او انکار

(صفحو: 16)

ਭਭੈ ਭਾਲਹਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੂਝਹਿ ਤਾ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਪਾਈਐ ॥

bhabhai bhaaleh guramukh boojheh taa nij ghar vaasaa paaeeai |

ڀاڀا: جيڪڏهن ڪو ڳولي ٿو، ۽ پوءِ گرومخ ٿي وڃي ٿو، ته پوءِ هو پنهنجي دل جي گهر ۾ اچي وڃي ٿو.

ਭਭੈ ਭਉਜਲੁ ਮਾਰਗੁ ਵਿਖੜਾ ਆਸ ਨਿਰਾਸਾ ਤਰੀਐ ॥

bhabhai bhaujal maarag vikharraa aas niraasaa tareeai |

ڀاڀا: خوفناڪ عالمي سمنڊ جو رستو غدار آهي. اُميد کان آزاد رهو، اُميد جي وچ ۾، ۽ تون پار ٿي ويندين.

ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਆਪੋ ਚੀਨੑੈ ਜੀਵਤਿਆ ਇਵ ਮਰੀਐ ॥੪੧॥

guraparasaadee aapo cheenaai jeevatiaa iv mareeai |41|

گروءَ جي مهربانيءَ سان، ڪو پاڻ کي سمجھي ٿو. اهڙيءَ طرح هو جيئرو رهي مري ٿو. ||41||

ਮਾਇਆ ਮਾਇਆ ਕਰਿ ਮੁਏ ਮਾਇਆ ਕਿਸੈ ਨ ਸਾਥਿ ॥

maaeaa maaeaa kar mue maaeaa kisai na saath |

مايا جي دولت ۽ دولت لاءِ روئي روئي، مري وڃن ٿا. پر مايا ساڻ نه ٿي.

ਹੰਸੁ ਚਲੈ ਉਠਿ ਡੁਮਣੋ ਮਾਇਆ ਭੂਲੀ ਆਥਿ ॥

hans chalai utth ddumano maaeaa bhoolee aath |

روح سوز اٿندو آهي ۽ روانو ٿيندو آهي، اداس ۽ اداس، پنهنجي دولت کي ڇڏي.

ਮਨੁ ਝੂਠਾ ਜਮਿ ਜੋਹਿਆ ਅਵਗੁਣ ਚਲਹਿ ਨਾਲਿ ॥

man jhootthaa jam johiaa avagun chaleh naal |

ڪوڙو ذهن موت جي رسول جو شڪار آهي. اهو پنهنجي عيب کي گڏ ڪري ٿو جڏهن اهو وڃي ٿو.

ਮਨ ਮਹਿ ਮਨੁ ਉਲਟੋ ਮਰੈ ਜੇ ਗੁਣ ਹੋਵਹਿ ਨਾਲਿ ॥

man meh man ulatto marai je gun hoveh naal |

ذهن اندر ڦري ٿو، ۽ ذهن سان ملي ٿو، جڏهن اهو فضيلت سان آهي.

ਮੇਰੀ ਮੇਰੀ ਕਰਿ ਮੁਏ ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਦੁਖੁ ਭਾਲਿ ॥

meree meree kar mue vin naavai dukh bhaal |

”منهنجو، منهنجو!“ رڙ ڪري مري ويا آهن، پر نالي کان سواءِ کين رڳو درد ئي نظر اچي ٿو.

ਗੜ ਮੰਦਰ ਮਹਲਾ ਕਹਾ ਜਿਉ ਬਾਜੀ ਦੀਬਾਣੁ ॥

garr mandar mahalaa kahaa jiau baajee deebaan |

پوءِ انهن جا قلعا، محلات ۽ درٻار ڪٿي آهن؟ اهي هڪ مختصر ڪهاڻي وانگر آهن.

ਨਾਨਕ ਸਚੇ ਨਾਮ ਵਿਣੁ ਝੂਠਾ ਆਵਣ ਜਾਣੁ ॥

naanak sache naam vin jhootthaa aavan jaan |

اي نانڪ، سچي نالي کان سواءِ، ڪوڙو رڳو اچي ٿو.

