آنند صاحب

(صفحو: 7)

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਦਾ ਗਾਵਹੁ ਏਹ ਸਚੀ ਬਾਣੀ ॥੨੩॥

kahai naanak sadaa gaavahu eh sachee baanee |23|

چوي ٿو نانڪ، هي سچي باني هميشه ڳائي. ||23||

ਸਤਿਗੁਰੂ ਬਿਨਾ ਹੋਰ ਕਚੀ ਹੈ ਬਾਣੀ ॥

satiguroo binaa hor kachee hai baanee |

سچي گرو کان سواءِ ٻيا گيت ڪوڙا آهن.

ਬਾਣੀ ਤ ਕਚੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਬਾਝਹੁ ਹੋਰ ਕਚੀ ਬਾਣੀ ॥

baanee ta kachee satiguroo baajhahu hor kachee baanee |

سچي گرو کان سواءِ گيت ڪوڙا آهن. ٻيا سڀ گيت ڪوڙا آھن.

ਕਹਦੇ ਕਚੇ ਸੁਣਦੇ ਕਚੇ ਕਚਂੀ ਆਖਿ ਵਖਾਣੀ ॥

kahade kache sunade kache kachanee aakh vakhaanee |

ڳالهائيندڙ ڪوڙا، ٻڌندڙ ڪوڙا. جيڪي ڳالهائين ٿا ۽ پڙهن ٿا سي ڪوڙا آهن.

ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਿਤ ਕਰਹਿ ਰਸਨਾ ਕਹਿਆ ਕਛੂ ਨ ਜਾਣੀ ॥

har har nit kareh rasanaa kahiaa kachhoo na jaanee |

هو پنهنجي زبانن سان مسلسل ’هار، هار‘ جو نعرو هڻي سگهن ٿا، پر کين خبر ناهي ته هو ڇا ٿا چون.

ਚਿਤੁ ਜਿਨ ਕਾ ਹਿਰਿ ਲਇਆ ਮਾਇਆ ਬੋਲਨਿ ਪਏ ਰਵਾਣੀ ॥

chit jin kaa hir leaa maaeaa bolan pe ravaanee |

سندن شعور مايا جي لالچ ۾ آهي. اهي صرف مشيني طريقي سان پڙهي رهيا آهن.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਤਿਗੁਰੂ ਬਾਝਹੁ ਹੋਰ ਕਚੀ ਬਾਣੀ ॥੨੪॥

kahai naanak satiguroo baajhahu hor kachee baanee |24|

نانڪ چوي ٿو، سچي گرو کان سواءِ ٻيا گيت ڪوڙا آهن. ||24||

ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਰਤੰਨੁ ਹੈ ਹੀਰੇ ਜਿਤੁ ਜੜਾਉ ॥

gur kaa sabad ratan hai heere jit jarraau |

گرو جي لفظ جو ڪلام هڪ زيور آهي، هيرن سان جڙيل آهي.

ਸਬਦੁ ਰਤਨੁ ਜਿਤੁ ਮੰਨੁ ਲਾਗਾ ਏਹੁ ਹੋਆ ਸਮਾਉ ॥

sabad ratan jit man laagaa ehu hoaa samaau |

اهو ذهن جيڪو هن زيور سان جڙيل آهي، شبد ۾ ضم ٿي وڃي ٿو.

ਸਬਦ ਸੇਤੀ ਮਨੁ ਮਿਲਿਆ ਸਚੈ ਲਾਇਆ ਭਾਉ ॥

sabad setee man miliaa sachai laaeaa bhaau |

جنهن جو ذهن شيدائي سان مشابهت رکي ٿو، ان ۾ سچي رب سان محبت پيدا ٿئي ٿي.

