ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੧ ॥
maaroo mahalaa 1 |مارو، پھريون مھل:
ਕੇਤੇ ਜੁਗ ਵਰਤੇ ਗੁਬਾਰੈ ॥
kete jug varate gubaarai |ڪيترين ئي عمرن تائين، رڳو اونداهي غالب رهي؛
ਤਾੜੀ ਲਾਈ ਅਪਰ ਅਪਾਰੈ ॥
taarree laaee apar apaarai |لامحدود، لامحدود رب بنيادي خلا ۾ جذب ٿي ويو.
ਧੁੰਧੂਕਾਰਿ ਨਿਰਾਲਮੁ ਬੈਠਾ ਨਾ ਤਦਿ ਧੰਧੁ ਪਸਾਰਾ ਹੇ ॥੧॥
dhundhookaar niraalam baitthaa naa tad dhandh pasaaraa he |1|هو بلڪل اوندهه ۾ اڪيلو ۽ بي اثر بيٺو هو. تڪرار جي دنيا موجود نه هئي. ||1||
ਜੁਗ ਛਤੀਹ ਤਿਨੈ ਵਰਤਾਏ ॥
jug chhateeh tinai varataae |اهڙيءَ طرح ڇٽيهه سال گذري ويا.
ਜਿਉ ਤਿਸੁ ਭਾਣਾ ਤਿਵੈ ਚਲਾਏ ॥
jiau tis bhaanaa tivai chalaae |هو سڀ ڪجهه پنهنجي مرضيءَ سان ڪري ٿو.
ਤਿਸਹਿ ਸਰੀਕੁ ਨ ਦੀਸੈ ਕੋਈ ਆਪੇ ਅਪਰ ਅਪਾਰਾ ਹੇ ॥੨॥
tiseh sareek na deesai koee aape apar apaaraa he |2|هن جو ڪوبه حریف نظر نٿو اچي. هو پاڻ لامحدود ۽ لامحدود آهي. ||2||
ਗੁਪਤੇ ਬੂਝਹੁ ਜੁਗ ਚਤੁਆਰੇ ॥
gupate boojhahu jug chatuaare |خدا چارئي دور ۾ لڪيل آهي- ان ڳالهه کي چڱيءَ طرح سمجھو.
ਘਟਿ ਘਟਿ ਵਰਤੈ ਉਦਰ ਮਝਾਰੇ ॥
ghatt ghatt varatai udar majhaare |هو هر دل ۾ پکڙيل آهي، ۽ پيٽ ۾ سمايل آهي.
ਜੁਗੁ ਜੁਗੁ ਏਕਾ ਏਕੀ ਵਰਤੈ ਕੋਈ ਬੂਝੈ ਗੁਰ ਵੀਚਾਰਾ ਹੇ ॥੩॥
jug jug ekaa ekee varatai koee boojhai gur veechaaraa he |3|هڪ ۽ واحد رب سڄي عمر غالب آهي. ڪيڏا نه نرالا آهن، جيڪي گرو کي غور سان سمجهن ٿا. ||3||
ਬਿੰਦੁ ਰਕਤੁ ਮਿਲਿ ਪਿੰਡੁ ਸਰੀਆ ॥
bind rakat mil pindd sareea |نطفه ۽ آنڊا جي اتحاد مان، جسم ٺھيو.
ਪਉਣੁ ਪਾਣੀ ਅਗਨੀ ਮਿਲਿ ਜੀਆ ॥
paun paanee aganee mil jeea |هوا، پاڻي ۽ باهه جي ميلاپ مان جاندار پيدا ٿيو آهي.
ਆਪੇ ਚੋਜ ਕਰੇ ਰੰਗ ਮਹਲੀ ਹੋਰ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਪਸਾਰਾ ਹੇ ॥੪॥
aape choj kare rang mahalee hor maaeaa moh pasaaraa he |4|پاڻ بدن جي حويلي ۾ خوشيءَ سان کيڏندو آهي. باقي سڀ صرف مايا جي وسعت سان جڙيل آهي. ||4||
ਗਰਭ ਕੁੰਡਲ ਮਹਿ ਉਰਧ ਧਿਆਨੀ ॥
garabh kunddal meh uradh dhiaanee |ماءُ جي پيٽ ۾، مٿي تي، موتيءَ خدا جو ذڪر ڪيو.
