ಆನಂದ್ ಸಾಹಿಬ್

(ಪುಟ: 7)

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਦਾ ਗਾਵਹੁ ਏਹ ਸਚੀ ਬਾਣੀ ॥੨੩॥

kahai naanak sadaa gaavahu eh sachee baanee |23|

ನಾನಕ್ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ, ಈ ನಿಜವಾದ ಬಾನಿಯನ್ನು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಹಾಡಿರಿ. ||23||

ਸਤਿਗੁਰੂ ਬਿਨਾ ਹੋਰ ਕਚੀ ਹੈ ਬਾਣੀ ॥

satiguroo binaa hor kachee hai baanee |

ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ, ಇತರ ಹಾಡುಗಳು ಸುಳ್ಳು.

ਬਾਣੀ ਤ ਕਚੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਬਾਝਹੁ ਹੋਰ ਕਚੀ ਬਾਣੀ ॥

baanee ta kachee satiguroo baajhahu hor kachee baanee |

ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿಲ್ಲದೆ ಹಾಡುಗಳು ಸುಳ್ಳು; ಎಲ್ಲಾ ಇತರ ಹಾಡುಗಳು ಸುಳ್ಳು.

ਕਹਦੇ ਕਚੇ ਸੁਣਦੇ ਕਚੇ ਕਚਂੀ ਆਖਿ ਵਖਾਣੀ ॥

kahade kache sunade kache kachanee aakh vakhaanee |

ಮಾತನಾಡುವವರು ಸುಳ್ಳು, ಮತ್ತು ಕೇಳುವವರು ಸುಳ್ಳು; ಮಾತನಾಡುವವರು ಮತ್ತು ಹೇಳುವವರು ಸುಳ್ಳು.

ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਿਤ ਕਰਹਿ ਰਸਨਾ ਕਹਿਆ ਕਛੂ ਨ ਜਾਣੀ ॥

har har nit kareh rasanaa kahiaa kachhoo na jaanee |

ಅವರು ನಿರಂತರವಾಗಿ ತಮ್ಮ ನಾಲಿಗೆಯಿಂದ 'ಹರ್, ಹರ್' ಎಂದು ಜಪಿಸಬಹುದು, ಆದರೆ ಅವರು ಏನು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆಂದು ಅವರಿಗೆ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ.

ਚਿਤੁ ਜਿਨ ਕਾ ਹਿਰਿ ਲਇਆ ਮਾਇਆ ਬੋਲਨਿ ਪਏ ਰਵਾਣੀ ॥

chit jin kaa hir leaa maaeaa bolan pe ravaanee |

ಅವರ ಪ್ರಜ್ಞೆಯು ಮಾಯೆಯಿಂದ ಆಮಿಷಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತದೆ; ಅವರು ಕೇವಲ ಯಾಂತ್ರಿಕವಾಗಿ ಪಠಿಸುತ್ತಾರೆ.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਤਿਗੁਰੂ ਬਾਝਹੁ ਹੋਰ ਕਚੀ ਬਾਣੀ ॥੨੪॥

kahai naanak satiguroo baajhahu hor kachee baanee |24|

ನಾನಕ್ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ, ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿಲ್ಲದೆ, ಇತರ ಹಾಡುಗಳು ಸುಳ್ಳು. ||24||

ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਰਤੰਨੁ ਹੈ ਹੀਰੇ ਜਿਤੁ ਜੜਾਉ ॥

gur kaa sabad ratan hai heere jit jarraau |

ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದವು ವಜ್ರಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದ ಆಭರಣವಾಗಿದೆ.

ਸਬਦੁ ਰਤਨੁ ਜਿਤੁ ਮੰਨੁ ਲਾਗਾ ਏਹੁ ਹੋਆ ਸਮਾਉ ॥

sabad ratan jit man laagaa ehu hoaa samaau |

ಈ ರತ್ನಕ್ಕೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿರುವ ಮನಸ್ಸು ಶಬ್ದದಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.

ਸਬਦ ਸੇਤੀ ਮਨੁ ਮਿਲਿਆ ਸਚੈ ਲਾਇਆ ਭਾਉ ॥

sabad setee man miliaa sachai laaeaa bhaau |

ಯಾರ ಮನಸ್ಸು ಶಾಬಾದ್‌ಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡಿದೆಯೋ, ಅವನು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਆਪੇ ਹੀਰਾ ਰਤਨੁ ਆਪੇ ਜਿਸ ਨੋ ਦੇਇ ਬੁਝਾਇ ॥

aape heeraa ratan aape jis no dee bujhaae |

ಅವನೇ ವಜ್ರ, ಮತ್ತು ಅವನೇ ರತ್ನ; ಆಶೀರ್ವದಿಸಲ್ಪಟ್ಟವನು ಅದರ ಮೌಲ್ಯವನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਬਦੁ ਰਤਨੁ ਹੈ ਹੀਰਾ ਜਿਤੁ ਜੜਾਉ ॥੨੫॥

kahai naanak sabad ratan hai heeraa jit jarraau |25|

ನಾನಕ್ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ, ಶಾಬಾದ್ ಒಂದು ಆಭರಣ, ವಜ್ರಗಳಿಂದ ಹೊದಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ||25||

ਸਿਵ ਸਕਤਿ ਆਪਿ ਉਪਾਇ ਕੈ ਕਰਤਾ ਆਪੇ ਹੁਕਮੁ ਵਰਤਾਏ ॥

siv sakat aap upaae kai karataa aape hukam varataae |

ಅವನೇ ಶಿವ ಮತ್ತು ಶಕ್ತಿ, ಮನಸ್ಸು ಮತ್ತು ವಸ್ತುವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದನು; ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನು ಅವರನ್ನು ತನ್ನ ಆಜ್ಞೆಗೆ ಒಳಪಡಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਹੁਕਮੁ ਵਰਤਾਏ ਆਪਿ ਵੇਖੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਿਸੈ ਬੁਝਾਏ ॥

hukam varataae aap vekhai guramukh kisai bujhaae |

ಅವನ ಆದೇಶವನ್ನು ಜಾರಿಗೊಳಿಸುವುದು, ಅವನು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನೋಡುತ್ತಾನೆ. ಗುರುಮುಖರಾಗಿ ಆತನನ್ನು ಅರಿಯುವವರು ಎಷ್ಟು ಅಪರೂಪ.

ਤੋੜੇ ਬੰਧਨ ਹੋਵੈ ਮੁਕਤੁ ਸਬਦੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥

torre bandhan hovai mukat sabad man vasaae |

ಅವರು ತಮ್ಮ ಬಂಧಗಳನ್ನು ಮುರಿಯುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಮುಕ್ತಿಯನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ; ಅವರು ತಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನೊಳಗೆ ಶಬ್ದವನ್ನು ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸುತ್ತಾರೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਿਸ ਨੋ ਆਪਿ ਕਰੇ ਸੁ ਹੋਵੈ ਏਕਸ ਸਿਉ ਲਿਵ ਲਾਏ ॥

guramukh jis no aap kare su hovai ekas siau liv laae |

ಯಾರನ್ನು ಭಗವಂತನೇ ಗುರುಮುಖನನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುತ್ತಾನೋ ಅವರು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ತಮ್ಮ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಏಕ ಭಗವಂತನ ಮೇಲೆ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸುತ್ತಾರೆ.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਆਪਿ ਕਰਤਾ ਆਪੇ ਹੁਕਮੁ ਬੁਝਾਏ ॥੨੬॥

kahai naanak aap karataa aape hukam bujhaae |26|

ನಾನಕ್ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ, ಅವನೇ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತ; ಅವನೇ ತನ್ನ ಆಜ್ಞೆಯ ಹುಕಮ್ ಅನ್ನು ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸುತ್ತಾನೆ. ||26||

ਸਿਮ੍ਰਿਤਿ ਸਾਸਤ੍ਰ ਪੁੰਨ ਪਾਪ ਬੀਚਾਰਦੇ ਤਤੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣੀ ॥

simrit saasatr pun paap beechaarade tatai saar na jaanee |

ಸ್ಮೃತಿಗಳು ಮತ್ತು ಶಾಸ್ತ್ರಗಳು ಒಳ್ಳೆಯದು ಮತ್ತು ಕೆಟ್ಟದ್ದರ ನಡುವೆ ವ್ಯತ್ಯಾಸವನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತವೆ, ಆದರೆ ವಾಸ್ತವದ ನಿಜವಾದ ಸಾರವನ್ನು ಅವರು ತಿಳಿದಿಲ್ಲ.

ਤਤੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣੀ ਗੁਰੂ ਬਾਝਹੁ ਤਤੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣੀ ॥

tatai saar na jaanee guroo baajhahu tatai saar na jaanee |

ಗುರುವಿಲ್ಲದೆ ಅವರಿಗೆ ವಾಸ್ತವದ ನಿಜವಾದ ಸಾರ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ; ಅವರಿಗೆ ವಾಸ್ತವದ ನಿಜವಾದ ಸಾರ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ.

ਤਿਹੀ ਗੁਣੀ ਸੰਸਾਰੁ ਭ੍ਰਮਿ ਸੁਤਾ ਸੁਤਿਆ ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਣੀ ॥

tihee gunee sansaar bhram sutaa sutiaa rain vihaanee |

ಪ್ರಪಂಚವು ಮೂರು ವಿಧಗಳಲ್ಲಿ ನಿದ್ರಿಸುತ್ತಿದೆ ಮತ್ತು ಅನುಮಾನ; ಅದು ತನ್ನ ಜೀವನದ ರಾತ್ರಿಯನ್ನು ನಿದ್ರಿಸುತ್ತಾ ಹಾದುಹೋಗುತ್ತದೆ.