फसन् अपि सः भोजनं चोदति; न अवगच्छति।
यदि सत्यगुरुं मिलति तर्हि चक्षुषा पश्यति।
मत्स्य इव मृत्युपाशं गृह्यते ।
अन्यस्मात् मोक्षं मा याचस्व गुरुमहादाता विहाय।
पुनः पुनः सः आगच्छति; पुनः पुनः, सः गच्छति।
एकस्य भगवतः प्रेम्णि लीनः भव, तस्मिन् प्रेम्णा एव केन्द्रितः भव।
एवं त्वं त्राता भविष्यसि, पुनः जाले न पतिष्यसि। ||३९||
सा आह्वयति, "भ्राता, हे भ्राता - तिष्ठ, हे भ्राता!" परन्तु सः परदेशीयः भवति।
तस्याः भ्राता स्वगृहं प्रति गच्छति, तस्य भगिनी च विरहदुःखेन दहति ।
अस्मिन् जगति पितुः गृहे कन्या निर्दोषा आत्मा वधूः स्वस्य युवा पतिं प्रभुं प्रेम करोति।
यदि त्वं पतिं भगवन्तं स्पृहयसि, हे आत्मा वधू, तदा सत्गुरुं प्रेम्णा सेवस्व।
कथं दुर्लभाः आध्यात्मिकबुद्धयः, ये सत्यगुरुं मिलन्ति, यथार्थतया च अवगच्छन्ति।
सर्वं गौरवपूर्णं माहात्म्यं भगवतः स्वामिनश्च हस्ते एव तिष्ठति। तान् प्रयच्छति, यदा सः प्रसन्नः भवति।
गुरुबनिवचनं चिन्तयन्तः कथं दुर्लभाः; ते गुरमुखाः भवन्ति।
इति परमात्मनः बाणी; तया माध्यमेन स्वस्य अन्तःकरणस्य गृहे एव निवसति। ||४०||
भग्नं विभज्य च सृजति पुनः सृजति च; सृजन्, सः पुनः विदारयति। ध्वस्तं सृजति, निर्मितं च विध्वंसति।
सः पूर्णानि कुण्डानि शोषयति, पुनः शुष्कानि टङ्कणानि पूरयति। सः सर्वशक्तिमान् स्वतन्त्रः च अस्ति।
संशयमोहिताः ते उन्मत्ताः अभवन्; दैवं विना किं लभन्ते ?
गुरमुखाः जानन्ति यत् ईश्वरः तारं धारयति; यत्र यत्र कर्षति तत्र तत्र गन्तव्यम्।
ये भगवतः महिमा स्तुतिं गायन्ति, ते तस्य प्रेम्णा सदा ओतप्रोताः भवन्ति; ते पुनः कदापि पश्चातापं न कुर्वन्ति।