ആനന്ദ് സഹിബ്

(പേജ്: 7)

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਦਾ ਗਾਵਹੁ ਏਹ ਸਚੀ ਬਾਣੀ ॥੨੩॥

kahai naanak sadaa gaavahu eh sachee baanee |23|

നാനാക്ക് പറയുന്നു, ഈ യഥാർത്ഥ ബാനി എന്നേക്കും പാടൂ. ||23||

ਸਤਿਗੁਰੂ ਬਿਨਾ ਹੋਰ ਕਚੀ ਹੈ ਬਾਣੀ ॥

satiguroo binaa hor kachee hai baanee |

യഥാർത്ഥ ഗുരു ഇല്ലെങ്കിൽ മറ്റ് ഗാനങ്ങൾ തെറ്റാണ്.

ਬਾਣੀ ਤ ਕਚੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਬਾਝਹੁ ਹੋਰ ਕਚੀ ਬਾਣੀ ॥

baanee ta kachee satiguroo baajhahu hor kachee baanee |

യഥാർത്ഥ ഗുരുവില്ലാതെ പാട്ടുകൾ വ്യാജമാണ്; മറ്റെല്ലാ പാട്ടുകളും തെറ്റാണ്.

ਕਹਦੇ ਕਚੇ ਸੁਣਦੇ ਕਚੇ ਕਚਂੀ ਆਖਿ ਵਖਾਣੀ ॥

kahade kache sunade kache kachanee aakh vakhaanee |

സംസാരിക്കുന്നവർ വ്യാജം, ശ്രോതാക്കൾ വ്യാജം; സംസാരിക്കുകയും പാരായണം ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്നവർ വ്യാജമാണ്.

ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਿਤ ਕਰਹਿ ਰਸਨਾ ਕਹਿਆ ਕਛੂ ਨ ਜਾਣੀ ॥

har har nit kareh rasanaa kahiaa kachhoo na jaanee |

അവർ തുടർച്ചയായി നാവുകൊണ്ട് 'ഹർ, ഹർ' എന്ന് ജപിച്ചേക്കാം, എന്നാൽ അവർ എന്താണ് പറയുന്നതെന്ന് അവർക്കറിയില്ല.

ਚਿਤੁ ਜਿਨ ਕਾ ਹਿਰਿ ਲਇਆ ਮਾਇਆ ਬੋਲਨਿ ਪਏ ਰਵਾਣੀ ॥

chit jin kaa hir leaa maaeaa bolan pe ravaanee |

അവരുടെ ബോധം മായയാൽ ആകർഷിക്കപ്പെടുന്നു; അവർ യാന്ത്രികമായി പാരായണം ചെയ്യുന്നു.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਤਿਗੁਰੂ ਬਾਝਹੁ ਹੋਰ ਕਚੀ ਬਾਣੀ ॥੨੪॥

kahai naanak satiguroo baajhahu hor kachee baanee |24|

നാനാക്ക് പറയുന്നു, യഥാർത്ഥ ഗുരു ഇല്ലെങ്കിൽ മറ്റ് ഗാനങ്ങൾ തെറ്റാണ്. ||24||

ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਰਤੰਨੁ ਹੈ ਹੀਰੇ ਜਿਤੁ ਜੜਾਉ ॥

gur kaa sabad ratan hai heere jit jarraau |

ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലെ വചനം വജ്രങ്ങൾ പതിച്ച ഒരു രത്നമാണ്.

ਸਬਦੁ ਰਤਨੁ ਜਿਤੁ ਮੰਨੁ ਲਾਗਾ ਏਹੁ ਹੋਆ ਸਮਾਉ ॥

sabad ratan jit man laagaa ehu hoaa samaau |

ഈ രത്നത്തോട് ചേർന്നിരിക്കുന്ന മനസ്സ് ശബ്ദത്തിൽ ലയിക്കുന്നു.

ਸਬਦ ਸੇਤੀ ਮਨੁ ਮਿਲਿਆ ਸਚੈ ਲਾਇਆ ਭਾਉ ॥

sabad setee man miliaa sachai laaeaa bhaau |

ശബ്ദത്തോട് ഇണങ്ങിയ മനസ്സുള്ള ഒരാൾ യഥാർത്ഥ കർത്താവിനോടുള്ള സ്നേഹത്തെ പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്നു.

