ઔંકાર

(પાન: 16)

ਭਭੈ ਭਾਲਹਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੂਝਹਿ ਤਾ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਪਾਈਐ ॥

bhabhai bhaaleh guramukh boojheh taa nij ghar vaasaa paaeeai |

ભાભા: જો કોઈ શોધે છે, અને પછી ગુરુમુખ બને છે, તો તે પોતાના હૃદયના ઘરમાં રહેવા આવે છે.

ਭਭੈ ਭਉਜਲੁ ਮਾਰਗੁ ਵਿਖੜਾ ਆਸ ਨਿਰਾਸਾ ਤਰੀਐ ॥

bhabhai bhaujal maarag vikharraa aas niraasaa tareeai |

ભાભ: ભયાનક વિશ્વ-સાગરનો માર્ગ કપટી છે. આશાની વચ્ચે, આશાથી મુક્ત રહો, અને તમે ઓળંગી જશો.

ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਆਪੋ ਚੀਨੑੈ ਜੀਵਤਿਆ ਇਵ ਮਰੀਐ ॥੪੧॥

guraparasaadee aapo cheenaai jeevatiaa iv mareeai |41|

ગુરુની કૃપાથી, વ્યક્તિ પોતાને સમજવામાં આવે છે; આ રીતે, તે જીવતો હોવા છતાં મૃત રહે છે. ||41||

ਮਾਇਆ ਮਾਇਆ ਕਰਿ ਮੁਏ ਮਾਇਆ ਕਿਸੈ ਨ ਸਾਥਿ ॥

maaeaa maaeaa kar mue maaeaa kisai na saath |

માયાના ધન અને ધન માટે પોકાર કરીને તેઓ મૃત્યુ પામે છે; પરંતુ માયા તેમની સાથે નથી જતી.

ਹੰਸੁ ਚਲੈ ਉਠਿ ਡੁਮਣੋ ਮਾਇਆ ਭੂਲੀ ਆਥਿ ॥

hans chalai utth ddumano maaeaa bhoolee aath |

આત્મા-હંસ ઉદભવે છે અને પ્રયાણ કરે છે, દુઃખી અને હતાશ, તેની સંપત્તિ પાછળ છોડી દે છે.

ਮਨੁ ਝੂਠਾ ਜਮਿ ਜੋਹਿਆ ਅਵਗੁਣ ਚਲਹਿ ਨਾਲਿ ॥

man jhootthaa jam johiaa avagun chaleh naal |

ખોટા મન મૃત્યુના દૂત દ્વારા શિકાર કરવામાં આવે છે; જ્યારે તે જાય છે ત્યારે તે તેની ખામીઓ સાથે લઈ જાય છે.

ਮਨ ਮਹਿ ਮਨੁ ਉਲਟੋ ਮਰੈ ਜੇ ਗੁਣ ਹੋਵਹਿ ਨਾਲਿ ॥

man meh man ulatto marai je gun hoveh naal |

મન અંદરની તરફ વળે છે, અને મન સાથે ભળી જાય છે, જ્યારે તે સદ્ગુણ સાથે હોય છે.

ਮੇਰੀ ਮੇਰੀ ਕਰਿ ਮੁਏ ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਦੁਖੁ ਭਾਲਿ ॥

meree meree kar mue vin naavai dukh bhaal |

"મારું, મારું!" પોકારીને તેઓ મૃત્યુ પામ્યા છે, પરંતુ નામ વિના, તેઓને માત્ર પીડા જ મળે છે.

ਗੜ ਮੰਦਰ ਮਹਲਾ ਕਹਾ ਜਿਉ ਬਾਜੀ ਦੀਬਾਣੁ ॥

garr mandar mahalaa kahaa jiau baajee deebaan |

તો તેમના કિલ્લાઓ, હવેલીઓ, મહેલો અને દરબારો ક્યાં છે? તેઓ એક ટૂંકી વાર્તા જેવા છે.

