ಆನಂದ್ ಸಾಹಿಬ್

(ಪುಟ: 8)

ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਸੇ ਜਨ ਜਾਗੇ ਜਿਨਾ ਹਰਿ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਬੋਲਹਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ॥

gur kirapaa te se jan jaage jinaa har man vasiaa boleh amrit baanee |

ಆ ವಿನಮ್ರ ಜೀವಿಗಳು ಎಚ್ಚರವಾಗಿ ಮತ್ತು ಜಾಗೃತರಾಗಿ ಉಳಿಯುತ್ತಾರೆ, ಅವರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ, ಗುರುವಿನ ಅನುಗ್ರಹದಿಂದ, ಭಗವಂತ ನೆಲೆಸುತ್ತಾನೆ; ಅವರು ಗುರುವಿನ ಬಾನಿಯ ಅಮೃತ ಪದವನ್ನು ಪಠಿಸುತ್ತಾರೆ.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸੋ ਤਤੁ ਪਾਏ ਜਿਸ ਨੋ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਲਿਵ ਲਾਗੈ ਜਾਗਤ ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਣੀ ॥੨੭॥

kahai naanak so tat paae jis no anadin har liv laagai jaagat rain vihaanee |27|

ನಾನಕ್ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ, ಅವರು ಮಾತ್ರ ವಾಸ್ತವದ ಸಾರವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ, ಅವರು ರಾತ್ರಿ ಮತ್ತು ಹಗಲು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಭಗವಂತನಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗುತ್ತಾರೆ; ಅವರು ತಮ್ಮ ಜೀವನದ ರಾತ್ರಿಯನ್ನು ಎಚ್ಚರವಾಗಿ ಮತ್ತು ಜಾಗೃತವಾಗಿ ಕಳೆಯುತ್ತಾರೆ. ||27||

ਮਾਤਾ ਕੇ ਉਦਰ ਮਹਿ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲ ਕਰੇ ਸੋ ਕਿਉ ਮਨਹੁ ਵਿਸਾਰੀਐ ॥

maataa ke udar meh pratipaal kare so kiau manahu visaareeai |

ತಾಯಿಯ ಗರ್ಭದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮನ್ನು ಪೋಷಿಸಿದನು; ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ಅವನನ್ನು ಏಕೆ ಮರೆಯಬೇಕು?

ਮਨਹੁ ਕਿਉ ਵਿਸਾਰੀਐ ਏਵਡੁ ਦਾਤਾ ਜਿ ਅਗਨਿ ਮਹਿ ਆਹਾਰੁ ਪਹੁਚਾਵਏ ॥

manahu kiau visaareeai evadd daataa ji agan meh aahaar pahuchaave |

ಗರ್ಭಾಗ್ನಿಯಲ್ಲಿ ನಮಗೆ ಆಹಾರ ನೀಡಿದ ಅಂತಹ ಮಹಾನ್ ದಾತನನ್ನು ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ಏಕೆ ಮರೆಯಬೇಕು?

ਓਸ ਨੋ ਕਿਹੁ ਪੋਹਿ ਨ ਸਕੀ ਜਿਸ ਨਉ ਆਪਣੀ ਲਿਵ ਲਾਵਏ ॥

os no kihu pohi na sakee jis nau aapanee liv laave |

ಭಗವಂತನು ತನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಲು ಪ್ರೇರೇಪಿಸುತ್ತಿರುವ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ಯಾವುದೂ ಹಾನಿಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ.

ਆਪਣੀ ਲਿਵ ਆਪੇ ਲਾਏ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਦਾ ਸਮਾਲੀਐ ॥

aapanee liv aape laae guramukh sadaa samaaleeai |

ಅವನೇ ಪ್ರೀತಿ, ಮತ್ತು ಅವನೇ ಆಲಿಂಗನ; ಗುರುಮುಖನು ಅವನನ್ನು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಆಲೋಚಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਏਵਡੁ ਦਾਤਾ ਸੋ ਕਿਉ ਮਨਹੁ ਵਿਸਾਰੀਐ ॥੨੮॥

kahai naanak evadd daataa so kiau manahu visaareeai |28|

ನಾನಕ್ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ, ಅಂತಹ ಮಹಾನ್ ದಾನಿಯನ್ನು ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ಏಕೆ ಮರೆಯಬೇಕು? ||28||

ਜੈਸੀ ਅਗਨਿ ਉਦਰ ਮਹਿ ਤੈਸੀ ਬਾਹਰਿ ਮਾਇਆ ॥

jaisee agan udar meh taisee baahar maaeaa |

ಗರ್ಭದೊಳಗೆ ಬೆಂಕಿಯಿರುವಂತೆ ಹೊರಗಿನ ಮಾಯೆಯೂ ಇದೆ.

ਮਾਇਆ ਅਗਨਿ ਸਭ ਇਕੋ ਜੇਹੀ ਕਰਤੈ ਖੇਲੁ ਰਚਾਇਆ ॥

maaeaa agan sabh iko jehee karatai khel rachaaeaa |

ಮಾಯೆಯ ಬೆಂಕಿ ಒಂದೇ; ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತರು ಈ ನಾಟಕವನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸಿದ್ದಾರೆ.

ਜਾ ਤਿਸੁ ਭਾਣਾ ਤਾ ਜੰਮਿਆ ਪਰਵਾਰਿ ਭਲਾ ਭਾਇਆ ॥

jaa tis bhaanaa taa jamiaa paravaar bhalaa bhaaeaa |

ಅವರ ಇಚ್ಛೆಯ ಪ್ರಕಾರ, ಮಗು ಜನಿಸುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ಕುಟುಂಬವು ತುಂಬಾ ಸಂತೋಷವಾಗಿದೆ.