ਆਪੇ ਜਾਣੈ ਅੰਤਰਜਾਮੀ ॥
aape jaanai antarajaamee |باطن جو ڄاڻو، دلين کي ڳوليندڙ، سڀ ڪجهه ڄاڻي ٿو.
ਸਾਸਿ ਸਾਸਿ ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਸਮਾਲੇ ਅੰਤਰਿ ਉਦਰ ਮਝਾਰਾ ਹੇ ॥੫॥
saas saas sach naam samaale antar udar majhaaraa he |5|هر ساهه سان، هن سچي نالي تي غور ڪيو، پنهنجي اندر اندر، پيٽ جي اندر. ||5||
ਚਾਰਿ ਪਦਾਰਥ ਲੈ ਜਗਿ ਆਇਆ ॥
chaar padaarath lai jag aaeaa |هو چار عظيم نعمتون حاصل ڪرڻ لاءِ دنيا ۾ آيو.
ਸਿਵ ਸਕਤੀ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਪਾਇਆ ॥
siv sakatee ghar vaasaa paaeaa |هو شيو ۽ شڪتي، توانائي ۽ مادي جي گهر ۾ رهڻ آيو.
ਏਕੁ ਵਿਸਾਰੇ ਤਾ ਪਿੜ ਹਾਰੇ ਅੰਧੁਲੈ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਾ ਹੇ ॥੬॥
ek visaare taa pirr haare andhulai naam visaaraa he |6|پر هن هڪ رب کي وساري ڇڏيو، ۽ هن راند کي وڃائي ڇڏيو آهي. انڌو ماڻهو رب جو نالو وساري ڇڏي ٿو. ||6||
ਬਾਲਕੁ ਮਰੈ ਬਾਲਕ ਕੀ ਲੀਲਾ ॥
baalak marai baalak kee leelaa |ٻار پنهنجي ٻاراڻي راند ۾ مري ويندو آهي.
ਕਹਿ ਕਹਿ ਰੋਵਹਿ ਬਾਲੁ ਰੰਗੀਲਾ ॥
keh keh roveh baal rangeelaa |اهي روئندا ۽ ماتم ڪندا، چون ٿا ته هو هڪ اهڙو رانديڪو ٻار هو.
ਜਿਸ ਕਾ ਸਾ ਸੋ ਤਿਨ ਹੀ ਲੀਆ ਭੂਲਾ ਰੋਵਣਹਾਰਾ ਹੇ ॥੭॥
jis kaa saa so tin hee leea bhoolaa rovanahaaraa he |7|رب جو مالڪ کيس واپس وٺي ويو آهي. روئڻ ۽ ماتم ڪرڻ وارا غلط آهن. ||7||
ਭਰਿ ਜੋਬਨਿ ਮਰਿ ਜਾਹਿ ਕਿ ਕੀਜੈ ॥
bhar joban mar jaeh ki keejai |اهي ڇا ڪري سگهندا، جيڪڏهن هو پنهنجي جوانيء ۾ مري وڃي؟
ਮੇਰਾ ਮੇਰਾ ਕਰਿ ਰੋਵੀਜੈ ॥
meraa meraa kar roveejai |اهي رڙيون ڪن ٿا، "هن جو آهي، هو منهنجو آهي!"
ਮਾਇਆ ਕਾਰਣਿ ਰੋਇ ਵਿਗੂਚਹਿ ਧ੍ਰਿਗੁ ਜੀਵਣੁ ਸੰਸਾਰਾ ਹੇ ॥੮॥
maaeaa kaaran roe vigoocheh dhrig jeevan sansaaraa he |8|روئي روئي روئي مايا لاءِ، برباد ٿي ويا. انهن جي زندگي هن دنيا ۾ لعنت آهي. ||8||
ਕਾਲੀ ਹੂ ਫੁਨਿ ਧਉਲੇ ਆਏ ॥
kaalee hoo fun dhaule aae |انهن جا ڪارا وار آخرڪار ڳاڙهو ٿي ويندا آهن.
ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਗਥੁ ਗਇਆ ਗਵਾਏ ॥
vin naavai gath geaa gavaae |نالي جي بغير، اهي پنهنجو مال وڃائي ڇڏيندا آهن، ۽ پوء ڇڏيندا آهن.