ਨਾਨਕ ਸਚੇ ਨਾਮ ਵਿਣੁ ਝੂਠਾ ਆਵਣ ਜਾਣੁ ॥

naanak sache naam vin jhootthaa aavan jaan |

હે નાનક, સાચા નામ વિના, જૂઠા તો આવે ને જાય.

ਆਪੇ ਚਤੁਰੁ ਸਰੂਪੁ ਹੈ ਆਪੇ ਜਾਣੁ ਸੁਜਾਣੁ ॥੪੨॥

aape chatur saroop hai aape jaan sujaan |42|

તે પોતે ચતુર છે અને ખૂબ જ સુંદર છે; તે પોતે જ્ઞાની અને સર્વજ્ઞ છે. ||42||

ਜੋ ਆਵਹਿ ਸੇ ਜਾਹਿ ਫੁਨਿ ਆਇ ਗਏ ਪਛੁਤਾਹਿ ॥

jo aaveh se jaeh fun aae ge pachhutaeh |

જે આવે છે, તેઓએ અંતમાં જવું જ જોઈએ; તેઓ આવે છે અને જાય છે, પસ્તાવો કરે છે અને પસ્તાવો કરે છે.

ਲਖ ਚਉਰਾਸੀਹ ਮੇਦਨੀ ਘਟੈ ਨ ਵਧੈ ਉਤਾਹਿ ॥

lakh chauraaseeh medanee ghattai na vadhai utaeh |

તેઓ 8.4 મિલિયન પ્રજાતિઓમાંથી પસાર થશે; આ સંખ્યામાં ઘટાડો કે વધારો થતો નથી.

ਸੇ ਜਨ ਉਬਰੇ ਜਿਨ ਹਰਿ ਭਾਇਆ ॥

se jan ubare jin har bhaaeaa |

તેઓ જ ઉદ્ધાર પામે છે, જેઓ પ્રભુને પ્રેમ કરે છે.

ਧੰਧਾ ਮੁਆ ਵਿਗੂਤੀ ਮਾਇਆ ॥

dhandhaa muaa vigootee maaeaa |

તેમની સાંસારિક ગૂંચવણોનો અંત આવે છે, અને માયા જીતી જાય છે.

ਜੋ ਦੀਸੈ ਸੋ ਚਾਲਸੀ ਕਿਸ ਕਉ ਮੀਤੁ ਕਰੇਉ ॥

jo deesai so chaalasee kis kau meet kareo |

જે દેખાય છે, તે પ્રયાણ કરશે; મારે કોને મારો મિત્ર બનાવવો જોઈએ?

ਜੀਉ ਸਮਪਉ ਆਪਣਾ ਤਨੁ ਮਨੁ ਆਗੈ ਦੇਉ ॥

jeeo sampau aapanaa tan man aagai deo |

હું મારા આત્માને સમર્પિત કરું છું, અને મારું શરીર અને મન તેમની સમક્ષ અર્પણ કરું છું.

ਅਸਥਿਰੁ ਕਰਤਾ ਤੂ ਧਣੀ ਤਿਸ ਹੀ ਕੀ ਮੈ ਓਟ ॥

asathir karataa too dhanee tis hee kee mai ott |

હે સર્જનહાર, પ્રભુ અને સ્વામી, તમે સનાતન સ્થિર છો; હું તમારા સમર્થન પર આધાર રાખું છું.

ਗੁਣ ਕੀ ਮਾਰੀ ਹਉ ਮੁਈ ਸਬਦਿ ਰਤੀ ਮਨਿ ਚੋਟ ॥੪੩॥

gun kee maaree hau muee sabad ratee man chott |43|

ગુણથી જીતી, અહંકાર માર્યો; શબ્દના શબ્દથી પ્રભાવિત, મન વિશ્વને નકારી કાઢે છે. ||43||

ਰਾਣਾ ਰਾਉ ਨ ਕੋ ਰਹੈ ਰੰਗੁ ਨ ਤੁੰਗੁ ਫਕੀਰੁ ॥

raanaa raau na ko rahai rang na tung fakeer |

રાજાઓ કે ઉમરાવો પણ રહેશે નહિ; ન તો અમીર કે ગરીબ રહેશે.