سوہلا صاحب

(صفحو: 2)

ਗਗਨ ਮੈ ਥਾਲੁ ਰਵਿ ਚੰਦੁ ਦੀਪਕ ਬਨੇ ਤਾਰਿਕਾ ਮੰਡਲ ਜਨਕ ਮੋਤੀ ॥

gagan mai thaal rav chand deepak bane taarikaa manddal janak motee |

آسمان جي ان ڪائناتي پليٽ تي سج ۽ چنڊ چراغ آهن. تارا ۽ انهن جا مدار، جڙيل موتي آهن.

ਧੂਪੁ ਮਲਆਨਲੋ ਪਵਣੁ ਚਵਰੋ ਕਰੇ ਸਗਲ ਬਨਰਾਇ ਫੂਲੰਤ ਜੋਤੀ ॥੧॥

dhoop malaanalo pavan chavaro kare sagal banaraae foolant jotee |1|

هوا ۾ چندن جي خوشبوءِ مندر جي خوشبوءِ آهي، ۽ هوا آهي پنن. دنيا جا سڀ ٻوٽا قربان گاهه جا گل آهن، اي روشنيءَ واري رب، تو کي نذر ڪرڻ لاءِ. ||1||

ਕੈਸੀ ਆਰਤੀ ਹੋਇ ॥ ਭਵ ਖੰਡਨਾ ਤੇਰੀ ਆਰਤੀ ॥

kaisee aaratee hoe | bhav khanddanaa teree aaratee |

هيءَ ڪهڙي سهڻي آرتي، ڏيئا ٻاري عبادت جي خدمت آهي! اي خوف جي ناس ڪندڙ، هي توهان جي روشني جي تقريب آهي.

ਅਨਹਤਾ ਸਬਦ ਵਾਜੰਤ ਭੇਰੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

anahataa sabad vaajant bheree |1| rahaau |

شبد جو اڻڄاتل آواز، مندر جي ڊرم جو وائبريشن آهي. ||1||روڪ||

ਸਹਸ ਤਵ ਨੈਨ ਨਨ ਨੈਨ ਹਹਿ ਤੋਹਿ ਕਉ ਸਹਸ ਮੂਰਤਿ ਨਨਾ ਏਕ ਤੁੋਹੀ ॥

sahas tav nain nan nain heh tohi kau sahas moorat nanaa ek tuohee |

تو وٽ هزارين اکيون آهن، پر تنهن هوندي به تو وٽ اکيون ناهن. توهان وٽ هزارين روپ آهن، پر توهان وٽ هڪ به ناهي.

ਸਹਸ ਪਦ ਬਿਮਲ ਨਨ ਏਕ ਪਦ ਗੰਧ ਬਿਨੁ ਸਹਸ ਤਵ ਗੰਧ ਇਵ ਚਲਤ ਮੋਹੀ ॥੨॥

sahas pad bimal nan ek pad gandh bin sahas tav gandh iv chalat mohee |2|

توهان وٽ هزارين پير آهن، پر تنهن هوندي به توهان جو هڪ پير به ناهي. توهان کي نڪ ناهي، پر توهان وٽ هزارين نڪ آهن. توھان جي ھيءَ راند مون کي داخل ڪري ٿي. ||2||

ਸਭ ਮਹਿ ਜੋਤਿ ਜੋਤਿ ਹੈ ਸੋਇ ॥

sabh meh jot jot hai soe |

سڀني جي وچ ۾ روشني آهي - تون آهين اها روشني.

ਤਿਸ ਦੈ ਚਾਨਣਿ ਸਭ ਮਹਿ ਚਾਨਣੁ ਹੋਇ ॥

tis dai chaanan sabh meh chaanan hoe |

هن روشنيءَ سان، اها روشني سڀني جي اندر روشن آهي.

ਗੁਰ ਸਾਖੀ ਜੋਤਿ ਪਰਗਟੁ ਹੋਇ ॥

gur saakhee jot paragatt hoe |

گرو جي تعليمات جي ذريعي، روشني وڌي ٿي.

ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਸੁ ਆਰਤੀ ਹੋਇ ॥੩॥

jo tis bhaavai su aaratee hoe |3|

جيڪو هن کي وڻندو آهي، اهو ئي چراغ جلائي عبادت آهي. ||3||

ਹਰਿ ਚਰਣ ਕਵਲ ਮਕਰੰਦ ਲੋਭਿਤ ਮਨੋ ਅਨਦਿਨੁੋ ਮੋਹਿ ਆਹੀ ਪਿਆਸਾ ॥

har charan kaval makarand lobhit mano anadinuo mohi aahee piaasaa |

منهنجو ذهن رب جي ماکيءَ جي مٺي لوٽس جي پيرن سان پکڙيل آهي. ڏينهن رات، مان اُن لاءِ اُڃايل آهيان.

