آنند صاحب

(صفحو: 8)

ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਸੇ ਜਨ ਜਾਗੇ ਜਿਨਾ ਹਰਿ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਬੋਲਹਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ॥

gur kirapaa te se jan jaage jinaa har man vasiaa boleh amrit baanee |

اهي عاجز جاڳندا ۽ باشعور رهن ٿا، جن جي ذهنن ۾، گرو جي مهربانيءَ سان، رب رهي ٿو. اهي گرو جي باني جو شاندار ڪلام ڳائين ٿا.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸੋ ਤਤੁ ਪਾਏ ਜਿਸ ਨੋ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਲਿਵ ਲਾਗੈ ਜਾਗਤ ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਣੀ ॥੨੭॥

kahai naanak so tat paae jis no anadin har liv laagai jaagat rain vihaanee |27|

نانڪ چوي ٿو، حقيقت جي جوت اُهي ئي حاصل ڪن ٿا، جيڪي رات ڏينهن محبت سان رب ۾ جذب ٿين ٿا. اهي پنهنجي زندگيءَ جي رات جاڳندا ۽ باشعور گذري ويندا آهن. ||27||

ਮਾਤਾ ਕੇ ਉਦਰ ਮਹਿ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲ ਕਰੇ ਸੋ ਕਿਉ ਮਨਹੁ ਵਿਸਾਰੀਐ ॥

maataa ke udar meh pratipaal kare so kiau manahu visaareeai |

هن اسان کي ماءُ جي پيٽ ۾ پاليو؛ هن کي ذهن مان ڇو وساريو؟

ਮਨਹੁ ਕਿਉ ਵਿਸਾਰੀਐ ਏਵਡੁ ਦਾਤਾ ਜਿ ਅਗਨਿ ਮਹਿ ਆਹਾਰੁ ਪਹੁਚਾਵਏ ॥

manahu kiau visaareeai evadd daataa ji agan meh aahaar pahuchaave |

اهڙي عظيم عطا ڪندڙ کي ذهن مان ڇو وساريو، جنهن اسان کي پيٽ جي باهه ۾ روزي ڏني؟

ਓਸ ਨੋ ਕਿਹੁ ਪੋਹਿ ਨ ਸਕੀ ਜਿਸ ਨਉ ਆਪਣੀ ਲਿਵ ਲਾਵਏ ॥

os no kihu pohi na sakee jis nau aapanee liv laave |

ڪو به نقصان نه ٿو ڪري سگهي، جنهن کي رب پنهنجي محبت کي قبول ڪرڻ لاء حوصلا افزائي ڪري ٿو.

ਆਪਣੀ ਲਿਵ ਆਪੇ ਲਾਏ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਦਾ ਸਮਾਲੀਐ ॥

aapanee liv aape laae guramukh sadaa samaaleeai |

هو پاڻ ئي پيار آهي، ۽ هو پاڻ ئي گلدستو آهي. گرومخ هن کي هميشه لاءِ سوچيندو آهي.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਏਵਡੁ ਦਾਤਾ ਸੋ ਕਿਉ ਮਨਹੁ ਵਿਸਾਰੀਐ ॥੨੮॥

kahai naanak evadd daataa so kiau manahu visaareeai |28|

نانڪ چوي ٿو، ايڏي وڏي عطا کي ذهن مان ڇو وساريو؟ ||28||

ਜੈਸੀ ਅਗਨਿ ਉਦਰ ਮਹਿ ਤੈਸੀ ਬਾਹਰਿ ਮਾਇਆ ॥

jaisee agan udar meh taisee baahar maaeaa |

جيئن پيٽ ۾ باهه آهي، تيئن مايا ٻاهر آهي.

ਮਾਇਆ ਅਗਨਿ ਸਭ ਇਕੋ ਜੇਹੀ ਕਰਤੈ ਖੇਲੁ ਰਚਾਇਆ ॥

maaeaa agan sabh iko jehee karatai khel rachaaeaa |

مايا جي باهه هڪ ئي آهي. خالق هن ڊرامي کي اسٽيج ڪيو آهي.

ਜਾ ਤਿਸੁ ਭਾਣਾ ਤਾ ਜੰਮਿਆ ਪਰਵਾਰਿ ਭਲਾ ਭਾਇਆ ॥

jaa tis bhaanaa taa jamiaa paravaar bhalaa bhaaeaa |

سندس وصيت موجب، ٻار پيدا ٿيو، ۽ خاندان ڏاڍو خوش ٿيو.