ਦੁਰਮਤਿ ਅੰਧੁਲਾ ਬਿਨਸਿ ਬਿਨਾਸੈ ਮੂਠੇ ਰੋਇ ਪੂਕਾਰਾ ਹੇ ॥੯॥
duramat andhulaa binas binaasai mootthe roe pookaaraa he |9|اهي بڇڙا ۽ انڌا آهن - اهي مڪمل طور تي برباد آهن؛ اھي لُٽي ويا آھن، ۽ درد ۾ رڙ ڪن ٿا. ||9||
ਆਪੁ ਵੀਚਾਰਿ ਨ ਰੋਵੈ ਕੋਈ ॥
aap veechaar na rovai koee |جيڪو پاڻ کي سمجهي، روئي نه ٿو.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਤ ਸੋਝੀ ਹੋਈ ॥
satigur milai ta sojhee hoee |جڏهن هو سچي گرو سان ملي ٿو، تڏهن هو سمجهي ٿو.
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਬਜਰ ਕਪਾਟ ਨ ਖੂਲਹਿ ਸਬਦਿ ਮਿਲੈ ਨਿਸਤਾਰਾ ਹੇ ॥੧੦॥
bin gur bajar kapaatt na khooleh sabad milai nisataaraa he |10|گرو جي بغير، ڳري، سخت دروازا نه کليل آهن. سَبَدَ جي ڪلام کي حاصل ڪرڻ سان، انسان آزاد ٿئي ٿو. ||10||
ਬਿਰਧਿ ਭਇਆ ਤਨੁ ਛੀਜੈ ਦੇਹੀ ॥
biradh bheaa tan chheejai dehee |جسم پوڙهو ٿي وڃي ٿو، ۽ شڪل کان ڪٽجي وڃي ٿو.
ਰਾਮੁ ਨ ਜਪਈ ਅੰਤਿ ਸਨੇਹੀ ॥
raam na japee ant sanehee |پر هو آخر ۾ به رب، سندس واحد دوست، تي غور نٿو ڪري.
ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿ ਚਲੈ ਮੁਹਿ ਕਾਲੈ ਦਰਗਹ ਝੂਠੁ ਖੁਆਰਾ ਹੇ ॥੧੧॥
naam visaar chalai muhi kaalai daragah jhootth khuaaraa he |11|رب جي نالي کي وساري، منهن ڪارو ڪري ڇڏي ٿو. ڪوڙا رب جي درٻار ۾ خوار ٿين ٿا. ||11||
ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿ ਚਲੈ ਕੂੜਿਆਰੋ ॥
naam visaar chalai koorriaaro |نالي کي وسارڻ سان، ڪوڙا ماڻهو هليا ويندا آهن.
ਆਵਤ ਜਾਤ ਪੜੈ ਸਿਰਿ ਛਾਰੋ ॥
aavat jaat parrai sir chhaaro |اچڻ ۽ وڃڻ، مٽي سندن مٿي تي پوي ٿو.
ਸਾਹੁਰੜੈ ਘਰਿ ਵਾਸੁ ਨ ਪਾਏ ਪੇਈਅੜੈ ਸਿਰਿ ਮਾਰਾ ਹੇ ॥੧੨॥
saahurarrai ghar vaas na paae peeearrai sir maaraa he |12|روح جي ڪنوار کي پنهنجي سسر جي گهر ۾، دنيا آخرت ۾ ڪوبه گهر نه ملندو آهي. هوءَ پنهنجي ماءُ پيءُ جي گهر جي هن دنيا ۾ اذيت ۾ مبتلا آهي. ||12||
ਖਾਜੈ ਪੈਝੈ ਰਲੀ ਕਰੀਜੈ ॥
khaajai paijhai ralee kareejai |هوءَ کائي ٿي، ڪپڙا پائي ٿي ۽ خوشي سان کيڏي ٿي،
ਬਿਨੁ ਅਭ ਭਗਤੀ ਬਾਦਿ ਮਰੀਜੈ ॥
bin abh bhagatee baad mareejai |پر رب جي عبادت کان سواءِ، هوءَ بيڪار مري ٿي.
