Oankaar

(Leathanach: 17)

ਵਾਰੀ ਆਪੋ ਆਪਣੀ ਕੋਇ ਨ ਬੰਧੈ ਧੀਰ ॥

vaaree aapo aapanee koe na bandhai dheer |

Nuair a thagann a sheal, ní féidir le duine ar bith fanacht anseo.

ਰਾਹੁ ਬੁਰਾ ਭੀਹਾਵਲਾ ਸਰ ਡੂਗਰ ਅਸਗਾਹ ॥

raahu buraa bheehaavalaa sar ddoogar asagaah |

Tá an cosán deacair agus fealltach; tá na linnte agus na sléibhte doshroichte.

ਮੈ ਤਨਿ ਅਵਗਣ ਝੁਰਿ ਮੁਈ ਵਿਣੁ ਗੁਣ ਕਿਉ ਘਰਿ ਜਾਹ ॥

mai tan avagan jhur muee vin gun kiau ghar jaah |

Tá mo chorp líonta le lochtanna; Tá mé ag fáil bháis de bhrón. Gan bhua, conas is féidir liom dul isteach i mo theach?

ਗੁਣੀਆ ਗੁਣ ਲੇ ਪ੍ਰਭ ਮਿਲੇ ਕਿਉ ਤਿਨ ਮਿਲਉ ਪਿਆਰਿ ॥

guneea gun le prabh mile kiau tin milau piaar |

Gabhann na daoine maithe an bhua, agus buailfidh siad le Dia; conas is féidir liom bualadh leo le grá?

ਤਿਨ ਹੀ ਜੈਸੀ ਥੀ ਰਹਾਂ ਜਪਿ ਜਪਿ ਰਿਦੈ ਮੁਰਾਰਿ ॥

tin hee jaisee thee rahaan jap jap ridai muraar |

Dá bhféadfainn a bheith cosúil leo, ag canadh agus ag machnamh i mo chroí ar an Tiarna.

ਅਵਗੁਣੀ ਭਰਪੂਰ ਹੈ ਗੁਣ ਭੀ ਵਸਹਿ ਨਾਲਿ ॥

avagunee bharapoor hai gun bhee vaseh naal |

Tá sé ag cur thar maoil le lochtanna agus demerits, ach dwells an bhua laistigh dó chomh maith.

ਵਿਣੁ ਸਤਗੁਰ ਗੁਣ ਨ ਜਾਪਨੀ ਜਿਚਰੁ ਸਬਦਿ ਨ ਕਰੇ ਬੀਚਾਰੁ ॥੪੪॥

vin satagur gun na jaapanee jichar sabad na kare beechaar |44|

Gan an Fíor-Ghúrú, ní fheiceann sé buanna Dé; ní chanann sé Buanna Glórmhara Dé. ||44||

ਲਸਕਰੀਆ ਘਰ ਸੰਮਲੇ ਆਏ ਵਜਹੁ ਲਿਖਾਇ ॥

lasakareea ghar samale aae vajahu likhaae |

Tugann saighdiúirí Dé aire dá dtithe; réamh-ordaítear a bpá, sula dtiocfaidh siad isteach sa domhan.

ਕਾਰ ਕਮਾਵਹਿ ਸਿਰਿ ਧਣੀ ਲਾਹਾ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥

kaar kamaaveh sir dhanee laahaa palai paae |

Freastalaíonn siad ar a dTiarna agus ar a Máistir Uachtarach, agus faigheann siad an brabús.

ਲਬੁ ਲੋਭੁ ਬੁਰਿਆਈਆ ਛੋਡੇ ਮਨਹੁ ਵਿਸਾਰਿ ॥

lab lobh buriaaeea chhodde manahu visaar |

Tréigeann siad saint, avarice agus olc, agus déanann siad dearmad orthu as a n-intinn.

ਗੜਿ ਦੋਹੀ ਪਾਤਿਸਾਹ ਕੀ ਕਦੇ ਨ ਆਵੈ ਹਾਰਿ ॥

garr dohee paatisaah kee kade na aavai haar |

I ndún an chuirp, fógraíonn siad bua a Ard-Rí; ní dhéantar iad a shárú riamh.

ਚਾਕਰੁ ਕਹੀਐ ਖਸਮ ਕਾ ਸਉਹੇ ਉਤਰ ਦੇਇ ॥

chaakar kaheeai khasam kaa sauhe utar dee |

An té a ghlaonn é féin ina sheirbhíseach dá Thiarna agus dá Mháistir, agus a labhrann go fiafánta leis,

ਵਜਹੁ ਗਵਾਏ ਆਪਣਾ ਤਖਤਿ ਨ ਬੈਸਹਿ ਸੇਇ ॥

vajahu gavaae aapanaa takhat na baiseh see |

forghéillfidh sé a thuarastal, agus ní bheidh sé ina shuí ar an ríchathaoir.

ਪ੍ਰੀਤਮ ਹਥਿ ਵਡਿਆਈਆ ਜੈ ਭਾਵੈ ਤੈ ਦੇਇ ॥

preetam hath vaddiaaeea jai bhaavai tai dee |

Tá mórgacht ghlórmhar i lámha mo Cháirde; Tugann sé, de réir an Pléisiúir a Will.

ਆਪਿ ਕਰੇ ਕਿਸੁ ਆਖੀਐ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ਕਰੇਇ ॥੪੫॥

aap kare kis aakheeai avar na koe karee |45|

Déanann sé é féin gach rud; cé eile ar cheart dúinn aghaidh a thabhairt air? Ní dhéanann aon duine eile rud ar bith. ||45||

ਬੀਜਉ ਸੂਝੈ ਕੋ ਨਹੀ ਬਹੈ ਦੁਲੀਚਾ ਪਾਇ ॥

beejau soojhai ko nahee bahai duleechaa paae |

Ní féidir liom a cheapadh ar aon duine eile a d'fhéadfadh a bheith ina suí ar na cúisíní ríoga.

ਨਰਕ ਨਿਵਾਰਣੁ ਨਰਹ ਨਰੁ ਸਾਚਉ ਸਾਚੈ ਨਾਇ ॥

narak nivaaran narah nar saachau saachai naae |

An Fear Uachtarach na bhfear eradicates ifreann; Tá Sé Fíor, agus is Fíor a Ainm.

ਵਣੁ ਤ੍ਰਿਣੁ ਢੂਢਤ ਫਿਰਿ ਰਹੀ ਮਨ ਮਹਿ ਕਰਉ ਬੀਚਾਰੁ ॥

van trin dtoodtat fir rahee man meh krau beechaar |

Chuaidh mé thart ag cuardach dó sna foraoisí agus sna móinéir; Déanaim machnamh air i m'intinn.

ਲਾਲ ਰਤਨ ਬਹੁ ਮਾਣਕੀ ਸਤਿਗੁਰ ਹਾਥਿ ਭੰਡਾਰੁ ॥

laal ratan bahu maanakee satigur haath bhanddaar |

Tá seoda an iliomad péarlaí, seoda agus emeralds i lámha an Fíor-Ghúrú.

ਊਤਮੁ ਹੋਵਾ ਪ੍ਰਭੁ ਮਿਲੈ ਇਕ ਮਨਿ ਏਕੈ ਭਾਇ ॥

aootam hovaa prabh milai ik man ekai bhaae |

Ag bualadh le Dia, tá mé ardaithe agus ardaithe; Is breá liom an t-Aon Tiarna aon-intinn.