ਆਪੇ ਹੀਰਾ ਰਤਨੁ ਆਪੇ ਜਿਸ ਨੋ ਦੇਇ ਬੁਝਾਇ ॥

aape heeraa ratan aape jis no dee bujhaae |

അവൻ തന്നെ വജ്രമാണ്, അവൻ തന്നെ രത്നമാണ്; അനുഗ്രഹിക്കപ്പെട്ടവൻ അതിൻ്റെ മൂല്യം മനസ്സിലാക്കുന്നു.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਬਦੁ ਰਤਨੁ ਹੈ ਹੀਰਾ ਜਿਤੁ ਜੜਾਉ ॥੨੫॥

kahai naanak sabad ratan hai heeraa jit jarraau |25|

നാനാക്ക് പറയുന്നു, ശബ്ദം പതിച്ച രത്നമാണ്. ||25||

ਸਿਵ ਸਕਤਿ ਆਪਿ ਉਪਾਇ ਕੈ ਕਰਤਾ ਆਪੇ ਹੁਕਮੁ ਵਰਤਾਏ ॥

siv sakat aap upaae kai karataa aape hukam varataae |

അവൻ തന്നെ ശിവനെയും ശക്തിയെയും മനസ്സിനെയും ദ്രവ്യത്തെയും സൃഷ്ടിച്ചു; സ്രഷ്ടാവ് അവരെ അവൻ്റെ കൽപ്പനയ്ക്ക് വിധേയമാക്കുന്നു.

ਹੁਕਮੁ ਵਰਤਾਏ ਆਪਿ ਵੇਖੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਿਸੈ ਬੁਝਾਏ ॥

hukam varataae aap vekhai guramukh kisai bujhaae |

അവൻ്റെ ആജ്ഞ നടപ്പിലാക്കി, അവൻ തന്നെ എല്ലാം കാണുന്നു. ഗുരുമുഖൻ എന്ന നിലയിൽ അദ്ദേഹത്തെ അറിയുന്നവർ എത്ര വിരളമാണ്.

ਤੋੜੇ ਬੰਧਨ ਹੋਵੈ ਮੁਕਤੁ ਸਬਦੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥

torre bandhan hovai mukat sabad man vasaae |

അവർ തങ്ങളുടെ ബന്ധനങ്ങൾ തകർത്ത് മോക്ഷം പ്രാപിക്കുന്നു; അവർ ശബ്ദത്തെ അവരുടെ മനസ്സിൽ പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്നു.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਿਸ ਨੋ ਆਪਿ ਕਰੇ ਸੁ ਹੋਵੈ ਏਕਸ ਸਿਉ ਲਿਵ ਲਾਏ ॥

guramukh jis no aap kare su hovai ekas siau liv laae |

ഭഗവാൻ തന്നെ ഗുരുമുഖമാക്കുന്നവർ സ്‌നേഹപൂർവ്വം തങ്ങളുടെ ബോധത്തെ ഏകനായ ഭഗവാനിൽ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നു.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਆਪਿ ਕਰਤਾ ਆਪੇ ਹੁਕਮੁ ਬੁਝਾਏ ॥੨੬॥

kahai naanak aap karataa aape hukam bujhaae |26|

നാനാക്ക് പറയുന്നു, അവൻ തന്നെയാണ് സ്രഷ്ടാവ്; അവൻ തന്നെ അവൻ്റെ കൽപ്പനയുടെ ഹുകാം വെളിപ്പെടുത്തുന്നു. ||26||

ਸਿਮ੍ਰਿਤਿ ਸਾਸਤ੍ਰ ਪੁੰਨ ਪਾਪ ਬੀਚਾਰਦੇ ਤਤੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣੀ ॥

simrit saasatr pun paap beechaarade tatai saar na jaanee |

സ്മൃതികളും ശാസ്ത്രങ്ങളും നന്മതിന്മകളെ വേർതിരിക്കുന്നു, എന്നാൽ യാഥാർത്ഥ്യത്തിൻ്റെ യഥാർത്ഥ സാരാംശം അവർക്കറിയില്ല.

ਤਤੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣੀ ਗੁਰੂ ਬਾਝਹੁ ਤਤੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣੀ ॥

tatai saar na jaanee guroo baajhahu tatai saar na jaanee |

ഗുരുവില്ലാതെ അവർക്ക് യാഥാർത്ഥ്യത്തിൻ്റെ യഥാർത്ഥ സത്ത അറിയില്ല; അവർക്ക് യാഥാർത്ഥ്യത്തിൻ്റെ യഥാർത്ഥ സത്ത അറിയില്ല.

ਤਿਹੀ ਗੁਣੀ ਸੰਸਾਰੁ ਭ੍ਰਮਿ ਸੁਤਾ ਸੁਤਿਆ ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਣੀ ॥

tihee gunee sansaar bhram sutaa sutiaa rain vihaanee |

ലോകം മൂന്ന് രീതിയിലും സംശയത്തിലും ഉറങ്ങുകയാണ്; അത് തൻ്റെ ജീവിതത്തിൻ്റെ രാത്രി ഉറങ്ങുന്നു.