ಆನಂದ್ ಸಾಹಿಬ್

(ಪುಟ: 6)

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਜਿਨ ਸਚੁ ਤਜਿਆ ਕੂੜੇ ਲਾਗੇ ਤਿਨੀ ਜਨਮੁ ਜੂਐ ਹਾਰਿਆ ॥੧੯॥

kahai naanak jin sach tajiaa koorre laage tinee janam jooaai haariaa |19|

ನಾನಕ್ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ, ಯಾರು ಸತ್ಯವನ್ನು ತೊರೆದು ಸುಳ್ಳಿಗೆ ಅಂಟಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೋ ಅವರು ಜೂಜಿನಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಜೀವನವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ||19||

ਜੀਅਹੁ ਨਿਰਮਲ ਬਾਹਰਹੁ ਨਿਰਮਲ ॥

jeeahu niramal baaharahu niramal |

ಆಂತರಿಕವಾಗಿ ಶುದ್ಧ, ಮತ್ತು ಬಾಹ್ಯವಾಗಿ ಶುದ್ಧ.

ਬਾਹਰਹੁ ਤ ਨਿਰਮਲ ਜੀਅਹੁ ਨਿਰਮਲ ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਕਰਣੀ ਕਮਾਣੀ ॥

baaharahu ta niramal jeeahu niramal satigur te karanee kamaanee |

ಹೊರನೋಟಕ್ಕೆ ಶುದ್ಧವಾಗಿರುವ ಮತ್ತು ಒಳಗೂ ಶುದ್ಧವಾಗಿರುವವರು ಗುರುವಿನ ಮೂಲಕ ಒಳ್ಳೆಯ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.

ਕੂੜ ਕੀ ਸੋਇ ਪਹੁਚੈ ਨਾਹੀ ਮਨਸਾ ਸਚਿ ਸਮਾਣੀ ॥

koorr kee soe pahuchai naahee manasaa sach samaanee |

ಸುಳ್ಳಿನ ಒಂದು ತುಣುಕೂ ಅವರನ್ನು ಮುಟ್ಟುವುದಿಲ್ಲ; ಅವರ ಭರವಸೆಗಳು ಸತ್ಯದಲ್ಲಿ ಹೀರಲ್ಪಡುತ್ತವೆ.

ਜਨਮੁ ਰਤਨੁ ਜਿਨੀ ਖਟਿਆ ਭਲੇ ਸੇ ਵਣਜਾਰੇ ॥

janam ratan jinee khattiaa bhale se vanajaare |

ಈ ಮಾನವ ಜೀವನದ ರತ್ನವನ್ನು ಗಳಿಸುವವರು ವ್ಯಾಪಾರಿಗಳಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಶ್ರೇಷ್ಠರು.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਜਿਨ ਮੰਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਸਦਾ ਰਹਹਿ ਗੁਰ ਨਾਲੇ ॥੨੦॥

kahai naanak jin man niramal sadaa raheh gur naale |20|

ನಾನಕ್ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ, ಯಾರ ಮನಸ್ಸು ಪರಿಶುದ್ಧವಾಗಿದೆಯೋ ಅವರು ಗುರುವಿನಲ್ಲಿ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ನೆಲೆಸುತ್ತಾರೆ. ||20||

ਜੇ ਕੋ ਸਿਖੁ ਗੁਰੂ ਸੇਤੀ ਸਨਮੁਖੁ ਹੋਵੈ ॥

je ko sikh guroo setee sanamukh hovai |

ಒಬ್ಬ ಸಿಖ್ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕ ನಂಬಿಕೆಯಿಂದ ಗುರುವಿನ ಕಡೆಗೆ ತಿರುಗಿದರೆ, ಸನ್ಮುಖನಾಗಿ

ਹੋਵੈ ਤ ਸਨਮੁਖੁ ਸਿਖੁ ਕੋਈ ਜੀਅਹੁ ਰਹੈ ਗੁਰ ਨਾਲੇ ॥

hovai ta sanamukh sikh koee jeeahu rahai gur naale |

ಒಬ್ಬ ಸಿಖ್ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕ ನಂಬಿಕೆಯಿಂದ ಗುರುವಿನ ಕಡೆಗೆ ತಿರುಗಿದರೆ, ಸನ್ಮುಖನಾಗಿ, ಅವನ ಆತ್ಮವು ಗುರುವಿನೊಂದಿಗೆ ಇರುತ್ತದೆ.

ਗੁਰ ਕੇ ਚਰਨ ਹਿਰਦੈ ਧਿਆਏ ਅੰਤਰ ਆਤਮੈ ਸਮਾਲੇ ॥

gur ke charan hiradai dhiaae antar aatamai samaale |

ತನ್ನ ಹೃದಯದೊಳಗೆ, ಅವನು ಗುರುವಿನ ಪಾದಕಮಲಗಳನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತಾನೆ; ಅವನ ಆತ್ಮದ ಆಳದಲ್ಲಿ, ಅವನು ಅವನನ್ನು ಆಲೋಚಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਆਪੁ ਛਡਿ ਸਦਾ ਰਹੈ ਪਰਣੈ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਜਾਣੈ ਕੋਏ ॥

aap chhadd sadaa rahai paranai gur bin avar na jaanai koe |

ಸ್ವಾರ್ಥ ಮತ್ತು ದುರಹಂಕಾರವನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿ, ಅವನು ಯಾವಾಗಲೂ ಗುರುವಿನ ಪರವಾಗಿರುತ್ತಾನೆ; ಅವನಿಗೆ ಗುರುವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಬೇರೆ ಯಾರನ್ನೂ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸੁਣਹੁ ਸੰਤਹੁ ਸੋ ਸਿਖੁ ਸਨਮੁਖੁ ਹੋਏ ॥੨੧॥

kahai naanak sunahu santahu so sikh sanamukh hoe |21|

ನಾನಕ್ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ, ಓ ಸಂತರೇ, ಕೇಳು: ಅಂತಹ ಸಿಖ್ ಗುರುವಿನ ಕಡೆಗೆ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕ ನಂಬಿಕೆಯಿಂದ ತಿರುಗುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಸನ್ಮುಖನಾಗುತ್ತಾನೆ. ||21||