ਆਪੇ ਹੀਰਾ ਰਤਨੁ ਆਪੇ ਜਿਸ ਨੋ ਦੇਇ ਬੁਝਾਇ ॥

aape heeraa ratan aape jis no dee bujhaae |

هو پاڻ هيرا آهي، ۽ هو پاڻ زيور آهي. جيڪو برڪت وارو آهي، ان جي قيمت سمجهي ٿو.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਬਦੁ ਰਤਨੁ ਹੈ ਹੀਰਾ ਜਿਤੁ ਜੜਾਉ ॥੨੫॥

kahai naanak sabad ratan hai heeraa jit jarraau |25|

نانڪ چوي ٿو، شبد هڪ زيور آهي، هيرن سان جڙيل آهي. ||25||

ਸਿਵ ਸਕਤਿ ਆਪਿ ਉਪਾਇ ਕੈ ਕਰਤਾ ਆਪੇ ਹੁਕਮੁ ਵਰਤਾਏ ॥

siv sakat aap upaae kai karataa aape hukam varataae |

پاڻ شيو ۽ شڪتي، دماغ ۽ مادو پيدا ڪيو؛ خالق انهن کي پنهنجي حڪم جي تابع ڪري ٿو.

ਹੁਕਮੁ ਵਰਤਾਏ ਆਪਿ ਵੇਖੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਿਸੈ ਬੁਝਾਏ ॥

hukam varataae aap vekhai guramukh kisai bujhaae |

سندس حڪم نافذ ڪرڻ، هو پاڻ ئي سڀ ڪجهه ڏسي ٿو. ڪيڏا نه ٿورڙا آهن، جيڪي گرو مُخ جي حيثيت ۾، کيس سڃاڻن ٿا.

ਤੋੜੇ ਬੰਧਨ ਹੋਵੈ ਮੁਕਤੁ ਸਬਦੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥

torre bandhan hovai mukat sabad man vasaae |

اھي پنھنجا بندا ٽوڙيندا آھن، ۽ آزاديءَ حاصل ڪندا آھن. اهي لفظ کي پنهنجي ذهن ۾ داخل ڪن ٿا.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਿਸ ਨੋ ਆਪਿ ਕਰੇ ਸੁ ਹੋਵੈ ਏਕਸ ਸਿਉ ਲਿਵ ਲਾਏ ॥

guramukh jis no aap kare su hovai ekas siau liv laae |

جن کي رب پاڻ گرومک بڻائي ٿو، اهي محبت سان پنهنجي شعور کي هڪ رب تي مرکوز ڪن ٿا.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਆਪਿ ਕਰਤਾ ਆਪੇ ਹੁਕਮੁ ਬੁਝਾਏ ॥੨੬॥

kahai naanak aap karataa aape hukam bujhaae |26|

چوي ٿو نانڪ، پاڻ خالق آهي. هو پنهنجي حڪم جي حُڪم کي پاڻ ئي ظاهر ڪري ٿو. ||26||

ਸਿਮ੍ਰਿਤਿ ਸਾਸਤ੍ਰ ਪੁੰਨ ਪਾਪ ਬੀਚਾਰਦੇ ਤਤੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣੀ ॥

simrit saasatr pun paap beechaarade tatai saar na jaanee |

سمرتيون ۽ شاستر چڱائي ۽ برائيءَ ۾ فرق ڪن ٿا، پر حقيقت جي اصليت کي نه ٿا ڄاڻن.

ਤਤੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣੀ ਗੁਰੂ ਬਾਝਹੁ ਤਤੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣੀ ॥

tatai saar na jaanee guroo baajhahu tatai saar na jaanee |

اهي گروءَ کان سواءِ حقيقت جي اصليت کي نٿا ڄاڻن. اهي حقيقت جي اصل جوهر کي نٿا ڄاڻن.

ਤਿਹੀ ਗੁਣੀ ਸੰਸਾਰੁ ਭ੍ਰਮਿ ਸੁਤਾ ਸੁਤਿਆ ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਣੀ ॥

tihee gunee sansaar bhram sutaa sutiaa rain vihaanee |

دنيا ٽن طريقن ۽ شڪ ۾ سمهي رهي آهي. ان جي زندگيءَ جي رات ننڊ ۾ گذري ٿي.