਕਾਰੁ ॥

जह आपि रचिओ परपंचु अकारु ॥

जेव्हा त्याने स्वतः सृष्टीच्या दृश्यमान जगाची रचना केली,

ਤਿਹੁ ਗੁਣ ਮਹਿ ਕੀਨੋ ਬਿਸਥਾਰੁ ॥

तिहु गुण महि कीनो बिसथारु ॥

त्याने जगाला तीन स्वभावांच्या अधीन केले.

ਪਾਪੁ ਪੁੰਨੁ ਤਹ ਭਈ ਕਹਾਵਤ ॥

पापु पुंनु तह भई कहावत ॥

मग पाप आणि पुण्य याबद्दल बोलले जाऊ लागले.

ਕੋਊ ਨਰਕ ਕੋਊ ਸੁਰਗ ਬੰਛਾਵਤ ॥

कोऊ नरक कोऊ सुरग बंछावत ॥

काही जण नरकात गेले आहेत, तर काहींना स्वर्गाची आस आहे.

ਆਲ ਜਾਲ ਮਾਇਆ ਜੰਜਾਲ ॥

आल जाल माइआ जंजाल ॥

ऐहिक सापळे आणि मायेच्या जाळ्यात,