ਜੇ ਕੋ ਗੁਰ ਤੇ ਵੇਮੁਖੁ ਹੋਵੈ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਮੁਕਤਿ ਨ ਪਾਵੈ ॥

je ko gur te vemukh hovai bin satigur mukat na paavai |

ಗುರುವಿನಿಂದ ದೂರ ಸರಿದು ಬೇಮುಖನಾಗುವವನು - ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿಲ್ಲದೆ ಅವನಿಗೆ ಮುಕ್ತಿ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ.

ਪਾਵੈ ਮੁਕਤਿ ਨ ਹੋਰ ਥੈ ਕੋਈ ਪੁਛਹੁ ਬਿਬੇਕੀਆ ਜਾਏ ॥

paavai mukat na hor thai koee puchhahu bibekeea jaae |

ಅವನು ಬೇರೆಲ್ಲೂ ಮುಕ್ತಿಯನ್ನು ಕಾಣುವ ಹಾಗಿಲ್ಲ; ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ಜ್ಞಾನಿಗಳನ್ನು ಹೋಗಿ ಕೇಳು.

ਅਨੇਕ ਜੂਨੀ ਭਰਮਿ ਆਵੈ ਵਿਣੁ ਸਤਿਗੁਰ ਮੁਕਤਿ ਨ ਪਾਏ ॥

anek joonee bharam aavai vin satigur mukat na paae |

ಅವರು ಲೆಕ್ಕವಿಲ್ಲದಷ್ಟು ಅವತಾರಗಳ ಮೂಲಕ ಅಲೆದಾಡುವ ಹಾಗಿಲ್ಲ; ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿಲ್ಲದೆ, ಅವನು ಮುಕ್ತಿಯನ್ನು ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ.

ਫਿਰਿ ਮੁਕਤਿ ਪਾਏ ਲਾਗਿ ਚਰਣੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਸਬਦੁ ਸੁਣਾਏ ॥

fir mukat paae laag charanee satiguroo sabad sunaae |

ಆದರೆ ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಪಾದಗಳಿಗೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಾಗ, ಶಬ್ದದ ಪದವನ್ನು ಪಠಿಸಿದಾಗ ಮುಕ್ತಿ ಪ್ರಾಪ್ತಿಯಾಗುತ್ತದೆ.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਵੀਚਾਰਿ ਦੇਖਹੁ ਵਿਣੁ ਸਤਿਗੁਰ ਮੁਕਤਿ ਨ ਪਾਏ ॥੨੨॥

kahai naanak veechaar dekhahu vin satigur mukat na paae |22|

ನಾನಕ್ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ, ಇದನ್ನು ಆಲೋಚಿಸಿ ಮತ್ತು ನೋಡಿ, ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿಲ್ಲದೆ ಮುಕ್ತಿ ಇಲ್ಲ. ||22||

ਆਵਹੁ ਸਿਖ ਸਤਿਗੁਰੂ ਕੇ ਪਿਆਰਿਹੋ ਗਾਵਹੁ ਸਚੀ ਬਾਣੀ ॥

aavahu sikh satiguroo ke piaariho gaavahu sachee baanee |

ಓ ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಪ್ರೀತಿಯ ಸಿಖ್ಖರೇ ಬನ್ನಿ ಮತ್ತು ಅವರ ಬಾನಿಯ ನಿಜವಾದ ಪದವನ್ನು ಹಾಡಿರಿ.

ਬਾਣੀ ਤ ਗਾਵਹੁ ਗੁਰੂ ਕੇਰੀ ਬਾਣੀਆ ਸਿਰਿ ਬਾਣੀ ॥

baanee ta gaavahu guroo keree baaneea sir baanee |

ಪದಗಳ ಅತ್ಯುನ್ನತ ಪದವಾದ ಗುರುಗಳ ಬಾನಿಯನ್ನು ಹಾಡಿ.

ਜਿਨ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰਮੁ ਹੋਵੈ ਹਿਰਦੈ ਤਿਨਾ ਸਮਾਣੀ ॥

jin kau nadar karam hovai hiradai tinaa samaanee |

ಭಗವಂತನ ಅನುಗ್ರಹದಿಂದ ಆಶೀರ್ವದಿಸಲ್ಪಟ್ಟವರು - ಅವರ ಹೃದಯವು ಈ ಬಾನಿಯಿಂದ ತುಂಬಿರುತ್ತದೆ.

ਪੀਵਹੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਸਦਾ ਰਹਹੁ ਹਰਿ ਰੰਗਿ ਜਪਿਹੁ ਸਾਰਿਗਪਾਣੀ ॥

peevahu amrit sadaa rahahu har rang japihu saarigapaanee |

ಈ ಅಮೃತ ಮಕರಂದವನ್ನು ಕುಡಿಯಿರಿ ಮತ್ತು ಭಗವಂತನ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಉಳಿಯಿರಿ; ಪ್ರಪಂಚದ ಪೋಷಕನಾದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸಿ.