ஆனந்த் சாஹிப்

(பக்கம்: 7)

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਦਾ ਗਾਵਹੁ ਏਹ ਸਚੀ ਬਾਣੀ ॥੨੩॥

kahai naanak sadaa gaavahu eh sachee baanee |23|

நானக் கூறுகிறார், இந்த உண்மையான பானியை என்றென்றும் பாடுங்கள். ||23||

ਸਤਿਗੁਰੂ ਬਿਨਾ ਹੋਰ ਕਚੀ ਹੈ ਬਾਣੀ ॥

satiguroo binaa hor kachee hai baanee |

உண்மையான குரு இல்லாமல், மற்ற பாடல்கள் பொய்.

ਬਾਣੀ ਤ ਕਚੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਬਾਝਹੁ ਹੋਰ ਕਚੀ ਬਾਣੀ ॥

baanee ta kachee satiguroo baajhahu hor kachee baanee |

உண்மை குரு இல்லாமல் பாடல்கள் பொய்; மற்ற பாடல்கள் அனைத்தும் பொய்யானவை.

ਕਹਦੇ ਕਚੇ ਸੁਣਦੇ ਕਚੇ ਕਚਂੀ ਆਖਿ ਵਖਾਣੀ ॥

kahade kache sunade kache kachanee aakh vakhaanee |

பேசுபவர்கள் பொய்யானவர்கள், கேட்பவர்களும் பொய்யானவர்கள்; பேசுபவர்களும் ஓதுபவர்களும் பொய்யானவர்கள்.

ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਿਤ ਕਰਹਿ ਰਸਨਾ ਕਹਿਆ ਕਛੂ ਨ ਜਾਣੀ ॥

har har nit kareh rasanaa kahiaa kachhoo na jaanee |

அவர்கள் தொடர்ந்து தங்கள் நாக்கால் 'ஹர், ஹர்' என்று கோஷமிடலாம், ஆனால் அவர்கள் என்ன சொல்கிறார்கள் என்று அவர்களுக்குத் தெரியாது.

ਚਿਤੁ ਜਿਨ ਕਾ ਹਿਰਿ ਲਇਆ ਮਾਇਆ ਬੋਲਨਿ ਪਏ ਰਵਾਣੀ ॥

chit jin kaa hir leaa maaeaa bolan pe ravaanee |

அவர்களின் உணர்வு மாயாவால் ஈர்க்கப்படுகிறது; அவர்கள் இயந்திரத்தனமாக ஓதுகிறார்கள்.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਤਿਗੁਰੂ ਬਾਝਹੁ ਹੋਰ ਕਚੀ ਬਾਣੀ ॥੨੪॥

kahai naanak satiguroo baajhahu hor kachee baanee |24|

நானக் கூறுகிறார், உண்மையான குரு இல்லாமல், மற்ற பாடல்கள் தவறானவை. ||24||

ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਰਤੰਨੁ ਹੈ ਹੀਰੇ ਜਿਤੁ ਜੜਾਉ ॥

gur kaa sabad ratan hai heere jit jarraau |

குருவின் ஷபாத்தின் வார்த்தை வைரங்கள் பதிக்கப்பட்ட ஒரு நகை.

ਸਬਦੁ ਰਤਨੁ ਜਿਤੁ ਮੰਨੁ ਲਾਗਾ ਏਹੁ ਹੋਆ ਸਮਾਉ ॥

sabad ratan jit man laagaa ehu hoaa samaau |

இந்த மாணிக்கத்தில் இணைந்த மனம், ஷபாத்தில் இணைகிறது.

ਸਬਦ ਸੇਤੀ ਮਨੁ ਮਿਲਿਆ ਸਚੈ ਲਾਇਆ ਭਾਉ ॥

sabad setee man miliaa sachai laaeaa bhaau |

யாருடைய மனம் ஷபாத்துடன் இணங்குகிறதோ, அவர் உண்மையான இறைவனின் மீது அன்பை அடைகிறார்.

ਆਪੇ ਹੀਰਾ ਰਤਨੁ ਆਪੇ ਜਿਸ ਨੋ ਦੇਇ ਬੁਝਾਇ ॥

aape heeraa ratan aape jis no dee bujhaae |

அவனே வைரம், அவனே மாணிக்கம்; ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட ஒருவர், அதன் மதிப்பை புரிந்துகொள்கிறார்.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਬਦੁ ਰਤਨੁ ਹੈ ਹੀਰਾ ਜਿਤੁ ਜੜਾਉ ॥੨੫॥

kahai naanak sabad ratan hai heeraa jit jarraau |25|

நானக் கூறுகிறார், ஷபாத் என்பது வைரங்கள் பதிக்கப்பட்ட ஒரு நகை. ||25||

ਸਿਵ ਸਕਤਿ ਆਪਿ ਉਪਾਇ ਕੈ ਕਰਤਾ ਆਪੇ ਹੁਕਮੁ ਵਰਤਾਏ ॥

siv sakat aap upaae kai karataa aape hukam varataae |

அவனே சிவனையும் சக்தியையும், மனதையும் பொருளையும் படைத்தான்; படைப்பாளர் அவர்களைத் தன் கட்டளைக்குக் கீழ்ப்படுத்துகிறார்.

ਹੁਕਮੁ ਵਰਤਾਏ ਆਪਿ ਵੇਖੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਿਸੈ ਬੁਝਾਏ ॥

hukam varataae aap vekhai guramukh kisai bujhaae |

அவருடைய ஆணையை செயல்படுத்தி, அவரே அனைத்தையும் பார்க்கிறார். குர்முகியாக அவரைத் தெரிந்துகொள்பவர்கள் எவ்வளவு அரிதானவர்கள்.

ਤੋੜੇ ਬੰਧਨ ਹੋਵੈ ਮੁਕਤੁ ਸਬਦੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥

torre bandhan hovai mukat sabad man vasaae |

அவர்கள் தங்கள் பிணைப்பை உடைத்து, விடுதலை அடைகிறார்கள்; அவர்கள் தங்கள் மனதில் ஷபாத்தை நிலைநிறுத்துகிறார்கள்.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਿਸ ਨੋ ਆਪਿ ਕਰੇ ਸੁ ਹੋਵੈ ਏਕਸ ਸਿਉ ਲਿਵ ਲਾਏ ॥

guramukh jis no aap kare su hovai ekas siau liv laae |

இறைவனே யாரை குர்முக் ஆக்குகிறாரோ, அவர்கள் தங்கள் உணர்வை ஒரே இறைவனிடம் அன்புடன் செலுத்துகிறார்கள்.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਆਪਿ ਕਰਤਾ ਆਪੇ ਹੁਕਮੁ ਬੁਝਾਏ ॥੨੬॥

kahai naanak aap karataa aape hukam bujhaae |26|

நானக் கூறுகிறார், அவரே படைப்பாளர்; அவரே தனது கட்டளையின் ஹுக்காமை வெளிப்படுத்துகிறார். ||26||

ਸਿਮ੍ਰਿਤਿ ਸਾਸਤ੍ਰ ਪੁੰਨ ਪਾਪ ਬੀਚਾਰਦੇ ਤਤੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣੀ ॥

simrit saasatr pun paap beechaarade tatai saar na jaanee |

சிம்ரிதிகளும் சாஸ்திரங்களும் நன்மை தீமைகளை பாகுபடுத்துகின்றன, ஆனால் உண்மையின் உண்மையான சாரம் அவர்களுக்கு தெரியாது.

ਤਤੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣੀ ਗੁਰੂ ਬਾਝਹੁ ਤਤੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣੀ ॥

tatai saar na jaanee guroo baajhahu tatai saar na jaanee |

குரு இல்லாமல் உண்மையின் உண்மையான சாராம்சம் அவர்களுக்குத் தெரியாது; அவர்களுக்கு உண்மையின் சாராம்சம் தெரியாது.

ਤਿਹੀ ਗੁਣੀ ਸੰਸਾਰੁ ਭ੍ਰਮਿ ਸੁਤਾ ਸੁਤਿਆ ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਣੀ ॥

tihee gunee sansaar bhram sutaa sutiaa rain vihaanee |

உலகம் மூன்று முறையிலும் ஐயத்திலும் தூங்கிக் கொண்டிருக்கிறது; அது தன் வாழ்க்கையின் இரவை உறங்கிக் கொண்டே செல்கிறது.