ਆਪੇ ਚਤੁਰੁ ਸਰੂਪੁ ਹੈ ਆਪੇ ਜਾਣੁ ਸੁਜਾਣੁ ॥੪੨॥

aape chatur saroop hai aape jaan sujaan |42|

هو پاڻ هوشيار ۽ تمام خوبصورت آهي. هو پاڻ حڪمت وارو ۽ سڀ ڪجهه ڄاڻندڙ آهي. ||42||

ਜੋ ਆਵਹਿ ਸੇ ਜਾਹਿ ਫੁਨਿ ਆਇ ਗਏ ਪਛੁਤਾਹਿ ॥

jo aaveh se jaeh fun aae ge pachhutaeh |

جيڪي اچن ٿا، سي آخر ۾ وڃن ٿا. اهي اچن ٿا ۽ وڃن ٿا، افسوس ۽ توبه ڪن ٿا.

ਲਖ ਚਉਰਾਸੀਹ ਮੇਦਨੀ ਘਟੈ ਨ ਵਧੈ ਉਤਾਹਿ ॥

lakh chauraaseeh medanee ghattai na vadhai utaeh |

اهي 8.4 ملين نسلن مان گذري ويندا. هي تعداد گهٽ يا وڌندو نه آهي.

ਸੇ ਜਨ ਉਬਰੇ ਜਿਨ ਹਰਿ ਭਾਇਆ ॥

se jan ubare jin har bhaaeaa |

اُهي ئي بچيل آهن، جيڪي رب سان پيار ڪن ٿا.

ਧੰਧਾ ਮੁਆ ਵਿਗੂਤੀ ਮਾਇਆ ॥

dhandhaa muaa vigootee maaeaa |

سندن دنياوي الجھنون ختم ٿي وينديون آهن، ۽ مايا فتح ٿيندي آهي.

ਜੋ ਦੀਸੈ ਸੋ ਚਾਲਸੀ ਕਿਸ ਕਉ ਮੀਤੁ ਕਰੇਉ ॥

jo deesai so chaalasee kis kau meet kareo |

جيڪو ڏسبو، سو روانو ٿيندو. مون کي پنهنجو دوست بڻائڻ گهرجي؟

ਜੀਉ ਸਮਪਉ ਆਪਣਾ ਤਨੁ ਮਨੁ ਆਗੈ ਦੇਉ ॥

jeeo sampau aapanaa tan man aagai deo |

مان پنهنجي روح کي وقف ڪريان ٿو، ۽ پنهنجي جسم ۽ دماغ کي هن جي اڳيان پيش ڪريان ٿو.

ਅਸਥਿਰੁ ਕਰਤਾ ਤੂ ਧਣੀ ਤਿਸ ਹੀ ਕੀ ਮੈ ਓਟ ॥

asathir karataa too dhanee tis hee kee mai ott |

تون دائمي طور تي مستحڪم آهين، اي خالق، رب ۽ مالڪ؛ مان توهان جي حمايت تي ڀروسو آهيان.

ਗੁਣ ਕੀ ਮਾਰੀ ਹਉ ਮੁਈ ਸਬਦਿ ਰਤੀ ਮਨਿ ਚੋਟ ॥੪੩॥

gun kee maaree hau muee sabad ratee man chott |43|

فضيلت جي فتح، انا کي ماريو ويندو آهي. لفظ لفظ سان متاثر ٿي، ذهن دنيا کي رد ڪري ٿو. ||43||

ਰਾਣਾ ਰਾਉ ਨ ਕੋ ਰਹੈ ਰੰਗੁ ਨ ਤੁੰਗੁ ਫਕੀਰੁ ॥

raanaa raau na ko rahai rang na tung fakeer |

باقي نه بادشاھ ۽ نه امير رھندا. باقي نه امير ۽ نه غريب رهندو.