Bhabha: Nëse dikush kërkon, dhe më pas bëhet Gurmukh, atëherë ai vjen të banojë në shtëpinë e zemrës së tij.
Bhabha: Rruga e oqeanit të tmerrshëm botëror është e pabesë. Qëndroni pa shpresë, në mes të shpresës dhe do të kaloni.
Me hirin e Guru-së, njeriu arrin të kuptojë veten; në këtë mënyrë, ai mbetet i vdekur sa është ende gjallë. ||41||
Duke bërtitur për pasurinë dhe pasurinë e Majave, ata vdesin; por Maya nuk shkon me ta.
Shpirti-mjellmë ngrihet dhe largohet, i trishtuar dhe i dëshpëruar, duke lënë pas pasurinë e tij.
Mendja e rreme gjuhet nga i Dërguari i Vdekjes; ajo mbart të metat e saj kur shkon.
Mendja kthehet nga brenda dhe shkrihet me mendjen, kur është me virtytin.
Duke bërtitur “I imi, i imi!”, kanë vdekur, por pa Emrin gjejnë vetëm dhimbje.
Pra, ku janë kalatë, pallatet, pallatet dhe oborret e tyre? Ata janë si një histori e shkurtër.
O Nanak, pa Emrin e Vërtetë, e rreme vetëm vjen e shkon.
Ai Vetë është i zgjuar dhe kaq shumë i bukur; Ai vetë është i urtë dhe i dijshëm. ||42||
Ata që vijnë, duhet të shkojnë në fund; vijnë e shkojnë, të penduar e të penduar.
Ata do të kalojnë nëpër 8.4 milionë lloje; ky numër nuk zvogëlohet apo rritet.
Shpëtohen vetëm ata që e duan Zotin.
Ngatërresat e tyre të kësaj bote kanë marrë fund dhe Maya është pushtuar.
Kushdo që shihet, do të largohet; kë duhet të bëj mikun tim?
Unë ia kushtoj shpirtin tim dhe vendos trupin dhe mendjen time në ofertë para Tij.
Ti je përjetësisht i qëndrueshëm, o Krijues, Zot dhe Zot; Unë mbështetem në Mbështetjen Tënde.
I pushtuar nga virtyti, egoizmi vritet; e mbushur me Fjalën e Shabadit, mendja e refuzon botën. ||43||
Nuk do të mbeten as mbretërit, as fisnikët; nuk do të mbeten as të pasurit as të varfërit.