Oankaar

(Leathanach: 16)

ਭਭੈ ਭਾਲਹਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੂਝਹਿ ਤਾ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਪਾਈਐ ॥

bhabhai bhaaleh guramukh boojheh taa nij ghar vaasaa paaeeai |

Bhabha: Má lorgaíonn duine, agus go n-iompaíonn sé ina Gurmukh ansin, tagann sé chun cónaithe i dteach a chroí féin.

ਭਭੈ ਭਉਜਲੁ ਮਾਰਗੁ ਵਿਖੜਾ ਆਸ ਨਿਰਾਸਾ ਤਰੀਐ ॥

bhabhai bhaujal maarag vikharraa aas niraasaa tareeai |

Bhabha: Is fealltach bealach an aigéin dhomhain uaignigh. Fan saor ó dhóchas, i lár an dóchais, agus rachaidh tú trasna.

ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਆਪੋ ਚੀਨੑੈ ਜੀਵਤਿਆ ਇਵ ਮਰੀਐ ॥੪੧॥

guraparasaadee aapo cheenaai jeevatiaa iv mareeai |41|

De réir Gúrú's Grace, tagann duine chun é féin a thuiscint; ar an mbealach seo, fanann sé marbh agus é fós beo. ||41||

ਮਾਇਆ ਮਾਇਆ ਕਰਿ ਮੁਏ ਮਾਇਆ ਕਿਸੈ ਨ ਸਾਥਿ ॥

maaeaa maaeaa kar mue maaeaa kisai na saath |

Ag caoineadh ar shaibhreas agus ar shaibhreas Maya, faigheann siad bás; ach ní théann Maya in éineacht leo.

ਹੰਸੁ ਚਲੈ ਉਠਿ ਡੁਮਣੋ ਮਾਇਆ ਭੂਲੀ ਆਥਿ ॥

hans chalai utth ddumano maaeaa bhoolee aath |

Éiríonn agus imíonn an eala, brónach agus dubhach, ag fágáil a saibhreas ina diaidh.

ਮਨੁ ਝੂਠਾ ਜਮਿ ਜੋਹਿਆ ਅਵਗੁਣ ਚਲਹਿ ਨਾਲਿ ॥

man jhootthaa jam johiaa avagun chaleh naal |

Tá an intinn bhréagach á seilg ag Teachtaire an Bháis; iompraíonn sé a lochtanna nuair a théann sé.

ਮਨ ਮਹਿ ਮਨੁ ਉਲਟੋ ਮਰੈ ਜੇ ਗੁਣ ਹੋਵਹਿ ਨਾਲਿ ॥

man meh man ulatto marai je gun hoveh naal |

Casann an aigne isteach, agus cumaisc leis an aigne, nuair a bhíonn sé le buadh.

ਮੇਰੀ ਮੇਰੀ ਕਰਿ ਮੁਏ ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਦੁਖੁ ਭਾਲਿ ॥

meree meree kar mue vin naavai dukh bhaal |

Ag caoineadh, "Mine, mianach!", tá siad tar éis bás, ach gan an Ainm, ní fhaigheann siad ach pian.

ਗੜ ਮੰਦਰ ਮਹਲਾ ਕਹਾ ਜਿਉ ਬਾਜੀ ਦੀਬਾਣੁ ॥

garr mandar mahalaa kahaa jiau baajee deebaan |

Mar sin cá bhfuil a ndúnfoirt, a dtithe, a bpáláis agus a gcúirteanna? Tá siad cosúil le gearrscéal.

ਨਾਨਕ ਸਚੇ ਨਾਮ ਵਿਣੁ ਝੂਠਾ ਆਵਣ ਜਾਣੁ ॥

naanak sache naam vin jhootthaa aavan jaan |

A Nanak, gan an tAinm Fíor, an bréagach díreach tar agus dul.

ਆਪੇ ਚਤੁਰੁ ਸਰੂਪੁ ਹੈ ਆਪੇ ਜਾਣੁ ਸੁਜਾਣੁ ॥੪੨॥

aape chatur saroop hai aape jaan sujaan |42|

Tá sé féin cliste agus mar sin an-álainn; Tá sé féin ciallmhar agus uile-fhiosrach. ||42||

ਜੋ ਆਵਹਿ ਸੇ ਜਾਹਿ ਫੁਨਿ ਆਇ ਗਏ ਪਛੁਤਾਹਿ ॥

jo aaveh se jaeh fun aae ge pachhutaeh |

Iad siúd a thagann, ní mór dul sa deireadh; tagann siad agus imíonn, aiféala agus aithrí a dhéanamh.

ਲਖ ਚਉਰਾਸੀਹ ਮੇਦਨੀ ਘਟੈ ਨ ਵਧੈ ਉਤਾਹਿ ॥

lakh chauraaseeh medanee ghattai na vadhai utaeh |

Rachaidh siad trí 8.4 milliún speiceas; ní thagann laghdú nó ardú ar an líon seo.

ਸੇ ਜਨ ਉਬਰੇ ਜਿਨ ਹਰਿ ਭਾਇਆ ॥

se jan ubare jin har bhaaeaa |

Siad amháin a shábháil, a bhfuil grá an Tiarna.

ਧੰਧਾ ਮੁਆ ਵਿਗੂਤੀ ਮਾਇਆ ॥

dhandhaa muaa vigootee maaeaa |

Cuirtear deireadh lena ngabhálacha saolta, agus buaitear Maya.

ਜੋ ਦੀਸੈ ਸੋ ਚਾਲਸੀ ਕਿਸ ਕਉ ਮੀਤੁ ਕਰੇਉ ॥

jo deesai so chaalasee kis kau meet kareo |

An té a fheictear, imeoidh; cé ar cheart dom mo chara a dhéanamh?

ਜੀਉ ਸਮਪਉ ਆਪਣਾ ਤਨੁ ਮਨੁ ਆਗੈ ਦੇਉ ॥

jeeo sampau aapanaa tan man aagai deo |

Tiomnaim m'anam, agus cuirim mo chorp agus mo intinn i dtairiscint os a chomhair.

ਅਸਥਿਰੁ ਕਰਤਾ ਤੂ ਧਣੀ ਤਿਸ ਹੀ ਕੀ ਮੈ ਓਟ ॥

asathir karataa too dhanee tis hee kee mai ott |

Tá tú seasmhach go síoraí, a Chruthaitheora, a Thiarna agus a Mháistir; Leanaim ar do Thacaíocht.

ਗੁਣ ਕੀ ਮਾਰੀ ਹਉ ਮੁਈ ਸਬਦਿ ਰਤੀ ਮਨਿ ਚੋਟ ॥੪੩॥

gun kee maaree hau muee sabad ratee man chott |43|

Conquered de bhua, tá egotism maraíodh; imbued leis an Briathar an Shabad, diúltaíonn an aigne an domhain. ||43||

ਰਾਣਾ ਰਾਉ ਨ ਕੋ ਰਹੈ ਰੰਗੁ ਨ ਤੁੰਗੁ ਫਕੀਰੁ ॥

raanaa raau na ko rahai rang na tung fakeer |

Ní fhanfaidh na ríthe ná na huaisle; ní fhanfaidh an saibhir ná na boicht.