Maaroo, Unang Mehl:
Sa maraming panahon, kadiliman lamang ang namayani;
ang walang hanggan, walang katapusang Panginoon ay nasisipsip sa primal void.
Naupo siyang mag-isa at hindi naapektuhan sa ganap na kadiliman; hindi umiral ang mundo ng tunggalian. ||1||
Tatlumpu't anim na edad ang lumipas ng ganito.
Ginagawa Niya ang lahat na mangyari sa pamamagitan ng Kasiyahan ng Kanyang Kalooban.
Walang makikitang karibal sa Kaniya. Siya mismo ay walang katapusan at walang katapusan. ||2||
Nakatago ang Diyos sa buong apat na kapanahunan - unawaing mabuti ito.
Siya ay sumasaklaw sa bawat puso, at nakapaloob sa loob ng tiyan.
Ang Nag-iisang Panginoon ay nananaig sa buong panahon. Gaano kabihira ang mga nagmumuni-muni sa Guru, at naiintindihan ito. ||3||
Mula sa pagsasama ng tamud at itlog, nabuo ang katawan.
Mula sa pagsasama ng hangin, tubig at apoy, ang buhay na nilalang ay ginawa.
Siya mismo ay tumutugtog nang may kagalakan sa mansyon ng katawan; all the rest ay attachment lang sa kalawakan ni Maya. ||4||
Sa loob ng sinapupunan ng ina, nakabaligtad, ang mortal ay nagninilay sa Diyos.
Ang Inner-knower, ang Naghahanap ng mga puso, ang nakakaalam ng lahat.
Sa bawat paghinga, pinag-isipan niya ang Tunay na Pangalan, sa kaibuturan ng kanyang sarili, sa loob ng sinapupunan. ||5||
Siya ay naparito sa mundo upang matamo ang apat na dakilang pagpapala.
Dumating siya upang tumira sa tahanan ng Shiva at Shakti, enerhiya at bagay.
Ngunit nakalimutan niya ang Isang Panginoon, at natalo siya sa laro. Nakakalimutan ng bulag ang Naam, ang Pangalan ng Panginoon. ||6||
Namatay ang bata sa kanyang mga larong pambata.
Sila ay umiiyak at nagdadalamhati, na sinasabi na siya ay isang mapaglarong bata.
Binawi siya ng Panginoon na nagmamay-ari sa kanya. Ang mga umiiyak at nagdadalamhati ay nagkakamali. ||7||
Ano ang magagawa nila, kung mamatay siya sa kanyang kabataan?
Sumisigaw sila, "Akin siya, akin siya!"
Sila'y sumisigaw alang-alang kay Maya, at napahamak; ang kanilang buhay sa mundong ito ay isinumpa. ||8||
Ang kanilang itim na buhok ay tuluyang naging kulay abo.
Kung wala ang Pangalan, nawawala ang kanilang kayamanan, at pagkatapos ay umalis.
Sila ay masama ang pag-iisip at bulag - sila ay lubos na nasira; sila'y nasamsam, at sumisigaw sa sakit. ||9||
Ang taong nakakaunawa sa kanyang sarili, ay hindi umiiyak.
Kapag nakilala niya ang Tunay na Guru, saka niya naiintindihan.
Kung wala ang Guru, hindi nabubuksan ang mabibigat at matitigas na pinto. Ang pagkuha ng Salita ng Shabad, ang isa ay pinalaya. ||10||
Ang katawan ay tumatanda, at binubugbog na wala sa hugis.
Ngunit hindi siya nagmumuni-muni sa Panginoon, ang Kanyang tanging kaibigan, kahit na sa dulo.
Nakalimutan ang Naam, ang Pangalan ng Panginoon, siya ay umalis na ang kanyang mukha ay naitim. Ang mga huwad ay pinapahiya sa Hukuman ng Panginoon. ||11||
Nakalimutan ang Naam, ang mga huwad ay umalis.
Paparating at aalis, bumabagsak ang alikabok sa kanilang mga ulo.
Ang nobya ng kaluluwa ay hindi nakatagpo ng tahanan sa tahanan ng kanyang mga biyenan, ang mundo sa kabilang buhay; nagdurusa siya sa paghihirap sa mundong ito ng tahanan ng kanyang mga magulang. ||12||
Siya ay kumakain, nagbibihis at naglalaro nang masaya,
ngunit walang mapagmahal na debosyonal na pagsamba sa Panginoon, siya ay namatay na walang silbi.
Ang hindi nakikilala sa pagitan ng mabuti at masama, ay binubugbog ng Sugo ng Kamatayan; paano makakatakas ang sinuman dito? ||13||
Isang taong napagtatanto kung ano ang dapat niyang ariin, at kung ano ang dapat niyang iwanan,
ang pakikisama sa Guru, ay nalaman ang Salita ng Shabad, sa loob ng tahanan ng kanyang sarili.
Huwag tawaging masama ang sinuman; sundin ang ganitong paraan ng pamumuhay. Ang mga totoo ay hinuhusgahan ng Tunay na Panginoon bilang tunay. ||14||
Kung walang Katotohanan, walang magtatagumpay sa Hukuman ng Panginoon.
Sa pamamagitan ng Tunay na Shabad, ang isa ay nakadamit sa karangalan.
Siya ay nagpapatawad sa mga taong Kanyang kinalulugdan; pinapatahimik nila ang kanilang egotismo at pride. ||15||
Ang isa na napagtatanto ang Hukam ng Utos ng Diyos, sa pamamagitan ng Biyaya ng Guru,
nakikilala ang pamumuhay ng mga panahon.
O Nanak, awitin ang Naam, at tumawid sa kabilang panig. Dadalhin ka ng Tunay na Panginoon. ||16||1||7||
Ang Maru ay tradisyonal na inaawit sa larangan ng digmaan bilang paghahanda sa digmaan. Ang Raag na ito ay may likas na agresibo, na lumilikha ng isang panloob na lakas at kapangyarihan upang ipahayag at bigyang-diin ang katotohanan, anuman ang mga kahihinatnan. Ang likas na katangian ni Maru ay naghahatid ng kawalang-takot at lakas na nagsisiguro na ang katotohanan ay sinasalita, anuman ang halaga.