آنند صاحب

(صفحو: 9)

ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਿਤ ਜਪਿਹੁ ਜੀਅਹੁ ਲਾਹਾ ਖਟਿਹੁ ਦਿਹਾੜੀ ॥

har har nit japihu jeeahu laahaa khattihu dihaarree |

رب تي مسلسل غور ڪر، هار، هار، اي منهنجي جان، ۽ تون روزانو پنهنجو منافعو گڏ ڪندين.

ਏਹੁ ਧਨੁ ਤਿਨਾ ਮਿਲਿਆ ਜਿਨ ਹਰਿ ਆਪੇ ਭਾਣਾ ॥

ehu dhan tinaa miliaa jin har aape bhaanaa |

اھا دولت انھن کي ملي ٿي جيڪي رب جي رضا ۾ راضي آھن.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਰਾਸਿ ਮੇਰੀ ਮਨੁ ਹੋਆ ਵਣਜਾਰਾ ॥੩੧॥

kahai naanak har raas meree man hoaa vanajaaraa |31|

نانڪ چوي ٿو، رب منهنجو سرمايو آهي، ۽ منهنجو ذهن سوداگر آهي. ||31||

ਏ ਰਸਨਾ ਤੂ ਅਨ ਰਸਿ ਰਾਚਿ ਰਹੀ ਤੇਰੀ ਪਿਆਸ ਨ ਜਾਇ ॥

e rasanaa too an ras raach rahee teree piaas na jaae |

اي منهنجي زبان، تون ٻين ذوقن ۾ مشغول آهين، پر تنهنجي اڃ نه لڌي آهي.

ਪਿਆਸ ਨ ਜਾਇ ਹੋਰਤੁ ਕਿਤੈ ਜਿਚਰੁ ਹਰਿ ਰਸੁ ਪਲੈ ਨ ਪਾਇ ॥

piaas na jaae horat kitai jichar har ras palai na paae |

توهان جي اڃ ڪنهن به طريقي سان نه ٿيندي، جيستائين توهان رب جي لطيف جوهر کي حاصل نه ڪيو.

ਹਰਿ ਰਸੁ ਪਾਇ ਪਲੈ ਪੀਐ ਹਰਿ ਰਸੁ ਬਹੁੜਿ ਨ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਲਾਗੈ ਆਇ ॥

har ras paae palai peeai har ras bahurr na trisanaa laagai aae |

جيڪڏهن توهان رب جي نفيس جوهر کي حاصل ڪيو ۽ رب جي هن جوهر ۾ پيئو، توهان کي ٻيهر خواهش کان پريشان نه ٿيندي.

ਏਹੁ ਹਰਿ ਰਸੁ ਕਰਮੀ ਪਾਈਐ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਜਿਸੁ ਆਇ ॥

ehu har ras karamee paaeeai satigur milai jis aae |

رب جو هي ذهين جوهر سٺي ڪرم سان تڏهن حاصل ٿئي ٿو، جڏهن سچي گروءَ سان ملاقات ٿئي ٿي.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਹੋਰਿ ਅਨ ਰਸ ਸਭਿ ਵੀਸਰੇ ਜਾ ਹਰਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥੩੨॥

kahai naanak hor an ras sabh veesare jaa har vasai man aae |32|

نانڪ فرمائي ٿو ته، ٻيا سڀ ذوق ۽ ذوق وسري ويندا آهن، جڏهن ذهن ۾ رب اچي ويندو آهي. ||32||

ਏ ਸਰੀਰਾ ਮੇਰਿਆ ਹਰਿ ਤੁਮ ਮਹਿ ਜੋਤਿ ਰਖੀ ਤਾ ਤੂ ਜਗ ਮਹਿ ਆਇਆ ॥

e sareeraa meriaa har tum meh jot rakhee taa too jag meh aaeaa |

اي منهنجا جسم، رب پنهنجي نور کي تو ۾ ڦهلائي ڇڏيو، ۽ پوء تون دنيا ۾ آيو.

ਹਰਿ ਜੋਤਿ ਰਖੀ ਤੁਧੁ ਵਿਚਿ ਤਾ ਤੂ ਜਗ ਮਹਿ ਆਇਆ ॥

har jot rakhee tudh vich taa too jag meh aaeaa |

رب پنهنجي روشني توهان ۾ ڦهلائي، ۽ پوء توهان دنيا ۾ آيا.