ਲਿਵ ਛੁੜਕੀ ਲਗੀ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਮਾਇਆ ਅਮਰੁ ਵਰਤਾਇਆ ॥

liv chhurrakee lagee trisanaa maaeaa amar varataaeaa |

ಭಗವಂತನ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿ ಕಳೆದುಹೋಗುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ಮಗು ಆಸೆಗಳಿಗೆ ಲಗತ್ತಿಸುತ್ತದೆ; ಮಾಯೆಯ ಸ್ಕ್ರಿಪ್ಟ್ ಅದರ ಕೋರ್ಸ್ ಅನ್ನು ನಡೆಸುತ್ತದೆ.

ਏਹ ਮਾਇਆ ਜਿਤੁ ਹਰਿ ਵਿਸਰੈ ਮੋਹੁ ਉਪਜੈ ਭਾਉ ਦੂਜਾ ਲਾਇਆ ॥

eh maaeaa jit har visarai mohu upajai bhaau doojaa laaeaa |

ಇದು ಮಾಯೆ, ಇದರಿಂದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಮರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ; ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಬಾಂಧವ್ಯ ಮತ್ತು ದ್ವಂದ್ವತೆಯ ಪ್ರೀತಿ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਜਿਨਾ ਲਿਵ ਲਾਗੀ ਤਿਨੀ ਵਿਚੇ ਮਾਇਆ ਪਾਇਆ ॥੨੯॥

kahai naanak guraparasaadee jinaa liv laagee tinee viche maaeaa paaeaa |29|

ಗುರುವಿನ ಕೃಪೆಯಿಂದ ಭಗವಂತನ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸಿದವರು ಮಾಯೆಯ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಅವನನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ನಾನಕ್ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ||29||

ਹਰਿ ਆਪਿ ਅਮੁਲਕੁ ਹੈ ਮੁਲਿ ਨ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥

har aap amulak hai mul na paaeaa jaae |

ಭಗವಂತನೇ ಬೆಲೆಯಿಲ್ಲದವನು; ಅವನ ಮೌಲ್ಯವನ್ನು ಅಂದಾಜು ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.

ਮੁਲਿ ਨ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ਕਿਸੈ ਵਿਟਹੁ ਰਹੇ ਲੋਕ ਵਿਲਲਾਇ ॥

mul na paaeaa jaae kisai vittahu rahe lok vilalaae |

ಜನರು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿ ಸುಸ್ತಾಗಿದ್ದರೂ ಅವರ ಮೌಲ್ಯವನ್ನು ಅಂದಾಜು ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.

ਐਸਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਜੇ ਮਿਲੈ ਤਿਸ ਨੋ ਸਿਰੁ ਸਉਪੀਐ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਜਾਇ ॥

aaisaa satigur je milai tis no sir saupeeai vichahu aap jaae |

ಅಂತಹ ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ನೀವು ಭೇಟಿಯಾದರೆ, ನಿಮ್ಮ ತಲೆಯನ್ನು ಅವರಿಗೆ ಅರ್ಪಿಸಿ; ನಿಮ್ಮ ಸ್ವಾರ್ಥ ಮತ್ತು ಅಹಂಕಾರವು ಒಳಗಿನಿಂದ ನಿರ್ಮೂಲನೆಯಾಗುತ್ತದೆ.

ਜਿਸ ਦਾ ਜੀਉ ਤਿਸੁ ਮਿਲਿ ਰਹੈ ਹਰਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥

jis daa jeeo tis mil rahai har vasai man aae |

ನಿಮ್ಮ ಆತ್ಮವು ಅವನಿಗೆ ಸೇರಿದೆ; ಅವನೊಂದಿಗೆ ಐಕ್ಯವಾಗಿರಿ, ಮತ್ತು ಭಗವಂತ ನಿಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಲು ಬರುತ್ತಾನೆ.

ਹਰਿ ਆਪਿ ਅਮੁਲਕੁ ਹੈ ਭਾਗ ਤਿਨਾ ਕੇ ਨਾਨਕਾ ਜਿਨ ਹਰਿ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥੩੦॥

har aap amulak hai bhaag tinaa ke naanakaa jin har palai paae |30|

ಭಗವಂತನೇ ಬೆಲೆಯಿಲ್ಲದವನು; ನಾನಕ್, ಭಗವಂತನನ್ನು ತಲುಪುವವರು ಬಹಳ ಅದೃಷ್ಟವಂತರು. ||30||

ਹਰਿ ਰਾਸਿ ਮੇਰੀ ਮਨੁ ਵਣਜਾਰਾ ॥

har raas meree man vanajaaraa |

ಭಗವಂತ ನನ್ನ ರಾಜಧಾನಿ; ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ವ್ಯಾಪಾರಿ.

ਹਰਿ ਰਾਸਿ ਮੇਰੀ ਮਨੁ ਵਣਜਾਰਾ ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਰਾਸਿ ਜਾਣੀ ॥

har raas meree man vanajaaraa satigur te raas jaanee |

ಭಗವಂತ ನನ್ನ ರಾಜಧಾನಿ, ಮತ್ತು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ವ್ಯಾಪಾರಿ; ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಮೂಲಕ ನಾನು ನನ್ನ ಬಂಡವಾಳವನ್ನು ತಿಳಿದಿದ್ದೇನೆ.