ਸਰ ਅਪਸਰ ਕੀ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣੈ ਜਮੁ ਮਾਰੇ ਕਿਆ ਚਾਰਾ ਹੇ ॥੧੩॥
sar apasar kee saar na jaanai jam maare kiaa chaaraa he |13|جيڪو چڱائي ۽ بديءَ ۾ فرق نه ٿو ڪري، تنهن کي موت جي رسول طرفان ماريو ويو آهي. ان مان ڪو ڪيئن بچي سگهي ٿو؟ ||13||
ਪਰਵਿਰਤੀ ਨਰਵਿਰਤਿ ਪਛਾਣੈ ॥
paraviratee naravirat pachhaanai |جيڪو ڄاڻي ٿو ته هن وٽ ڇا آهي، ۽ ڇا ڇڏڻو آهي،
ਗੁਰ ਕੈ ਸੰਗਿ ਸਬਦਿ ਘਰੁ ਜਾਣੈ ॥
gur kai sang sabad ghar jaanai |گروءَ سان صحبت ڪري، پنهنجي ذات جي گهر ۾، ڪلام جي ڄاڻ حاصل ڪري ٿو.
ਕਿਸ ਹੀ ਮੰਦਾ ਆਖਿ ਨ ਚਲੈ ਸਚਿ ਖਰਾ ਸਚਿਆਰਾ ਹੇ ॥੧੪॥
kis hee mandaa aakh na chalai sach kharaa sachiaaraa he |14|ڪنهن ٻئي کي بڇڙو نه سڏيو؛ زندگي جي هن طريقي جي پيروي ڪريو. جيڪي سچا آھن تن کي سچو پالڻھار سچو سمجھي ٿو. ||14||
ਸਾਚ ਬਿਨਾ ਦਰਿ ਸਿਝੈ ਨ ਕੋਈ ॥
saach binaa dar sijhai na koee |سچائيءَ کان سواءِ ڪو به رب جي درٻار ۾ ڪامياب نٿو ٿئي.
ਸਾਚ ਸਬਦਿ ਪੈਝੈ ਪਤਿ ਹੋਈ ॥
saach sabad paijhai pat hoee |سچي شَبَدَ جي ذريعي، عزت ۾ لٿل آهي.
ਆਪੇ ਬਖਸਿ ਲਏ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਹਉਮੈ ਗਰਬੁ ਨਿਵਾਰਾ ਹੇ ॥੧੫॥
aape bakhas le tis bhaavai haumai garab nivaaraa he |15|جن کان راضي ٿئي ٿو تن کي معاف ڪري ٿو. اهي پنهنجي غرور ۽ غرور کي خاموش ڪن ٿا. ||15||
ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਹੁਕਮੁ ਪਛਾਣੈ ॥
gur kirapaa te hukam pachhaanai |جيڪو گروءَ جي مهربانيءَ سان خدا جي حڪم کي محسوس ڪري ٿو،
ਜੁਗਹ ਜੁਗੰਤਰ ਕੀ ਬਿਧਿ ਜਾਣੈ ॥
jugah jugantar kee bidh jaanai |عمر جي طرز زندگي جي خبر پوي ٿي.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਜਪਹੁ ਤਰੁ ਤਾਰੀ ਸਚੁ ਤਾਰੇ ਤਾਰਣਹਾਰਾ ਹੇ ॥੧੬॥੧॥੭॥
naanak naam japahu tar taaree sach taare taaranahaaraa he |16|1|7|اي نانڪ، نالو ڳايو، ۽ ٻئي طرف پار ڪر. سچو رب توهان کي پار ڪري ڇڏيندو. ||16||1||7||
راگ مارو
مارو روايتي طور تي جنگ جي تياري ۾ جنگ جي ميدان تي ڳايو ويندو هو. هي راگ هڪ جارحاڻي نوعيت جو آهي، جيڪو نتيجن جي پرواهه ڪرڻ کان سواءِ، سچ جي اظهار ۽ زور ڏيڻ جي اندروني طاقت ۽ طاقت پيدا ڪري ٿو. مارو جي فطرت بي خوفي ۽ طاقت جو پيغام ڏئي ٿي جيڪا يقيني بڻائي ٿي ته سچ ڳالهايو وڃي، ڪابه قيمت ناهي.