پر هو مري وڃي ٿو، ۽ مقدس ڌاڳو ٽٽي پوي ٿو، ۽ روح ان کان سواء نڪري ٿو. ||1||
پهرين مهل:
هو هزارين چوريون، هزارين زنا، هزارين ڪوڙ ۽ هزارين بدمعاشيون ڪري ٿو.
هو رات ڏينهن هزارين ٺڳيون ۽ ڳجهيون ڪارناما سرانجام ڏئي ٿو، پنهنجي ساٿين جي خلاف.
ڌاڳو ڪپهه مان ڦٽي ٿو، ۽ برهمڻ اچي ان کي موڙي ٿو.
ٻڪري کي ماريو ويندو آهي، پکا ۽ کائي ويندو آهي، ۽ پوء هرڪو چوي ٿو، "مقدس ڌاڳو وجهي."
جڏهن اهو ختم ٿي ويندو آهي، ان کي اڇلايو ويندو آهي، ۽ ٻيو هڪ لڳايو ويندو آهي.
اي نانڪ، ڌاڳو نه ٽٽندو، جيڪڏهن ان ۾ ڪا حقيقي طاقت هجي. ||2||
پهرين مهل:
نالو مڃڻ سان عزت ملي ٿي. رب جي ساراهه ئي سچو مقدس سلسلو آهي.
رب جي درٻار ۾ اهڙو مقدس ڌاڳو پائڻ آهي. اهو ڪڏهن به نه ڀڃندو. ||3||
پهرين مهل:
جنسي عضون لاءِ ڪوبه مقدس ڌاڳو ناهي ۽ نه عورت لاءِ.
ماڻهوءَ جي ڏاڙهيءَ تي روز اُڇلائبو آهي.
پيرن لاءِ مقدس ڌاڳو ناهي ۽ هٿن لاءِ ڌاڳو ناهي.
نه زبان لاءِ ڌاڳو ۽ نه اکين لاءِ ڌاڳو.
برهمڻ پاڻ بغير ڪنهن مقدس سلسلي جي دنيا ۾ وڃي ٿو.
ڌاڙن کي موڙي، ٻين تي رکي ٿو.
هو شاديون ڪرائڻ لاءِ رقم وٺندو آهي.
انهن جي نسلن کي پڙهي، هو انهن کي رستو ڏيکاري ٿو.