ਲਿਵ ਛੁੜਕੀ ਲਗੀ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਮਾਇਆ ਅਮਰੁ ਵਰਤਾਇਆ ॥

liv chhurrakee lagee trisanaa maaeaa amar varataaeaa |

رب جي محبت ختم ٿي وڃي ٿي، ۽ ٻار خواهشن سان جڙيل آهي؛ مايا جي رسم الخط پنهنجو رستو هلندو آهي.

ਏਹ ਮਾਇਆ ਜਿਤੁ ਹਰਿ ਵਿਸਰੈ ਮੋਹੁ ਉਪਜੈ ਭਾਉ ਦੂਜਾ ਲਾਇਆ ॥

eh maaeaa jit har visarai mohu upajai bhaau doojaa laaeaa |

هي مايا آهي، جنهن سان رب وساريو وڃي ٿو. جذباتي وابستگي ۽ دوئي جي محبت چڱي طرح.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਜਿਨਾ ਲਿਵ ਲਾਗੀ ਤਿਨੀ ਵਿਚੇ ਮਾਇਆ ਪਾਇਆ ॥੨੯॥

kahai naanak guraparasaadee jinaa liv laagee tinee viche maaeaa paaeaa |29|

نانڪ جو چوڻ آهي ته، گروءَ جي مهربانيءَ سان، جيڪي رب لاءِ محبت رکن ٿا، سي کيس مايا جي وچ ۾ ڳولين ٿا. ||29||

ਹਰਿ ਆਪਿ ਅਮੁਲਕੁ ਹੈ ਮੁਲਿ ਨ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥

har aap amulak hai mul na paaeaa jaae |

رب پاڻ انمول آهي؛ سندس قدر جو اندازو نه ٿو لڳائي سگهجي.

ਮੁਲਿ ਨ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ਕਿਸੈ ਵਿਟਹੁ ਰਹੇ ਲੋਕ ਵਿਲਲਾਇ ॥

mul na paaeaa jaae kisai vittahu rahe lok vilalaae |

هن جي قيمت جو اندازو نٿو لڳائي سگهجي، جيتوڻيڪ ماڻهو ڪوشش ڪندي ٿڪجي ويا آهن.

ਐਸਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਜੇ ਮਿਲੈ ਤਿਸ ਨੋ ਸਿਰੁ ਸਉਪੀਐ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਜਾਇ ॥

aaisaa satigur je milai tis no sir saupeeai vichahu aap jaae |

جيڪڏهن تون اهڙو سچو گرو ملن، ته پنهنجو سر هن جي آڏو پيش ڪر. توهان جي اندر مان خود غرضي ۽ غرور ختم ٿي ويندو.

ਜਿਸ ਦਾ ਜੀਉ ਤਿਸੁ ਮਿਲਿ ਰਹੈ ਹਰਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥

jis daa jeeo tis mil rahai har vasai man aae |

تنهنجو روح هن جو آهي. هن سان متحد رهو، ۽ رب توهان جي ذهن ۾ اچي ويندو.

ਹਰਿ ਆਪਿ ਅਮੁਲਕੁ ਹੈ ਭਾਗ ਤਿਨਾ ਕੇ ਨਾਨਕਾ ਜਿਨ ਹਰਿ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥੩੦॥

har aap amulak hai bhaag tinaa ke naanakaa jin har palai paae |30|

رب پاڻ انمول آهي؛ ڏاڍا خوش قسمت آهن اهي، اي نانڪ، جيڪي رب کي حاصل ڪن ٿا. ||30||

ਹਰਿ ਰਾਸਿ ਮੇਰੀ ਮਨੁ ਵਣਜਾਰਾ ॥

har raas meree man vanajaaraa |

رب منهنجو سرمايو آهي. منهنجو ذهن سوداگر آهي.

ਹਰਿ ਰਾਸਿ ਮੇਰੀ ਮਨੁ ਵਣਜਾਰਾ ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਰਾਸਿ ਜਾਣੀ ॥

har raas meree man vanajaaraa satigur te raas jaanee |

رب منهنجو سرمايو آهي، ۽ منهنجو ذهن سوداگر آهي. سچي گروءَ جي معرفت، مون کي پنهنجو سرمايو معلوم ٿيو.