ਕ੍ਰਿਪਾ ਜਲੁ ਦੇਹਿ ਨਾਨਕ ਸਾਰਿੰਗ ਕਉ ਹੋਇ ਜਾ ਤੇ ਤੇਰੈ ਨਾਇ ਵਾਸਾ ॥੪॥੩॥

kripaa jal dehi naanak saaring kau hoe jaa te terai naae vaasaa |4|3|

نانڪ، اڃايل گيت پکيءَ تي پنهنجي رحمت جو پاڻي ڏي، ته جيئن هو تنهنجي نالي ۾ اچي آباد ٿئي. ||4||3||

ਰਾਗੁ ਗਉੜੀ ਪੂਰਬੀ ਮਹਲਾ ੪ ॥

raag gaurree poorabee mahalaa 4 |

راگ گوري پوربي، چوٿين مهل:

ਕਾਮਿ ਕਰੋਧਿ ਨਗਰੁ ਬਹੁ ਭਰਿਆ ਮਿਲਿ ਸਾਧੂ ਖੰਡਲ ਖੰਡਾ ਹੇ ॥

kaam karodh nagar bahu bhariaa mil saadhoo khanddal khanddaa he |

جسم-ڳوٺ ڪاوڙ ۽ جنسي خواهشن سان ڀريل آهي. اهي ٽڪر ٽڪرا ٽڪرا ٿي ويا هئا جڏهن منهنجي حضور سان ملاقات ڪئي.

ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਤ ਲਿਖੇ ਗੁਰੁ ਪਾਇਆ ਮਨਿ ਹਰਿ ਲਿਵ ਮੰਡਲ ਮੰਡਾ ਹੇ ॥੧॥

poorab likhat likhe gur paaeaa man har liv manddal manddaa he |1|

اڳيئي مقرر ڪيل تقدير سان، مون گروءَ سان ملاقات ڪئي آهي. مان رب جي محبت جي دائري ۾ داخل ٿي چڪو آهيان. ||1||

ਕਰਿ ਸਾਧੂ ਅੰਜੁਲੀ ਪੁਨੁ ਵਡਾ ਹੇ ॥

kar saadhoo anjulee pun vaddaa he |

پاڪ پير صاحب کي سلام ڪريو پنھنجي ھٿن سان گڏ دٻايو؛ هي هڪ عظيم قابليت جو عمل آهي.

ਕਰਿ ਡੰਡਉਤ ਪੁਨੁ ਵਡਾ ਹੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

kar ddanddaut pun vaddaa he |1| rahaau |

هن جي اڳيان سجدو ڪريو؛ هي واقعي هڪ نيڪ عمل آهي. ||1||روڪ||

ਸਾਕਤ ਹਰਿ ਰਸ ਸਾਦੁ ਨ ਜਾਣਿਆ ਤਿਨ ਅੰਤਰਿ ਹਉਮੈ ਕੰਡਾ ਹੇ ॥

saakat har ras saad na jaaniaa tin antar haumai kanddaa he |

بدڪردار شاڪتا، بي ايمان سنسڪرت، رب جي عظيم ذات جو ذائقو نٿا ڄاڻن. اُنهن جي اندر ۾ انا پرستي جو ڪُنڊو پيو آهي.

ਜਿਉ ਜਿਉ ਚਲਹਿ ਚੁਭੈ ਦੁਖੁ ਪਾਵਹਿ ਜਮਕਾਲੁ ਸਹਹਿ ਸਿਰਿ ਡੰਡਾ ਹੇ ॥੨॥

jiau jiau chaleh chubhai dukh paaveh jamakaal saheh sir ddanddaa he |2|

جيترو وڌيڪ اھي ھلندا آھن، اوترو ئي انھن کي اونڌو ڪري ڇڏيندو آھي، ۽ وڌيڪ اھي درد ۾ مبتلا ٿيندا آھن، آخر ۾، موت جو رسول انھن جي سرن تي پنھنجي ڪلب کي ٽوڙيندو آھي. ||2||

ਹਰਿ ਜਨ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਣੇ ਦੁਖੁ ਜਨਮ ਮਰਣ ਭਵ ਖੰਡਾ ਹੇ ॥

har jan har har naam samaane dukh janam maran bhav khanddaa he |

رب جا عاجز بندا رب، هار، هار جي نالي ۾ جذب ٿيندا آهن. ڄمڻ جو درد ۽ موت جو خوف ختم ٿي ويندو آهي.