Þegar röðin kemur að manni má enginn vera hér.
Leiðin er erfið og svikul; laugarnar og fjöllin eru ófær.
Líkami minn er fullur af göllum; Ég er að deyja úr sorg. Án dyggðar, hvernig get ég farið inn á heimili mitt?
Dyggðugir taka dyggð og hitta Guð; hvernig get ég hitt þá með ást?
Ef ég gæti verið eins og þeir, syngja og hugleiða í hjarta mínu um Drottin.
Hann er yfirfullur af göllum og göllum, en dyggðin býr líka innra með honum.
Án hins sanna sérfræðingur sér hann ekki dyggðir Guðs; hann syngur ekki Dýrðar dyggðir Guðs. ||44||
Hermenn Guðs sjá um heimili sín; laun þeirra eru fyrirfram ákveðin, áður en þau koma í heiminn.
Þeir þjóna sínum æðsta Drottni og meistara og fá ágóðann.
Þeir afneita græðgi, ágirnd og illsku og gleyma þeim úr huga sínum.
Í vígi líkamans boða þeir sigur æðsta konungs síns; þeir eru aldrei sigraðir.
Sá sem kallar sig þjón Drottins síns og meistara, en talar þó ögrandi við hann,
missir laun sín og situr ekki í hásætinu.
Dýrð mikilleiki hvílir í höndum ástvinar míns; Hann gefur, samkvæmt ánægju vilja hans.
Hann sjálfur gerir allt; hvern annan ættum við að tala við? Enginn annar gerir neitt. ||45||
Ég get ekki hugsað mér neinn annan, sem gæti setið á konungspúðunum.
Æðsti maður mannanna útrýmir helvíti; Hann er sannur og satt er nafn hans.
Ég ráfaði um og leitaði að honum í skógum og engjum; Ég íhuga hann í huga mínum.
Fjársjóðir óteljandi perla, gimsteina og smaragða eru í höndum hins sanna sérfræðings.
Þegar ég hitti Guð, er ég upphafinn og uppheftur; Ég elska hinn eina Drottin einlæglega.