Bhabha: Kung ang isang tao ay naghahanap, at pagkatapos ay naging Gurmukh, pagkatapos siya ay pumupunta upang manirahan sa tahanan ng kanyang sariling puso.
Bhabha: Ang paraan ng nakakatakot na mundo-karagatan ay mapanlinlang. Manatiling malaya sa pag-asa, sa gitna ng pag-asa, at ikaw ay tatawid.
Sa Biyaya ni Guru, naiintindihan ng isa ang kanyang sarili; sa ganitong paraan, nananatili siyang patay habang nabubuhay pa. ||41||
Sumisigaw para sa kayamanan at kayamanan ng Maya, sila ay namatay; pero hindi sumasama si Maya sa kanila.
Ang soul-swan ay bumangon at umalis, malungkot at nalulumbay, iniiwan ang kayamanan nito.
Ang huwad na isip ay hinahabol ng Mensahero ng Kamatayan; dinadala nito ang mga pagkakamali nito kapag napupunta.
Ang isip ay lumiliko sa loob, at sumasama sa isip, kapag ito ay may kabutihan.
Sumisigaw ng, "Akin, akin!", sila ay namatay, ngunit walang Pangalan, tanging sakit ang kanilang nasusumpungan.
Kaya't nasaan ang kanilang mga kuta, mansyon, palasyo at korte? Para silang short story.
O Nanak, kung wala ang Tunay na Pangalan, ang huwad ay darating at umalis.
Siya Mismo ay matalino at napakaganda; Siya mismo ay matalino at nakakaalam ng lahat. ||42||
Ang mga darating, ay dapat umalis sa wakas; sila ay dumarating at umalis, nanghihinayang at nagsisisi.
Dadaan sila sa 8.4 milyong species; ang bilang na ito ay hindi bumababa o tumataas.
Sila lamang ang maliligtas, na umiibig sa Panginoon.
Ang kanilang mga makamundong gusot ay natapos, at si Maya ay nasakop.
Sinomang nakikita, ay aalis; sino ang dapat kong maging kaibigan?
Iniaalay ko ang aking kaluluwa, at inilalagay ang aking katawan at isipan sa pag-aalay sa Kanya.
Ikaw ay walang hanggang matatag, O Lumikha, Panginoon at Guro; Sumasandal ako sa Iyong Suporta.
Nasakop ng kabutihan, pinapatay ang egotismo; puspos ng Salita ng Shabad, tinatanggihan ng isip ang mundo. ||43||
Ang mga hari o ang mga maharlika ay hindi mananatili; hindi mananatili ang mayaman o mahirap.