ਹਰਿ ਆਪੇ ਮਾਤਾ ਆਪੇ ਪਿਤਾ ਜਿਨਿ ਜੀਉ ਉਪਾਇ ਜਗਤੁ ਦਿਖਾਇਆ ॥

har aape maataa aape pitaa jin jeeo upaae jagat dikhaaeaa |

رب پاڻ توهان جي ماء آهي، ۽ هو پاڻ توهان جو پيء آهي؛ هن مخلوقات کي پيدا ڪيو، ۽ دنيا کي ظاهر ڪيو.

ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਬੁਝਿਆ ਤਾ ਚਲਤੁ ਹੋਆ ਚਲਤੁ ਨਦਰੀ ਆਇਆ ॥

guraparasaadee bujhiaa taa chalat hoaa chalat nadaree aaeaa |

گروءَ جي مهربانيءَ سان، ڪي سمجھن ٿا، ۽ پوءِ اِهو ڏيکاءُ آهي. اهو صرف هڪ شو وانگر لڳي ٿو.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਕਾ ਮੂਲੁ ਰਚਿਆ ਜੋਤਿ ਰਾਖੀ ਤਾ ਤੂ ਜਗ ਮਹਿ ਆਇਆ ॥੩੩॥

kahai naanak srisatt kaa mool rachiaa jot raakhee taa too jag meh aaeaa |33|

نانڪ چوي ٿو، هن ڪائنات جو بنياد رکيو، ۽ پنهنجي روشني ڦهلائي، ۽ پوء توهان دنيا ۾ آيا. ||33||

ਮਨਿ ਚਾਉ ਭਇਆ ਪ੍ਰਭ ਆਗਮੁ ਸੁਣਿਆ ॥

man chaau bheaa prabh aagam suniaa |

خدا جي اچڻ جو ٻڌي، منهنجو دماغ خوش ٿي ويو آهي.

ਹਰਿ ਮੰਗਲੁ ਗਾਉ ਸਖੀ ਗ੍ਰਿਹੁ ਮੰਦਰੁ ਬਣਿਆ ॥

har mangal gaau sakhee grihu mandar baniaa |

اي منهنجا ساٿيو، رب جي استقبال لاءِ خوشي جا گيت ڳايو؛ منهنجو گهر رب جي حويلي بڻجي ويو آهي.

ਹਰਿ ਗਾਉ ਮੰਗਲੁ ਨਿਤ ਸਖੀਏ ਸੋਗੁ ਦੂਖੁ ਨ ਵਿਆਪਏ ॥

har gaau mangal nit sakhee sog dookh na viaape |

اي منهنجا ساٿيو، رب جي استقبال لاءِ خوشيءَ جا گيت مسلسل ڳائيندا رهو، ۽ توهان کي ڏک ۽ تڪليف نه پهچندي.

ਗੁਰ ਚਰਨ ਲਾਗੇ ਦਿਨ ਸਭਾਗੇ ਆਪਣਾ ਪਿਰੁ ਜਾਪਏ ॥

gur charan laage din sabhaage aapanaa pir jaape |

اهو ڏينهن مبارڪ آهي، جڏهن مان گرو جي پيرن سان جڙيل آهيان ۽ پنهنجي مڙس جو غور ڪيو.

ਅਨਹਤ ਬਾਣੀ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਜਾਣੀ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਹਰਿ ਰਸੁ ਭੋਗੋ ॥

anahat baanee gur sabad jaanee har naam har ras bhogo |

مون کي اڻڄاتل آواز جي موجوده ۽ گرو جي لفظ جي ڪلام جي خبر آئي آهي؛ مان رب جي نالي جي عظيم ذات مان لطف اندوز آهيان.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਪ੍ਰਭੁ ਆਪਿ ਮਿਲਿਆ ਕਰਣ ਕਾਰਣ ਜੋਗੋ ॥੩੪॥

kahai naanak prabh aap miliaa karan kaaran jogo |34|

چوي ٿو نانڪ، خدا پاڻ مون کي مليو آهي. هو ڪرڻ وارو آهي، سببن جو ڪارڻ آهي. ||34||

ਏ ਸਰੀਰਾ ਮੇਰਿਆ ਇਸੁ ਜਗ ਮਹਿ ਆਇ ਕੈ ਕਿਆ ਤੁਧੁ ਕਰਮ ਕਮਾਇਆ ॥

e sareeraa meriaa is jag meh aae kai kiaa tudh karam kamaaeaa |

اي منهنجا جسم، تون هن دنيا ۾ ڇو آيو آهين؟ توهان ڪهڙا عمل ڪيا آهن؟